Friday, September 28, 2012

Vachana 109: Kereya Neeru Marada Pushpa – True Worship


ಕೆರೆಯ ನೀರು ಮರದ ಪುಷ್ಪ ಧರಿಸಿದಡೇನು ಅಯ್ಯಾ,
ಆಗುವುದೆ ಆಗುವುದೆ ಲಿಂಗಾರ್ಚನೆ?
ನೀರಿನಿಂದೆರೆಯಲಿಕ್ಕಾತನೇನು ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಬಳಲಿದನೆ?
ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಧರಿಸಲಿಕ್ಕಾತನೇನು ವಿಟರಾಜನೆ?
ನಿನ್ನ ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ,
ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸಬಲ್ಲಡೆ
ಭಕ್ತನೆಂಬೆ ಮಹೇಶ್ವರನೆಂಬೆ ನೋಡಾ
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

TRANSLITERATION

kereya nIru marada puShpa dharisidaDEnu ayyaa,
aaguvude aaguvude liMgaaracane?
nIriniMdereyalikkaatanEnu bisiliniMda balaliadne?
puShpadiMda dharisalikkaatanEnu  viTaraajane?
ninna manaveMba nIriniMda,
j~jaanaveMba puShpadimda poojisaballaDe
bhaktaneMbe mahEshvaraneMbe nODaa
kapilasiddhamallikaarjunaa.

CLICK HERE TO READ-ALONG:


TRANSLATION (WORDS)

kereya (of lake) nIru (water) marada (of  tree) puShpa (flower) dharisidaDEnu (what if put on/ offered)  ayyaa,(oh, sir)
aaguvude (would it be) aaguvude (would it be)  liMgaaracane? (worship?)
nIriniMdereyalikkaatanEnu (to shower water on him is he) bisiliniMda (by sun) balaliadne ( exhausted)?
puShpadiMda (with flower) dharisalikkaatanEnu ( to decorate him,  is he)   viTaraajane?(libertine, somebody, usually a man, who indulges in pleasures that are considered immoral and who has sexual relationships with many people)
ninna (your) manaveMba ( called/of mind) nIriniMda (with water),
j~jaanaveMba (called/of knowledge) puShpadimda (with flower) poojisaballaDe (if worshipped)
bhaktaneMbe (I will say he is a devotee) mahEshvaraneMbe (I will say he is Maheshvara/God) nODaa (you see)
kapilasiddhamallikaarjunaa (Kapilasiddhamallikaarjuna). 

TRANSLATION

Offering the water from the lake and flowers from the tree oh, Sir!
Would it be, Would it be, Linga worship?
Is He exhausted by the Sunlight, to shower Him with water?
Is He a libertine, to decorate Him with flowers?
If you worship with the water known as mind and the flower known as knowledge,
I will call you a true devotee, I will call you Mahesvara (God), you see!
Kapilasiddhamallikaarjuna!

COMMENTARY

In our previous postings we have mentioned that Sharanas did not believe in idol worship. They did not advocate that one must have a temple to worship. On the contrary, they suggested that one can worship from wherever one is. They provided the icon of Ishtalinga as a representative of the God within (Prana Linga) and suggested that one concentrates, contemplates, and meditates with the Ishtalinga serving as the focal point. They said the true worship is realization of the God within through purification of mind and knowledge of Him within. In this Vachana, Sharana Siddarameswara reinforces the concept of true worship. He says that worshipping the God (His icon or idol) with water from the lake and flower from the tree is not true worship.  He admonishes saying that God is neither exhausted by Sunshine to shower Him with water, nor he is a libertine to decorate Him with flowers. According to him, a devotee who has purified his mind and has developed the true knowledge of the God within is a real worshipper; even a true God!

We can provide another context to this Vachana. Water and flowers are external materials we gather to worship an idol an external entity to us. We think this exhibition of offering these materials to the idol is the true worship. We follow this practice because we are exposed to such practices and we are inherently satisfied with it, or because we do not have time or need to question and explore what this practice means. Even Ishtalinga eventually became an object of worship in this mode and lost its true significance. The last lines of the Vachana bring us back from this practice, to start seeking inwards through purified mind and knowledge of Him.

Sharanas envisioned six stages (Shad Sthala) in the growth of a devotee to achieve linga-Anga Saamarasya or merger with Him: Bhakta (Intense devotion), Maheswara (Strong will and discipline), Prasadi (All grace), Pranalingi (Presence of ultimate soul in life breath), Sharana (total surrender), and Aikya (sublime union). Siddrameswara in this Vachana is indeed propelling us into this spiritual path! 

Let us explore the meaning behind our rituals and become true worshippers! 

