ಸಂಸಾರಸಾಗರದ ತೆರೆ ಕೊಬ್ಬಿ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಅಲೆವುತ್ತಿದೆ ನೋಡಾ!
ಸಂಸಾರಸಾಗರ ಉರದುದ್ದವೇ ಹೇಳಾ ?
ಸಂಸಾರಸಾಗರ ಕೊರಲುದ್ದವೇ ಹೇಳಾ ?
ಸಂಸಾರಸಾಗರ ಶಿರದುದ್ದವಾದ ಬಳಿಕ ಏನ ಹೇಳುವೆನಯ್ಯ ?
ಅಯ್ಯ; ಅಯ್ಯ, ಎನ್ನ ಹುಯ್ಯಲ ಕೇಳಯ್ಯ!
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ, ನಾನೇವೆನೇವೆನಯ್ಯ!
TRANSLITERATION
saMsArasAgarada tere kobbi muKada mEle alevuttide nODA!
saMsArasAgara uraduddavE hELA ?
saMsArasAgara koraluddavE hELA ?
saMsArasAgara SiraduddavAda baLika Ena hELuvenayya ?
ayya; ayya, enna huyyala kELayya!
kUDalasaMgamadEva, nAnEvenEvenayya!
CLICK TO HEAR IT:
http://www.youtube.com/watch?v=2__P6T_zOZc
TRANSLATION
saMsAra (Mundane life) sAgarada (ocean) tere (wave) kobbi (risen)
muKada mEle (on the face) alevuttide (forcing) nODA!(See)
saMsArasAgara uraduddavE (upto the chest) hELA ?(tell me)
saMsArasAgara koraluddavE (upto the neck) hELA ?
saMsArasAgara SiraduddavAda (upto the head) baLika (after) Ena (what)
hELuvenayya ?(can I say?)
ayya (Oh! God) ; ayya, enna (my) huyyala (cry, request) kELayya!(please listen)
kUDalasaMgamadEva, nAnEvenEvenayya!(what can I say and do?)
The tidal waves of the ocean of (mundane) life are hitting me on my face Oh! Lord.
I can probably withstand the waves hitting at my chest!
I can probably withstand the waves hitting at my neck!
What can I say when the waves hit at my head and drown me?
Oh! Lord, please heed my cry!
Lord Kudala Sangama! Please guide me as to what can I say or do!
COMMENTARY
Basavanna was known as ‘Karma Yogi’ meaning that he believed in passionate performance of all the activities of the mortal life. He said “kaayakave Kailaasa’ (work is heaven) and believed that no profession is inferior. He further stipulated that all of us have to serve the society by performing our duties with utmost sincerity. He noticed the frustrations, inequalities and unfairness in contemporary society, and strived to eradicate them while completely being part of the society (unlike Buddha, who renounced the worldly involvement to reform the society). Basavanna was also called “Bhakti Bhandari” (Treasurer of Devotion) and advocated an intense devotional life. He believed that everything we own belongs to the Lord and everything we do is an offering to the Lord.
Considering the above Kaayaka and Bhakti aspects of Basavanna’s life, it is interesting that he so eloquently addresses the frustrations of our material (mundane) life in this vachana. All of us are so busy with our day to day activities, that we do not have either the time or the inclination to think of anything else. We will never question as to: what are we doing? Why are we doing it? Is it necessary for us to spend our lives this way? What are the advantages and disadvantages? We are so occupied, that we do not see the need for such questions.
The mindset of an individual on the path of self realization is completely different. He questions: how and why do the problems and frustrations arise? Why are we happy or unhappy? It is obvious that those who are deprived of food and shelter are unhappy; but, why are those whose food and shelter needs are met, also unhappy? How should we lead this life? How should we smoothen our living? What is our ultimate goal in life?
Finding answers to such questions requires an ever calm, collected mind. But, the day to day frustrations and activities work against achieving such calmness of mind. Just as tidal waves of the ocean slapping on our face would make it hard for us to breath, the frustrations caused by the mundane life make us less apt to think and keep a clear mind. We can probably manage staying alive as long as the waves are hitting us at the chest or neck levels. But, when they rise to the level of our head and drown us, the only way left is to cry and scream for help.
Let us strive to achieve a calm and collected mind. Let us put our activities in perspective and move towards self realization!
