Vachana 7: Tanage Munivarige - Anger Management

ತನಗೆ ಮುನಿವರಿಗೆ ತಾ ಮುನಿಯಲೇಕಯ್ಯ ?

ತನಗಾದ ಆಗೇನು ? ಅವರಿಗಾದ ಚೇಗೇನು ?

ತನುವಿನ ಕೋಪ ತನ್ನ ಹಿರಿಯತನದ ಕೇಡು.

ಮನದ ಕೋಪ ತನ್ನ ಅರಿವಿನ ಕೇಡು.

ಮನೆಯೊಳಗಣ ಕಿಚ್ಚು ಮನೆಯ ಸುಟ್ಟಲ್ಲದೆ

ನೆರೆಮನೆಯ ಸುಡದು ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ.

TRANSLITERATION

tanage munivarige tA muniyalEkayya ?

tanagAda AgEnu ? avarigAda cEgEnu ?

tanuvina kOpa tanna hiriyatanada kEDu.

manada kOpa tanna arivina kEDu.

maneyoLagaNa kiccu maneya suTTallade

neremaneya suDadu kUDalasaMgamadEva.
CLICK TO HEAR IT

http://www.youtube.com/watch?v=jUBWEHAngaA

TRANSLATION

Why should you be angry with those who are angry with you?

What do you gain? What do they lose?

Anger exhibited is loss of your dignity (magnanimity)!

Anger (felt) within is loss of your sense (wisdom)!

Fire started in your house, unless burns your house (first),

does not burn your neighbor’s house, Oh! Lord Kudala Sangama Deva.
COMMENTARY

One of the seven commandments from Vachana 1 was ‘Do not be angry”. In this vachana, Basavanna is addressing the most common weakness of all humans, the anger. In fact, several of our great sages and gods and goddesses were also not free from anger. Our first reaction towards someone who is angry with us is to exhibit a much stronger anger with an attempt “to teach them a lesson and show that we are superior to them”. The first two statements of the vachana advocate not confronting anger with anger. Responding with anger to an individual who is angry with you, brings no advantage to either of you. Neither you gain anything, nor does the other party lose anything. Mahatma Gandhi said, an eye for an eye results in both parties becoming blind at the end. There are major consequences of anger as portrayed by the next two sentences of the vachana. Exhibition of anger will only bring your stature down among your fellow beings. In addition, it brings the turmoil within you, causes loss of senses, and creates the everlasting ill feeling of not being able to control your own emotions. Finally, the vachana says, anger is equivalent to the fire started in your own house. It first burns your house down, before spreading to the house next door.

It is said that the fundamental reason for anger is an inferiority complex or insecurity in the individual. Some say, it is genetic and the inherent nature of some, and cannot really be conquered. Some feel that anger is a required attribute to become successful in life, because without anger it is hard to be passionate about your work. Anger management techniques prevalent today (take several breaths before reacting, count to ten forwards and backwards before reacting, practice meditation to help control your senses better, etc.) tend to convert the anger energy into a healing energy to make the individual useful to the society.

The fundamental factors contributing to anger are ‘I’ and ‘Mine’ aspects of our lives. We all value our possessions. We all value our image either as perceived by us or established by the society. We become angry when someone tries to pierce into the image or try to snatch our possessions. The key to anger management technique thus seems to be free from ‘I’ and ‘Mine’ as far as possible. If we can mature to the level of saying all I have belongs to God and not to me, thereby getting rid of the ‘I’ and ‘Mine’ nature, we seem to progress a long way in terms of conquering anger. Remember, the God referred to here is the soul within you, a spark of the Universal soul.

Bhagavad Gita (Chapter 2, verses 62-63) says: Brooding on the object of senses, man develops attachment to them. From attachment comes desire. From desire anger sprouts forth. Anger leads to delusion. Delusion leads to confused memory; from confused memory to the destruction of reason; destruction of the reason perishes the man.

Let us be passionate in whatever we do! Let us not be angry!

FOR THOSE OF YOU WHO CAN READ KANNADA
ತನಗೆ ಮುನಿವರಿಗೆ ತಾ ಮುನಿಯಲೇಕಯ್ಯ?

ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ, ದೇವಾಧಿದೇವತೆಗಳನ್ನು, ಮಹಾ ಮಹಾ ಮುನಿಗಳನ್ನೂ ಬಿಡದೆ ಕಾಡಿದ ಕೋಪದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ಕೋಪವೇಕೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ? “ನಾನು” “ನನ್ನದು” ಎನ್ನುವ ಭಾವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಅದು ಭೌತಿಕ ವಸ್ತುವಾಗಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನಾವೇ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಇಲ್ಲವೆ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ರೂಪವಿರಬಹುದು. ಈ ಭೌತಿಕ ವಸ್ತುವಿಗೆ ಅಥವಾ ಮಾನಸಿಕ ರೂಪಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟಾದಾಗ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೋಪ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕೋಪದ ಪರಿಣಾಮ ಅತ್ಯಂತ ವಿನಾಶಕಾರಿ. ತನ್ನದೆನ್ನುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ, ಇರುವುದೆಲ್ಲ ಕೂಡಲಸಂಗಮನದ್ದೇ ಎಂದು ಅರಿತಿದ್ದ ಬಸವಣ್ನನವರಿಗೆ ಕೋಪವೇ ಇರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಘಟನೆ ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದು ಎಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಾವು ಸಾಮಾನ್ಯರು. ನಮಗೆ ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಸಿಟ್ಟು ನೆತ್ತಿಗೇರುತ್ತದೆ. ಎಂದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ’ನಾನು’ ’ನನ್ನದು’ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಎಷ್ಟು ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿರುತ್ತದೆಯೋ ಅಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾದ ಕೋಪ ’ನನಗೆ’ ’ನನ್ನದಕ್ಕೆ’ ಧಕ್ಕೆ ಉಂಟುಮಾಡಿದವರಮೇಲೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಪರಿಣಾಮವಂತೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದದ್ದೆ. ಅನೇಕ ಸಲ ನಾವು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕೋಪಮಾಡಿಕೊಂಡವರ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೋಪ ತೋರಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ತಕ್ಕ ಶಾಸ್ತಿ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡು ನೆಮ್ಮದಿ ಪಡೆಯುವ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಕೊಪಮಾಡಿಕೊಂಡವರ ಇಬ್ಬರ ನೆಮ್ಮದಿಯೂ ಹಾಳಾಗಿಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ವಿನಾಶಕಾರಿ ಕೋಪವನ್ನು ದೂರವಿಡಬೇಕಾದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಚನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅದನ್ನು ಬಸವಣ್ನನವರು ಯೋಗ್ಯವಾದ ಉದಾಹರಣೆಯಿಂದ ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೋಪವನ್ನು ಕಿಚ್ಚಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಕಿಚ್ಚು ನೆರೆಮನೆಯವರನ್ನು ಸುಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲೆ ತನ್ನ ಮನೆಯನ್ನು ಸುಡುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಕೋಪವು ಮೊದಲು ಯಾರ ಮನದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆಯೋ ಅವರನ್ನು ಮೊದಲು ಹಾಳುಮಾಡಿ ಆನಂತರ ಮತ್ತೊಬ್ಬರನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಕೋಪ ತೋರಿಸಿ “ತಕ್ಕ ಶಾಸ್ತಿ ಮಾಡಿದೆ’ ಎಂದು ಬೀಗುವುದು ಅರ್ಥಹೀನ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದರ ಕೆಟ್ಟ ಪರಿಣಾಮ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆಯೇ ಮೊದಲುಂಟಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ನಾವು ಕೋಪಗೊಂಡು ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಹರಿಹಾಯ್ದಾಗ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಇದು ಚನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಹೇಳುತ್ತದೆ: ನಾನು ಆತನಿಗೆ ನಾನೇನೆಂಬುದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನಾನೆಂದರೆ ಏನೆಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಆತ. ಪಾಪ ಹೋಗಲಿ ಎಂದು ಅಷ್ಟಕ್ಕೇ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅವನ ಹುಟ್ಟೇ ಅಡಗಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. – ಎಂಬಂತಹ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ಇಲ್ಲದ ಸಾಂತ್ವನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಅದರ ನೆಮ್ಮದಿ ತೀರ ಹಾಳಾದುದರ ಸಾಕ್ಷಿ. ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಬಸವಣ್ಣನವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿರುವ ಸತ್ಯದ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ‘