  KANNADA COMMENTARY

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನರು ಯಾವುದನ್ನು ಪೂಜೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆಯೋ ಅದು ನಿಜವಾದ ಪೂಜೆಯೆ? ಎಂಬುದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಂತೆ  ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು ಇಲ್ಲಿ. ಕೆರೆಯಿಂದ ನೀರನ್ನು ತಂದು, ದೇವರನ್ನು ತೊಳೆದು ಮತ್ತು ಮರಗಳಿಂದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ತಂದು ಆತನನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದರೆ ಅದು ಪೂಜೆಯಾಗುವುದೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಮಾಡುವುದೇ ಅದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಹೌದು ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮನ್ನು ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿಸುತ್ತದೆ. ನೀರಿನಿಂದ ಎರೆಯಲಿಕ್ಕೆ ಆತನೇನು ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಬಳಲಿದ್ದಾನೆಯೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದವರನ್ನು ನೀರು ಕೊಟ್ಟು ಉಪಚರಿಸುವುದು ಸಾಧು ಮತ್ತು ಸಹಜ. ಆದರೆ ದೇವರನ್ನು ನೀರಿನಿಂದ ತೊಳೆಯಲು ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭ ಉಂಟಾಗಿದೆಯೆ? ಹಾಗೆಯೆ ಮರದಿಂದ ಪುಷ್ಪಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ದೇವರನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಲು ಆತನೇನು ವಿಟರಾಜನೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮ ಮನವನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ದೇವರು ಬಿಸಿಲಿಂದ ಬಳಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಅಥವಾ ನಮ್ಮಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆತ ವಿಟನೂ ಅಲ್ಲ. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಆತನನ್ನು ತೊಳೆಯಬೇಕೇಕೆ? ಅಲಂಕರಿಸಬೇಕೇಕೆ? ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಇದನ್ನು ಮಾಡುವುದೇಕೆ? ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೆಯದೆ ಅರ್ಥ ಇರಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸಲು ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೆತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. “ಕೆರೆಯಿಂದ ನೀರು” ಮತ್ತು  “ಮರದಿಂದ ಪುಷ್ಪ” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುವಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಕಡೆಗೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಕೆರೆ, ಬಾವಿ ಅಥವಾ ನೀರಿನ ಇನ್ನಾವುದೇ ಸ್ರೋತವಾಗಲಿ, ಅಥವಾ ಹೂಗಳನ್ನು ಕೊಡುವ  ಮರ, ಗಿಡ, ಬಳ್ಳಿಯಾಗಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಹೊರಗಿನವುಗಳೆ. ಅಂದರೆ ಹೊರಗಿನದನ್ನು ತಂದು ಹೊರಗಿನದನ್ನು ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂದಾಯಿತು. ಇದರಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?

ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಮುಂದೆ “ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸು” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಒಳಗೇ ಇರುವ ಆತನನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಅದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆ, ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಶುಚಿಯಾಗಬೇಕು. ಕೇವಲ ಒಳ್ಳೆಯತನ ಇದ್ದರೆ ಸಾಲದು ಅದು ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಸುಂದರಗೊಳ್ಳಬೇಕು.  ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ, ಹಾಗೂ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದವನನ್ನು ಭಕ್ತ, ಮಹೇಶ್ವರನೆನ್ನಬಹುದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಲ್ಲಿ ಮೌಢ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ಥಾನವಿಲ್ಲ. ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ, ಆಡಂಬರದ  ಪೂಜೆ ಮೌಢ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾದ ಆಂತರಿಕ ಪೂಜೆಯಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

Friday, September 21, 2012

Vachana 108: Ninna Deha Noduvade – You have Nothing!

ನಿನ್ನ ದೇಹ ನೋಡುವಡೆ ಪಂಚಭೌತಿಕ, ನೀ ನೋಡುವಡೆ ಜೀವಾಂಶಿಕ;
ನಿನ್ನ ಧನ ನೋಡುವಡೆ ಕುಬೇರನದು, ನಿನ್ನ ಮನ ನೋಡುವಡೆ ವಾಯುವಕೂಡಿದ್ದು;
ವಿಚಾರಿಸಿ ನೋಡಿದಡೆ ಬ್ರಹ್ಮನದು.
ನಾ ಮಾಡುವೆನೆಂದಡೆ ಅದು ಆದಿ ಶಕ್ತಿ ಚೈತನ್ಯ;
ನಾ ತಿಳಿದಿಹೆನೆಂದಡೆ ಅದು ಜ್ಞಾನದ ಬಲ.
ಆ ಜ್ಞಾನವು ನಾ ಎಂದಡೆ ಇದಿರಿಟ್ಟು ತೋರುತ್ತದೆ.
ತೋರುವ ಆನಂದ ಮೂರ್ತಿ ನಾ ಎಂದಡೆ ಅದು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಂದಿತ್ತು.
ಸಾಕ್ಷಿ ಎಂಬುದದು ತಿಳಿದು ತಿಳಿಯದೆಂಬುದಕ್ಕೆ,
ಬಯಲಾದ ನಮ್ಮ ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ತಂದೆಯು

TRANSLITERATION

ninna dEha nODuvaDe paMcabhoutika, nI nODuvadE jIvaaMshika;
ninna dhana nODuvaDe kubEranadu, ninna mana nODuvade vaayuvaUDiddu;
vicaarisi nODidaDe brahmanadu.
naa maaDuveneMdaDE adu aadi Shakti caitanya;
naa tiLidiheneMdaDe adu jn~aanada bala.
aa jn~aanavu naa eMdaDe idiriTTu tOruttade.
tOruva aanaMdamUrti naa eMdaDe adu saakShiyaagi niMdittu.
saakShi eMbudadu tiLidu tiLiyadeMbudakke,
bayalaada namma kapiasiddhamallikaarjuna taMdeyu

CLICK HERE TO READ-ALONG:


TRANSLATION (WORDS)

ninna (your) dEha (body) nODuvaDe (if you see, observe) paMcabhoutika (is of five elements).
nI (you) nODuvadE (if you see, observe) jIvaaMshika (are a part of life);
ninna (your) dhana (money) nODuvaDe (if you see, observe) kubEranadu( belongs to Kubera the God of wealth),
ninna (your)  mana (mind)  nODuvade (if you see, observe) vaayuvakUDiddu (is of air, wavers);
vicaarisi (think) nODidaDe (if you observe)  brahmanadu (it is of Brahma).
naa (I)maaDuveneMdaDE (will do it ,if you say)adu (that is) aadi (source,beginning)Shakti caitanya (energy chaitanya);
naa (I)  tiLidiheneMdaDe (I know it, if you say) adu(that is)  jn~aanada (of knowledge) bala (power).
aa jn~aanavu (that knowledge is) naa (me) eMdaDe (if said) idiriTTu (holding it before you) tOruttade (it shows).
tOruva aanaMdamUrti (Ananadamurti the bliss that is seen) naa (I) eMdaDe (if said) adu (that) saakShiyaagi  niMdittu (stands as witness).
saakShi (witness) eMbudadu (that which is said) tiLidu (knowing) tiLiyadeMbudakke (say that it is unknown),
bayalaada (he became one with , merged in)namma kapiasiddhamallikaarjuna taMdeyu (our kapilasiddhamallikaarjuna)

TRANSLATION
Look at your body; it belongs to the five elements it is made of!
Look at you; you are made of life sources!
Look at your wealth; it belongs to Kubera, the God of wealth!
Look at your mind; it is wavering ever, never stable!
Look at your thoughts; they belong to Brahma, the creator!
If you say ‘I did it’, it is due to the embryonic energy source!
If you say ‘I know it’, it is due to the power of knowledge bestowed on you!
If you say ‘that knowledge is me’ (internalize it), it materializes in front of you!
If you say ‘I am the idol of bliss that materialized’, it will stand as witness!
Knowing the witness, yet saying that it is unknown makes you one with the Lord  Kapilasiddhamallikaarjuna!

COMMENTARY

We have said that the ultimate goal of the spiritual path is to be one with God. Sharanas have termed it linga-anga saamarasya or  achieving the null (bayalu, shoonya sampaadane). This is the ultimate state of self-realization. The prerequisite for achieving it is elimination of ego or I-ness. The journey through the spiritual path then is the process of turning our senses to inside from their constant preoccupation with the outside, the material world. In this Vachana, Sharana Siddarameswara urges us to examine various aspects of our lives contributing to the I-ness. He says that although you pay immense attention to your body and feel that it is yours, it actually belongs to the five elements it is made of. It is not really yours.  Similarly, your ‘life’ (i.e. you) is a product of sources that gave you life. Your wealth belongs to Kubera, the God of wealth. Kubera is one among the eight guards of the universe, in charge of protecting natural resources from which the ‘wealth’ is made of. A natural calamity can wipe out these resources and hence the wealth. Only Kubera can protect it meaning that the nature is capable of reviving itself from any calamity, you are not. Hence the wealth does not belong to you.  You cannot control your wavering mind and your thoughts are gifts of the creator Brahma. You cannot say ‘I did it’ because the capability to do is from that omnipotent energy source. You cannot even say ‘I know’ because the knowledge is bestowed on you by the creator, it is not yours. Siddarameswara says that when the knowledge is internalized meaning that you start looking deeply inside, it materializes as a separate entity in front of you. If you further feel that the blissful entity that just materialized is within you, then that entity will serve as the witness for your merger with God. The prerequisite for the merger though is the intense feeling inside and the state of not knowing all that is known. This is the egoless state. This is the merger with Him!


Let us become sincere observers of our own self and the surroundings and achieve independence from it all!

KANNADA COMMENTARY    

ಸದಾ “ಇದು ನಾನು”  “ಇದು ನಾನು” ಎಂದು ಉಬ್ಬುಬ್ಬಿ ಮಾತನಾಡುವವರಿಗೆ “ನಾನು” ಎನ್ನುವ ಆ ವಸ್ತು ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಅಥವಾ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು. ನಾವು ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಈ ದೇಹವನ್ನೇ “ನಾನು” ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ನಾವು. ಆದರೆ ಅದು ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದ ಆಗಿರುವುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಪಂಚಭೂತಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದುದು. ಪಂಚಭೂತಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ದೇಹವೂ ಇಲ್ಲ. ಆ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಜೀವವಿರುವುದರಿಂದ ಅದು ” ನಾನು” ಎನ್ನುತ್ತದೆ. ಜೀವವಿಲ್ಲದಿದ್ದ ದೇಹವಿದ್ದು ಪ್ರಯೋಜನವೇನು?   ಇನ್ನು   ಧನವನ್ನು “ನನ್ನದು” ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಅದು ಸಂಪತ್ತಿನ ಅಧಿದೇವತೆಯಾದ ಕುಬೇರನದು ಎನ್ನತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು. ಕುಬೇರನು ಅಷ್ಟದಿಕ್ಪಾಲಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ಮತ್ತು ಆತನು ಧನದ ಅಧಿದೇವತೆ ಕೂಡ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಿಂದ ಧನವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಜನರು. ದಿಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಾಯವವ ಕುಬೇರ. ಎಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಸಂತುಲನವಾದರೆ ಅದನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಚೈತನ್ಯ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಆ ತತ್ವವನ್ನೇ, ಆ ಚೈತನ್ಯವನ್ನೇ ದಿಕ್ಪಾಲಕವೆಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರಕೃತಿಗೇ ಸೇರಿದ್ದು. ಅಂದರೆ ಕುಬೇರನಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಅದುನ್ನು ಮಾನವನು ತನ್ನದು ಎನ್ನುವದು ತಪ್ಪು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು  ಮನ ನನ್ನದು ಎಂದು ಬೀಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು  ಪ್ರಾಣವಾಯುವಿನದು. ಏಕೆಂದರೆ ಪ್ರಾಣವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮನಸ್ಸು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ವಿಚಾರಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಬ್ರಹ್ಮನದು. ಮನಸ್ಸನ್ನು “ನಾನು” ಸೃಷ್ಟಿಸಿದುದಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮನೇ ಅದನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಬ್ರಹ್ಮ ಎಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ಅದನ್ನು ಪರತತ್ವ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಪರತತ್ವದಿಂದ ಉಂಟಾದದ್ದು. ಅದನ್ನು ನಾನು, ಅಥವಾ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಾಡಿದುದಲ್ಲ. ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸು ತನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಇಡೀ ವಾತಾವರಣ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಒಡನಾಡಿಗಳಿಂದ ಹುಟ್ಟರುವಂತಹದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ನನ್ನದು ಎಂದು ಬೀಗುವುದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವೇ ಇಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲವೂ ನಾನಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಹೋಗಲಿ. ಆದರೆ,  ನಾನು ಏನೇನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆಯೋ ಅದೆಲ್ಲ ನಾನೇ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಅದು ಕೂಡ ತಪ್ಪು. ಏಕೆಂದರೆ ನನ್ನಿಂದ ನಡೆಯುವುದೆಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೂಲವಾದದ್ದು ಆದಿ ಶಕ್ತಿ ಚೈತನ್ಯ.  ಆ ಚೈತನ್ಯದ ಅಸ್ತಿತ್ವದಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯುವುದು. ಆದ್ದರಿಂದ “ನಾನು ಮಾಡಿದೆನು“ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವೇ ಇಲ್ಲ.  ಹೋಗಲಿ ಎಂದು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು “ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದರೆ ಆ ಭಾವ ಜ್ಞಾನದ ಬಲದಿಂದ ಬರುವಂತಹದ್ದು. ತಾನು ಗಳಿಸಿದ ಜ್ಞಾನದ ಬಲದಿಂದ “ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ” ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು “ಆ ಜ್ಞಾನವೇ ನಾನು” ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಆಳವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಆ ಜ್ಞಾನ  “ನನ್ನಿಂ”ದ ಬೇರೆಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.  ಹಾಗೆ ತಟಸ್ಥವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಆ ಆನಂದಮೂರ್ತಿಯೇ ನಾನು ಎಂದುಕೊಂಡರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಆ ಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಅರಿತು ಕೂಡ ಅರಿಯದಂತೆ ಇದ್ದಾಗ ಎಲ್ಲವೂ ಬಯಲಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು.


Friday, September 14, 2012

Vachana 107: Mana, Buddhi, Citta, Ahankara, Jnana – The Five Traits



ಮನ ಬುದ್ಧಿ ಚಿತ್ತ ಅಹಂಕಾರ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪಂಚಕರಣಂಗಳಿರವ ಹೇಳಿಹೆ ಕೇಳಿರಯ್ಯಾ,
ಮನವೆಂಬುದು ಸಂಕಲ್ಪ ವಿಕಲ್ಪಕ್ಕೊಳಗಾಯಿತ್ತು
ಇಲ್ಲದುದ ಕಲ್ಪಿಸುವುದೆ ಸಂಕಲ್ಪ, ಇದ್ದುದನರಿಯದುದೆ ವಿಕಲ್ಪ,
ಕಲ್ಪಿಸಿ ರಚಿಸುವುದೆ ಬುದ್ಧಿಯಯ್ಯಾ, ಕಲ್ಪಿಸಿ ಮಾಡುವುದು ಚಿತ್ತವಯ್ಯಾ,
ಮಾಡಿದುದಕ್ಕೆ  ನಾನೆಂಬುದು ಅಹಂಕಾರವಯ್ಯಾ,
ಮಾಡುವ ನೀಡುವ ಭಾವ ಶಿವಕೃತ್ಯವೆಂದಡೆ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವಯ್ಯಾ,
ಅರಿಯದ ಅರಿವು ಮಹಾಜ್ಞಾನ, ಮೋಕ್ಷದ ಇರವು ನೋಡಾ, ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ

TRANSLITERATION

mana buddhi citta ahaMkaara j~jaanaveMba paMcakaraNaMgaLirava hELihe kELirayyaa,
manaveMbududu saMkalpa vikalpakkoLagaayittu
illaduda kalpisuvude saMkalpa, iddudanariyadude vikalpa,
kalpisi rachisuvude buddhiyayyaa, kalpisi maaDuvudu cittavayyaa,
maaDidudakke naaneMbudu ahaMkaaravayyaa,
maaDuva nIDuva bhaava shivakRutyaveMdaDe  j~aana vairaagyvayyaa,
ariyada arivu mahaaj~jaana, mOkShada iravu nODaa, kapilasiddhamallikaarjunaa

CLICK HERE TO READ-ALONG:


TRANSLATION (WORDS)

mana (mind)  buddhi (intellect) citta (conviction, emotive state of mind) ahaMkaara (ego) j~jaanaveMba (knowledge)
paMcakaraNaMgaLirava (the traits of the five senses which are said to be) hELihe (I will say)  kELirayyaa (listen Oh sirs!),
manaveMbudu (mind ) saMkalpa (was under resolution) vikalpakkoLagaayittu (was under scruple, doubt)
illaduda (that which is not now) kalpisuvude (thinking of) saMkalpa (is conviction,or becoming),
iddudanariyadude ( not knowing that which is) vikalpa (is doubt),
kalpisi (thought) rachisuvude (that which makes it (thought) come true)   buddhiyayyaa (is intellect you see),
kalpisi (thought) maaDuvudu (putting in to action) cittavayyaa ( is conviction you see),
maaDidudakke (that which is done) naaneMbudu (recognizing with “I”) ahaMkaaravayyaa (is ego you see),
maaDuva (doing)  nIDuva  (giving) bhaava (feeling of) shivakRutyaveMdaDe (if you consider as divine work)
j~aana vairaagyvayyaa (is knowledge and renunciation you see),
ariyada (not knowing, not knowing that I know) arivu (awareness is) mahaaj~jaana (great knowledge), mOkShada ( of salvation, liberation) iravu (is state ) nODaa (you see sir),
kapilasiddhamallikaarjunaa (Kapilasiddhamallikarjuna)

TRANSLATION

Listen Oh Sirs! I am talking about mind, intellect, conviction, ego and knowledge which are said to be the traits of the five senses.
The mind is subjected to resolution (conviction) and doubt!
Thinking of that ‘which is not now’ is conviction, not knowing ‘that which is’ is doubt!
Making the thoughts come true is intellect, Sir!
Putting the thoughts into action is conviction, Sir!
Saying that ‘I did it’ is ego, Sir!
Considering all doing and giving as divine work, is renunciation and knowledge, Sir!
Awareness of not knowing that I know is the greatest knowledge and the state of liberation, you see Sir! Kapilasiddamallikarjuna!


COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Siddarameswara elaborates on five traits of humans brought about by the sense organs: mana (manas, mind), buddhi (intellect, reasoning part of mind), citta (conviction, state of mind, mindedness, emotive mind), ahankara (ego, the I-ness) and Jnana (knowledge). Mind is a monkey. It is subjected to being resolute or being in doubt, up or down, happy or sad, so on. Resolute mind decides to do something about which it may not know anything. It thinks of it that is not there now and tries to create it. Doubtful mind is a result of not knowing what there is, hesitation, wavering, sometimes thinking that it is there when it is not, and some other time thinking that it is not there when it is there.  Making the thoughts come true is intellect. Putting thoughts into action is conviction (citta). When thoughts are put into action or made to come true, the individual feels “I did it’.  Saying ‘I did it’ is ego. The state of mind where everything that is done or given is divine work is considered knowledge and renunciation. The Vachana uses the word Jnanavairaagya to describe this state. This is the ultimate state in which the individual is indifferent (Viragya) to the tag of jnani or knowledgeable. Awareness of not knowing that I know is the greatest knowledge and the state of liberation. Siddarameswara says that not knowing that I have realized (become aware, knowledgeable) i.e. becoming egoless is the greatest knowledge and the sign of liberation. The message of the Vachana is that we should be aware of the state of our mind, realize the subtleness of intellect and conviction, contain ego and progress in the spiritual path.


Let us become egoless by realizing the subtle states of our mind, intellect and conviction!


KANNADA COMMENTARY

ಇಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು ಜ್ಞಾನೇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತ ಅರಿವು ಎಂದರೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮನ, ಬುದ್ಧಿ, ಚಿತ್ತ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನ ಇವುಗಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ  ಇರುವ ರೀತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮನದ ಚಲನವಲನಗಳು ನೂರಾರು. ಮನವು ಯಾವಾಗಲೂ ಒಂದೇ ತರಹ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಸಂಕಲ್ಪ ಮತ್ತು ವಿಕಲ್ಪಗಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ಸಂಕಲ್ಪವೆಂದರೆ, ತಾನು ಏನೋ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುವುದು. ಅಂದರೆ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದೆ ಇರುವುದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸುವುದು. ಇಲ್ಲದುದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುವುದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇಂತಹುದು ಇಲ್ಲ, ಆದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನು ತಾನು ಸಾಧಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಸಂಕಲ್ಪ. ವಿಕಲ್ಪ ಎಂದರೆ, ಅನುಮಾನ, ಸಂದಿಗ್ಧತೆ, ಸಂದೇಹ. ಅಂದರೆ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇರುವುದನ್ನು ಅರಿಯದೆ ಇರುವುದು. ಒಂದು ಸಲ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದುದನ್ನು ಇದೆಯಂದೂ, ಇನ್ನೊಂದು ಸಲ ಇಲ್ಲವೆಂದೂ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು. ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇರುವುದನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ, ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿಯದೆ ಇರುವುದು ವಿಕಲ್ಪ. ಇನ್ನು ಬುದ್ಧಿ ಎಂದರೇನು? “ಇದು ಹೀಗಿರಬೇಕು” ಎಂದು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರ ಚಿತ್ರವನ್ನು ರಚಿಸುವುದೆ ಬುದ್ಧಿ.  ಹಾಗೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡುದನ್ನು ಮಾಡುವುದೇ ಚಿತ್ತ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.  ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಯಾವಾಗಲೂ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಕೂಡಲೆ “ನಾನು ಮಾಡಿದೆ”  ಎಂಬ ಭಾವ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಅದೇ ಅಹಂಕಾರ. ನಾನು ಮಾಡಿದೆ, ನಾನು ನೀಡಿದೆ  ಎಂಬ ಭಾವವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅದು ಶಿವನ ಕೃತ್ಯ  ಎಂದು ತಿಳಿದರೆ ಅದು ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ನನಗೆ ಅರಿವು ಉಂಟಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅರಿಯದಿರುವುದೇ, ಅಂದರೆ ಅಹಂಕಾರರಹಿತವಾಗಿರುವುದೇ ಮಹಾ ಜ್ಞಾನ, ಅದೇ ಮೋಕ್ಷದ ಲಕ್ಷಣ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು.

ಇಂತು ಜ್ಞಾನೇಂದ್ರಿಯಗಳಲ್ಲಿರುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳನ್ನು, ಅವುಗಳ ಗುಣ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ನಾವು ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲಿಯೂ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು, ನಮ್ಮ ಮನದ  ಚಲನವಲನಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿಕೊಂಡು ಮನ, ಬುದ್ಧಿ, ಚಿತ್ತ ಅಹಂಕಾರಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಆ ಮೂಲಕ ಆತ್ಮೋನ್ನತಿಯ ಕಡೆ ಹೋಗಲು ಒಳ್ಳೆಯ ಸುಲಭವಾದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೋರುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು.

Friday, September 7, 2012

Vachana 106: Vachisi Anubhaviyaagadava – True Scholarship



ವಚಿಸಿ ಅನುಭವಿಯಾಗದವ ಪಿಶಾಚಿಯಯ್ಯಾ,
ವಚಿಸಿ ಅನುಭವಿಯಾದವ ಪಂಡಿತನಯ್ಯಾ,
ವಿದ್ಯೆ ಎಂಬುದು ಅಭ್ಯಾಸಿಕನ ಕೈವಶವಯ್ಯಾ,
ಅವಿದ್ಯೆ ಎಂಬುದು ಸರ್ವರಲ್ಲಿ ವಶ,
ವಿದ್ಯಾ ಅವಿದ್ಯೆಯನರಿತು ಜಗದ್ವೇದ್ಯನಾಗಬಲ್ಲಡೆ
ಮಹಾಪಂಡಿತ ನೋಡಾ, ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ

TRANSLITERATION

vacisi anubhaviyaagadava pishaaciyayyaa,
vacisi anubhaviyaadava paMDitanayyaa,
vidye eMbudu abhaasikana kaivasha,
avidye eMbudu sarvaralli vasha,
vidyaa avidyeyanaritu jagadvEdyanaagaballaDe
mahaa paMDita nODaa, kapilasiddhamallikaarjunaa


CLICK HERE TO READ-ALONG

http://youtu.be/_A-dnwP4JB0



TRANSLATION (WORDS)

vacisi (the read,after reading ) anubhaviyaagadava (he who doesn’t experience it)  pishaaciyayyaa (is a ghost you see),
vacisi (the read, after reading) anubhaviyaadava (he who expiriences it) paMDitanayyaa (is a scholar),
vidye (knowledge, scholarship) eMbudu (is) abhyaasikana (he who practices it) kaivasha(is in the hands of),
avidye (ignorance) eMbudu (is)  sarvaralli vasha (is of everybody),
vidyaa (knowledge, scholarship)  avidyeyan (ignorance)aritu (knowing) jagadvEdyanaagaballaDe (if one knows the world)
mahaa paMDita (is a great scholar) nODaa (you see), kapilasiddhamallikaarjunaa.
(Kapilasiddhamallikaarjuna)


TRANSLATION

He who doesn’t experience it after reading is a ghost, Sir!
He who experiences it after reading is a scholar, Sir!
Scholarship is in the hands of he who practices it, Sir!
Ignorance is of everybody!
The one who distinguishes the knowledge from ignorance and knows the world, is indeed a great scholar, you see, Kapilasiddamallikarjuna!


COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Siddarameswara says that a true scholar is one who experiences the knowledge acquired through reading, and understands the world. Ignorance is an attribute of everyone. Scholarship is in the hands of those who practice it. 

Very often, we read a book, recall the material from it and use it in our discussions and debates. We end up lecturing on the topics without truly understanding or internalizing the concepts read. We impress people and ourselves with our capability to present the material, while within us there would be an inadequacy or hesitation about the topics. This is because we will not have truly explored the material to understand it, experience it and internalize it. This inadequacy haunts us as a ghost.  A true scholar is one who experiences the knowledge and practices it.

Is it possible for us to experience everything we read and learn?  The experience need not be just personal. When our knowledge expands our heart and mind’s horizon to make us feel that we are all one and we are not separate, everyone’s experience becomes ours. Development of such fertile mind is true scholarship.

Knowledge has taken a different meaning in this day and age. We can ‘google’ and find out and use what we need, when we need it. We have lost the art of deepening our knowledge and understanding and have become a pancake generation, flat with no depth. Siddarameswara is urging us to get out of this ignorant mode and become true scholars.

The eleventh verse of Ishavasopanishad also addresses the issue of knowledge and ignorance thus:

Vidyaanchaavidyaancha yastadvedobhayam saha!
Avidyaya mrutyum teertvaa vidyaamrutamashnute!

Meaning:

Knowing the internals of knowledge and ignorance,
Crossing the death of ignorance, realizing the nectar of knowledge!


Some argue that true scholarship is understanding the self, and all other efforts to cultivate the knowledge necessary to be successful in this mundane world is equivalent to death. But, the fact remains that one must develop the skills and knowledge required survive in this world. What is needed then is a true balance of knowledge that allows us to be best in our materialistic duties (kaayaka) and the knowledge of the self. We cannot ignore this world. We cannot be completely immersed in this world. The true scholar experiences this world while explores the self.

Let us experience our knowledge through true understanding in our heart!


 KANNADA COMMENTARY

ಇಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು ನಿಜವಾದ ಪಂಡಿತನು ಯಾರು? ನಿಜವಾದ ವಿದ್ಯೆ ಯಾವುದು? ಓದು ಹೇಗಿರಬೇಕು? ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಓದಿ ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸದವನು ಪಿಶಾಚಿ, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ತಾನು ಓದಿದನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅರಿಯದೆ ಇದ್ದರೆ, ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದ್ಗತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಆತನು ಪಿಶಾಚಿ ಎನ್ನುವ ಮಾತು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆಗ, ಓದಿದ್ದು ಅರ್ಥವೇ ಆಗದೆ, ಕೇವಲ ಶಬ್ದ ಜಾಲವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅನುಭವದ ತಳವಿಲ್ಲದ ಆ ಓದು ಇತರರಿಗಾಗಲಿ ಅಥವಾ ತನಗೇ ಆಗಲಿ ಒಣ ಮಾತಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಬೆಲೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಆತನ ಮಾತು ಕೇಳಿದವರು, ಆತನು ದೊಡ್ಡ ಪಂಡಿತನೆಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ “ಆತನು ಓದಿರುವವನು, ಆತನ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಡಬೇಕು” ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಆತನ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಅನುಭವದ ಆಧಾರವಿಲ್ಲದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಈ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಜನರು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಆತನ ಓದು ಅವರನ್ನು ಪಿಶಾಚಿಯಂತೆ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಆತನೂ ಕೂಡ ಜ್ಞಾನಿಯೂ ಅಲ್ಲದ ಅಜ್ಞಾನಿಯೂ ಅಲ್ಲದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ.  ಆದರೆ ತಾನು ಓದಿದುದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದವನು ಪಂಡಿತನಾಗುತ್ತನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸಿಯೇ ತಿಳಿಯ ಬೇಕೆ? ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?  ಎಂಬಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ.  ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಸಂವೇದನಶೀಲವಾದಾಗ  ತಾನು ಬೇರೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಬೇರೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವ ಮರೆಯಾಗುತ್ತದೆ.ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಅನುಭವವು ತಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ. ಆಗ ಓದು ಅನುಭವದ ಮೂಸೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದು ಚಿನ್ನವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದವನು ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪಂಡಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ.

ವಿದ್ಯೆ (knowledge) ಎಂಬುದು ಅಭ್ಯಾಸದಿಂದ ಕೈಗೂಡುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಯಾರು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆಯೋ ಅವರ ಕೈವಶವಾಗುತ್ತದೆ ವಿದ್ಯೆ. ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡದಿದ್ದರೆ ಆ ವಿದ್ಯೆ ಕೇವಲ ಓದಾಗಿ, ಬೌದ್ಧಿಕ ಕಸರತ್ತಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಓದಿದುದನ್ನು ಬದಿಕಿನಲ್ಲಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಆದರೆ ಅವಿದ್ಯೆ (ignorance) ಯು ಸರ್ವರಿಗೂ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಬರುವಂತಹುದು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲರೂ ಅವಿದ್ಯೆಯ ವಶದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ತೊಡೆಯಬೇಕಾದರೆ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸಬೇಕು. ಮತ್ತು  ಈ ವಿದ್ಯೆ ಹಾಗೂ ಅವಿದ್ಯೆ ಎರಡನ್ನೂ ಅರಿತುಕೊಂಡು ಜಗತ್ತನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡವನು ಮಾತ್ರ ಮಹಾಪಂಡಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು.