FOR THOSE OF YOU WHO CAN READ KANNADA:
ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದ ಜಂಜಾಟಗಳು ಕಾಡಿದಾಗ ಭಕ್ತನಿಗೆ ಆಗುವ ಅನುಭವ ಇದು. ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಮುಳುಗಿದವರಿಗೆ ಅಂದರೆ, ದಿನನಿತ್ಯದ ಆಗುಹೋಗುಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡವರಿಗೆ ಅದೇ ಬದುಕಾಗುತ್ತದೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಏನನ್ನೋ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಬದುಕೇ ಇಲ್ಲವೆನ್ನುವವರಂತೆ ಅವರ ಜೀವನ ಹೇಗೋ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ? ಏಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ? ಈ ರೀತಿಯ ಜೀವನ ನಡೆಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆಯೆ? ಇದರಿಂದ ಆಗುತ್ತಿರುವ ಲಾಭ ಅಥವಾ ಹಾನಿಯೇನು? ಎಂಬಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹುಟ್ಟುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ವ್ಯವಧಾನವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಭಕ್ತನ ( ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿಯಬೇಕೆನ್ನುವವನ ) ಪರಿಯೇ ಬೇರೆ. ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುವ ಗೊಂದಲಗಳು, ಜಂಜಾಟಗಳು ಏಕೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತವೆ? ಸುಖ ದುಃಖಗಳು ಏಕೆ ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತವೆ? ಉಣ್ಣಲು, ಉಡಲು ಇಲ್ಲದಿದ್ದವರಿಗೆ ದುಃಖವಾಗುವುದು ಸರಿಯೆ, ಆದರೆ ಅದೆಲ್ಲ ಇದ್ದವರೂ ಸಹ ದುಃಖಿತರಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲ ಏಕೆ? ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟರೂ ಸುಖ ಏಕೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ? ಈ ಬದುಕನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಾಳಬೇಕು? ಬದುಕನ್ನು ಹಸನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ? ಎಂಬಂತಹ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಅವನನ್ನು ಕಾಡುತ್ತವೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ಜಂಜಾಟಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿಯೂ ಅಂಟದಂತೆ ಇರುವ ದಾರಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಲು ತೊಡಗುತ್ತದೆ ಮನಸ್ಸು. ಅದಕ್ಕೆ ನಿರಂತರವಾದ ಎಚ್ಚರ ಬೇಕು. ಆದರೆ ಲೌಕಿಕ ಜೀವನದ ಜಂಜಾಟಗಳು ಆತನನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಎಚ್ಚರದಿಂದಿರಲು ಬಿಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಅವುಗಳ ಪ್ರಭಾವದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಮನಸ್ಸು ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಈ ಜಂಜಾಟಗಳು ಸಾಗರದ ಅಲೆಗಳಂತೆ ತೀವ್ರವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಕೊಬ್ಬಿದ ಸಾಗರದ ಅಲೆ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಆವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಉಸಿರಾಡುವುದು ಹೇಗೆ ದುಸ್ತರವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಅದೇ ರೀತಿ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗುವ ತೊಂದರೆಗಳೂ ಕೂಡ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಸಾಗರದ ನೀರು ಎದೆಯವರೆಗಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಕೊರಳುದ್ದವಿದ್ದರೆ ಹೇಗೋ ಕಾಲೂರಿ ನಿಲ್ಲಬಹುದು, ಕನಿಷ್ಠಪಕ್ಷ ಉಸಿರಾಡಿಸ ಬಹುದು. ಆದರೆ ಆ ನೀರು ತಲೆಯನ್ನೂ ಮುಳುಗಿಸುವಂತಾದಾಗ ಏನು ಮಾಡುವುದು? ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಸಹಾಯಕನಾಗಿ ಚೀರುವುದೋಂದೇ ನನಗೆ ಉಳಿದಿರುವ ದಾರಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಸಂಸಾರದ ಜಂಜಾಟಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದೆ, ಮತ್ತು ತಾನು ಅದರಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗಬೇಕೆಂಬ ಹಂಬಲ ಉಂಟಾಗಿದೆ.
No comments:
Post a Comment