VACHANA 8 - ENAGINTHA KIRIARILLA - HUMILITY

ಎನಗಿಂತ ಕಿರಿಯರಿಲ್ಲ!


ಶಿವಭಕ್ತರಿಗಿಂತ ಹಿರಿಯರಿಲ್ಲ.

ನಿಮ್ಮ ಪಾದ ಸಾಕ್ಷಿ ಎನ್ನ ಮನ ಸಾಕ್ಷಿ!

ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ ಎನಗಿದೇ ದಿಬ್ಯ.

TRANSLITERATION
enagiMta kiriyarilla!

SivaBaktarigiMta hiriyarilla.

nimma pAda sAkShi enna mana sAkShi!

kUDalasaMgamadEvA enagidE dibya.

CLICK HERE TO HEAR IT:

http://www.youtube.com/watch?v=Yzh73EbQuI0

TRANSLATION

No one is inferior to me!

No one is superior to the devotees of the Lord Shiva!

I swear on your feet! I swear on my heart (mind)!

O Lord Kudalasangamadeva, this is verily the touch-stone for me!

COMMENTARY

Basavanna preached and practiced love and respect towards all fellow beings. He believed in equality among all, irrespective of gender, caste, social status, position or wealth. He takes the qualities of equality, love and respect one level higher in this vachana depicting the high degree of ‘humility’ Basavanna had cultivated. We should never look down upon any one; we can always find a positive quality in an individual if we take the ‘attitude of no one is inferior to me’. The true devotees of the Lord by their very nature are highly spiritual. Basavanna, an ardent advocate of Bhakti (devotional) culture naturally considers such devotees as the most superior beings. He says that he swears on his heart and mind and bows to the feet of the Lord to help him to be humble forever.
The status of individuals as inferior or superior is generally determined by their wealth, position in society or profession, level of knowledge, caste and age (younger/older). Basavanna was not lacking in any of these aspects (except may be the age) to his contemporaries, yet he says ‘there is no one inferior to me and devotees of the Lord are the most superior’. Apparently, he is referring to the temporariness of the above material characteristics. Those self-realized individuals who have conquered the ego and not affected by the status due to their material possessions are true devotees of the Lord and are superior to everyone.

As we become successful in our profession and gain wealth and status in society, we tend to enhance our ego unless we strive to contain our ignorance, desires and hatred. Developing humility is the process of ego containment. To get in touch with our true self (the God within), we have to kill the ego. 'Ahankara' in Sanskrit, literally translates into The-sound-of-I, or quite simply the sense of the self or ego. When this sound is stilled, we are in touch with our true being. Humility is thus the quality of being modest, reverential, even politely submissive, and never being arrogant, contemptuous or rude.

Humility is considered a virtue in most religious and philosophical traditions, being connected with notions of transcendent unity with the universe or the divine, and of egolessness. In Buddhism, humility is equivalent to a concern of how to be liberated from the sufferings of life and the vexations of the human mind. The ultimate aim is to achieve a state of enlightenment through meditation and other spiritual practices. Humility can also result from achieving the liberation of Nirvana. When one experiences the ultimate Emptiness (Shunyata) and non-self (Anatta), one is free from suffering, vexations, and all illusions of self-deception. Humility, compassion, and wisdom characterize this state of enlightenment. Enlightenment can come only after humility – the wisdom of realizing one's own ignorance, insignificance, and lowliness, without which one cannot see the truth. Guru Granth Sahib, the holy book of Sikhism says “Make contentment your ear-rings, humility your begging bowl, and meditation the ashes you apply to your body”.

Humility is now being studied as a trait that can enhance leadership effectiveness. Recent research suggests that humility is multi-dimensional and includes self-understanding and awareness, openness, and perspective taking.

Mahatma Gandhi said "It is unwise to be too sure of one's own wisdom. It is healthy to be reminded that the strongest might weaken and the wisest might err. Attempting to sustain truth without humility is doomed to cause it to become instead an arrogant caricature of truth".

                                               Let us contain our Ego! Let us be Humble!



FOR THOSE OF YOU WHO CAN READ KANNADA:

ಎನಗಿಂತ ಕಿರಿಯರಿಲ್ಲ ಶಿವಭಕ್ತರಿಗಿಂತ ಹಿರಿಯರಿಲ್ಲ ಶಿವಭಕ್ತರಿಗಿಂತ ಹಿರಿಯರಿಲ್ಲ

ನಿಮ್ಮ ಪಾದ ಸಾಕ್ಷಿ ಎನ್ನ ಮನಸಾಕ್ಷಿ, ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವ ನನಗಿದೇ ದಿಬ್ಯ.

ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು ತಮ್ಮ ವಿನಯಶೀಲತೆಯನ್ನು ತೋರಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಿರಿಯ ಮತ್ತು ಹಿರಿಯವೆಂಬ ಎರಡು ಪದಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಿರಿಯ ಅಥವಾ ಹಿರಿಯ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಇವುಗಳ ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಲ್ಲದೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗಿರುವ ಪದವಿ, ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಅವರಲ್ಲಿರುವ ಧನ ಸಂಪತ್ತುಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಜಾತಿಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಜ್ಞಾನದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಿರಿಯ ಅಥವಾ ಹಿರಿಯ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು ಈ ಮೇಲ್ಕಂಡ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ (ವಯಸ್ಸನ್ನು ಬಿಟ್ಟು) ಅವರು ಸಣ್ಣವರಾಗಿರಲಿಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೂ ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಕಿರಿಯವರೆಂದು ಹಾಗೂ ಶಿವಭಕ್ತರನ್ನು ಎಲ್ಲರಗಿಂತ ಹಿರಿಯರೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆಳವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಇದರ ಮರ್ಮ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸು ನಶ್ವರವಾದ ಶರೀರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧ ಪಟ್ಟದ್ದು. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿರುವ ಪದವಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಳು ಸಹ ಶಾಶ್ವತವಾದುವುಗಳಲ್ಲ. ತನ್ನ ಭಾವನೆಗಳಿಗನುಗುಣವಾಗಿ ಮಾನವನು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಜಾತಿಗಳು ಈಗ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ನಿರ್ಧಾರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಮೂರ್ಖತೆಯ ಕುರುಹುಗಳಾಗಿವೆ. ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಗಳಿಸುವ ಜ್ಞಾನವೂ ಕೂಡ ( ಅದು ಆಯಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಬಳಕೆಗೆ ಬರುವುದರಿಂದ ) ಸೀಮಿತವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಹತ್ವವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಈ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಹಿರಿಯ ಕಿರಿಯ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಅರ್ಥವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು ತಮ್ಮನ್ನು ಕಿರಿಯ ಮತ್ತು ಶಿವಭಕ್ತನನ್ನು ಹಿರಿಯ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿರುವರು? ಅವರು ತಮ್ಮ ಇತರ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ - ಲಿಂಗವ ತೋರಿ ಉದರವ ಹೊರೆವವರು ಭಕ್ತರಲ್ಲ, ಒಳಗೆ ಕುಟಿಲ ಹೊರಗೆ ವಿನಯವಾಗಿ ಭಕ್ತರೆನಿಸಿಕೊಂಬವರ ಕೂಡಲಸಂಗಮ ಒಲ್ಲನಯ್ಯ, ಶಿವಭಕ್ತರು ಒಳಹೊರಗೊಂದಾಗಿರಬೇಕು, ಅಳಿಯಾಸೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿರಬೇಕು, ಅವರ ಇಂದ್ರಿಯ ವ್ಯಾಪಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸುಖದ ಸೋಂಕೂ ಇಲ್ಲದವಾಗಿರಬೇಕು, ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅವರ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಯಾರ ಮನಸ್ಸು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ವಿಷಯಗಳಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೊಂದಿ ಸದಾ ಜಾಗೃತವಾಗಿರುತ್ತದೋ ಅಂತಹವನನ್ನು ಭಕ್ತನೆನ್ನಬಹುದು ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಜಾಗೃತ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಕ್ತನ ಅರಿವು ಯಾವ ಅಳತೆಗೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ, ಅದು ನಿತ್ಯ ನೂತನವಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಅದು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ “ತಾನು” ಎಂಬ ಭಾವವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಅತ್ಯಂತ ಹಿರಿಯದು. ಅದನ್ನು ಹೊಂದಿದವನೇ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಹಿರಿಯನು. ಅಂತಹವರೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ಹೋಲಿಸಿಕೊಂಡು ತಾನು ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಕಿರಿಯನು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ’ನನ್ನ ಚಿತ್ತವು ಅತ್ತಿಯ ಹಣ್ಣು ನೋಡಯ್ಯ’ ಎನ್ನುವ ವಚನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಅತ್ತಿಯ ಹಣ್ಣಿನಂತೆ ಹುಳುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಹುರುಳೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಸದಾ ಜಾಗೃತವಾದ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಶಿವಭಕ್ತರನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಕೊರತೆಗಳೆಲ್ಲ ಬಹಳ ದೊಡ್ದವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿವೆ. “ನಾನು“ ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದಾಗ ತಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳೆಲ್ಲ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯರು ಕೂಡ ನಮ್ಮ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ “ ನಾನು ನನ್ನ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ” ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರ ತುಂಬಿರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರೂ ಕೂಡ ಆಳದಲ್ಲಿ ಆ ತಪ್ಪುಗಳು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವೇ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತದೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು. ಏಕೆಂದರೆ ನಾವು “ನಮ್ಮತನ” ಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆ ನಿಜವಾದ ವಿನಯ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರ ಮನಸ್ಸು ಜಾಗೃತವಾದದ್ದು, ಅಹಂಕಾರ ರಹಿತವಾದದ್ದು. .. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ “ ತಾನು ಎಲ್ಲರಗಿಂತ ಕಿರಿಯನು” ಎಂದು ಹೇಳುವ ವಾಸ್ತವಿಕವಾದ ವಿನಯ ಅವರಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