ಇದೇ ಮಾತನ್ನು ನಾವು ಈಶಾವಾಸೋಪನಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ:

ವಿದ್ಯಾಂಚಾವಿದ್ಯಾಂಚ ಯಸ್ತದ್ವೇದೋಭಯಂ ಸಹ |

ಅವಿದ್ಯಯಾ ಮೃತ್ಯುಂ ತೀರ್ತ್ವಾ ವಿದ್ಯಾಯಾಮೃತಮಶ್ನುತೇ ||


ವಿದ್ಯೆ ಅವಿದ್ಯೆಗಳ  ಅಂತರಂಗವನರಿತು |

ಅವಿದ್ಯೆಯಿಂ ಮೃತ್ಯು ವನು ದಾಟಿ, ವಿದ್ಯೆಯಿಂದಮೃತವ ಪಡೆಯುವುದು ||

(ವಿದ್ಯೆ ಅವಿದ್ಯೆಗಳ ಅಂತರಂಗವನು ಅರಿತು ಅವಿದ್ಯಯಿಂ - ಅವಿದ್ಯೆಯಿಂದ, ಮೃತ್ಯುವನು ದಾಟಿ, ವಿದ್ಯೆಯಿಂದ ಅಮೃತವ ಪಡೆಯುವುದು)

ಈಶಾವಸೋಪನಿಷತ್ತಿನ ಈ ೧೧ನೇ ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯೆ ಮತ್ತು ಅವಿದ್ಯೆಯ ಸಾಧನೆ, ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದೆ. ಅವಿದ್ಯೆಯ ಉಪಾಸಕನು ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು  ಸೇರುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಉಪನಿಷತ್ತು. ಅಂದರೆ, ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನವಲ್ಲದ ಎಲ್ಲವೂ ಅವಿದ್ಯೆ ಎಂದರ್ಥ. ಕೇವಲ ಆತ್ಮಜ್ಞಾನ ಮಾತ್ರ ಬೆಳಕನ್ನು ತೋರುವುದು. ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಹೊಟ್ಟೆಪಾಡಿಗಾಗಿ ಗಳಿಸುವ ಜ್ಞಾನವಾಗಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಅವಿದ್ಯೆಯೆ.  ಇವುಗಳಿಂದ “ಮೃತ್ಯು” ಅಂದರೆ ಹಸಿವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಬಹುದು ಅಷ್ಟೆ. ಜೀವನದ ಅವಶ್ಯಕತೆಗೆ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಹಣಗಳಿಕೆಗೆ ಲೌಕಿಕ ವಿದ್ಯೆಯೊಂದನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿದರೆ ಆದು ಕತ್ತಲೆ, ಎಂದರೆ ಅದು ಅಜ್ಞಾನ. ವಿದ್ಯೆ ಎಂದರೆ ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನದ ಮಾರ್ಗ. ಲೌಕಿಕ ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೇವಲ ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನದ ಮಾರ್ಗ ಒಂದನ್ನೇ ಅನುಸರಿಸುವವನು ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಸೇರುವನು. ಕೇವಲ ವಿದ್ಯೆಯೊಂದನ್ನೇ ನಂಬಿ ಜಗತ್ತನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರೆ ಅದೂ ಕತ್ತಲೆ.  ಎಂದರೆ ಆತನು ಉಪವಾಸವಿರಬೇಕು ಇಲ್ಲವೇ ಪರಾವಲಂಬಿಯಾಗಿ ಬಾಳಬೇಕು, ಇದು ಹೆಚ್ಚಿನ ತಪ್ಪು ಮತ್ತು ಅಜ್ಞಾನ.

ಆದರೆ ಕೆಲವರು ವಿದ್ಯೆಯೇ ಎಂದರೆ ಜ್ಞಾನಕ್ಕಾಗಿ ಕರ್ಮತ್ಯಾಗ ಮಾಡುವುದೇ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಲೌಕಿಕ ಧರ್ಮವನ್ನು ಬಿಡದೆ ಪಾಲಿಸುವುದೇ ಉತ್ತಮ ಎನ್ನತ್ತಾರೆ.ಆದ್ದರಿಂದ ಸಮನ್ವಯವೇ ಜೀವನದ ಸೂತ್ರ. ಕಾಯಕದಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಜ್ಞಾನ ಸಾಧನೆಯಿಂದ ಅಮೃತತ್ವವನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕು. ಜ್ಞಾನಿಯಾದರೂ ಕಾಯಕವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಬಾರದು. ಎಂಬುದು ಇದರ ಅರ್ಥ.



ಕೃಪೆ: ಈಶಾವಾಸೊಪನಿಷತ್ತು, ವಿಕಿಪೀಡಿಯಾ.