ಯಾರು ಹಿರಿಯರು ಎಂದು ಹೇಳುವ ಚೆನ್ನಬಸವಣ್ಣನವರ ಸುಂದರವಾದ ವಚನವೊಂದು ಇಲ್ಲಿದೆ:

ಅಜಕಲ್ಪಕೋಟಿ ವರುಷದವರೆಲ್ಲ ಹಿರಿಯರೆ?

ಹುತ್ತೇರಿ ಬೆತ್ತ ಬೆಳೆದ ತಪಸ್ವಿಗಳೆಲ್ಲರೂ ಹಿರಿಯರೆ?

ನಡು ಮುರಿದು ಗುಡುಗೂರಿ ತಲೆನಡುಗಿದವರೆಲ್ಲ ಹಿರಿಯರೆ?

ನರೆ ತೆರೆ ಹೆಚ್ಚಿ ಮತಿಗೆಟ್ಟು ಒಂದನಾಡಹೋಗಿ

ಒಂಬತ್ತನಾಡುವ ಅಜ್ಞಾನಿಗಳೆಲ್ಲ ಹಿರಿಯರೆ?

ಅನುವನರಿದು ಘನವ ಬೆರೆಸಿ ಹಿರಿದು ಕಿರಿದೆಂಬ

ಭೇದವ ಮರೆದು, ಕೂಡಲ ಚೆನ್ನಸಂಗಯ್ಯನಲ್ಲಿ ಬೇರಿಲ್ಲದಿಪ್ಪ ಹಿರಿಯತನ

ನಮ್ಮ ಮಹಾದೇವಿಯಕ್ಕಂಗಾಯಿತು ಕೇಳಾ ಪ್ರಭುವೆ!


” ಹಿರಿದು ಕಿರಿದೆಂಬ ಭೇದವ ಮರೆತು ಕೂಡಲ ಚೆನ್ನ ಸಂಗಯ್ಯನಲ್ಲಿ ಬೇರಿಲ್ಲದಿಪ್ಪ ಹಿರಿಯತನ” ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ನಾವು ನಮ್ಮ ಅಹಮ್ ಅನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮನ್ನು, ನೋಡಿಕೊಂಡಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಕೇವಲ “ನೋಡುವುದು” ಮಾತ್ರವಿರುತ್ತದೆ. ಸರಿ ತಪ್ಪು, ನನ್ನದು ಮತ್ತೊಂದು,ದೊಡ್ಡದು ಚಿಕ್ಕದು ಎನ್ನುವಂತಹ ಯಾವ ಭಾವನೆಗಳೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನೇ ಚೆನ್ನ ಬಸವಣ್ಣನವರು “ಕೂಡಲ ಚೆನ್ನ ಸಂಗಯ್ಯನಲ್ಲಿ ಬೇರಿಲ್ಲದಿಪ್ಪ” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.ಆ ಗುಣವನ್ನೇ ಹಿರಿಯತನ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ.