VACHANA IN
KANNADA
KANNADA
COMMENTARY
ಪದವನರ್ಪಿಸಬಹುದಲ್ಲದೆ
ಪದಾರ್ಥವನರ್ಪಿಸಬಾರದು,
ಓಗರವನರ್ಪಿಸಬಹುದಲ್ಲದೆ
ಪ್ರಸಾದವನರ್ಪಿಸಬಾರದು,
ಗುಹೇಶ್ವರಾ
ನಿಮ್ಮ ಶರಣರು
ಹಿಂದ
ನೋಡಿ ಮುಂದನರ್ಪಿಸುವರು
TRANSLITERATION
padavarpisabahudallade padaarthavanarpisabaaradu,
Ogaravarpisabahudallade prasaadavanarpisabaaradu,
guhEshavara
nimma sharaNaru
hiMda nODi
muMdanarpisuvaru
CLICK HERE
FOR A RECITATION:
TRANSLATION
(WORDS)
padavarpisabahudallade ( the feeling of “I” ness can be offered but) padaarthavanarpisabaaradu,( not the things)
Ogaravarpisabahudallade (things that are not offered can be offered
but) prasaadavanarpisabaaradu, (not the
things that are already offered)
guhEshavara
nimma sharaNaru (the devotees of Guheshvara)
hiMda nODi
muMdanarpisuvaru (see the principle behind the world and offer the “I” ness which is born later)
VACHANA IN
ENGLISH
The feeling of
‘I-ness’ can be offered, but not other things.
The things
that were not offered can be offered, but not the ones that were offered.
Oh!
Guhesvara, your devotees,
Realize the
principle behind the world and offer the I-ness which was born later!
COMMENTARY
As part of
our worship, we offer food, fruits, milk and other things to God. We then
consume them as His ‘prasaada’ (grace or blessing). The things that we offer
were not offered before, as we see it. As such, we can offer them. But, once
offered, they become prasaada from Him and hence cannot be offered again. But,
a close examination reveals that everything we have in this material world came
from Him. The food we prepare to offer
Him for example, was prepared out of several ingredients. These ingredients
were grown or manufactured by someone else. They in turn used the raw material
created by Him. As such, we do not have anything of our own. Everything we have
is His blessing and grace. Since they are already ‘prasaadas’ we cannot offer them
back to Him. The only thing we have that is our own is the ego, the I-ness.
Allama Prabhu in this Vachana says that we can only offer that ‘I-ness’ to Him
and with His grace get rid of it. Allama Prabhu says that a true devotee
realizes the divine power behind everything in this world and offers only that
which was born later, the I-ness to Him.
Let us be humble,
appreciate His grace and strive to be egoless!
ಅರ್ಥ:
ಪದವನರ್ಪಿಸಬಹುದಲ್ಲದೆ
(ನನ್ನದು ಎನ್ನುವ ಭಾವವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಬಹುದು ಆದರೆ)
ಪದಾರ್ಥವನರ್ಪಿಸಬಾರದು,(ನಮ್ಮದಲ್ಲದ ಪದಾರ್ಥವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಲು ಬರದು)
ಓಗರವನರ್ಪಿಸಬಹುದಲ್ಲದೆ
(ಅರ್ಪಿಸದೆ ಇರುವ ಆಹಾರವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸ ಬಹುದು ಆದರೆ) ಪ್ರಸಾದವನರ್ಪಿಸಬಾರದು,(ಅರ್ಪಿತವಾದ
ಪ್ರಸಾದವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಅರ್ಪಿಸಲು ಬರದು)
ಗುಹೇಶ್ವರಾ
ನಿಮ್ಮ ಶರಣರು
ಹಿಂದ
ನೋಡಿ ಮುಂದನರ್ಪಿಸುವರು (ಗುಹೇಶ್ವರನ ಶರಣರು ಜಗತ್ತಿನ
ಹಿಂದೆ ಇರುವ ತತ್ವವನ್ನು ನೋಡಿ ಆಮೇಲೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಭಾವವನ್ನು
ಅರ್ಪಿಸುವರು)
ತಾತ್ಪರ್ಯ:
ನಾವು
ದೇವರಿಗೆ ಏನನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಬಹುದು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು.
ನಮ್ಮ
ಅಜ್ಞಾನದ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾವು ದೇವರಿಗೆ ಇಂತಿಂತಹುದನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದೆವು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.
ಆದರೆ ಅದು ಕಡು ಮೂರ್ಖತನದ ಮಾತು. ಈ ಪ್ರಪಂಚದ
ಯಾವ ಪದಾರ್ಥಗಳೂ ನಮ್ಮವಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವೂ ದೇವರಿಂದ ಸೃಷ್ಟಿಗೊಂಡವುಗಳು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವೆಲ್ಲವೂ
ಆತನವೇ. ಆತನ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ನಾವು ಪುನಃ ಆತನಿಗೆ ನಮ್ಮವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಅರ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಅದು
ಅಜ್ಞಾನ. ಆದರೆ ನಾವು ಆ ಪದಾರ್ಥಗಳು ನಮ್ಮವು ಎಂಬ ಭಾವವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಬಹುದು. ಅದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ
ಅರ್ಪಿಸಬೇಕಾದದ್ದು. ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನದು ಎನ್ನ್ನುವ ಭಾವವೇ ನಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರದ ಮೂಲ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಈ
ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನನ್ನದು ಎನ್ನುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ. ನಾವು ಸ್ವತಃ ಯಾವುದನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಲ್ಲ.
ಅಂದಮೇಲೆ ನಮಗೆ ಯಾವುದನ್ನೂ ಅರ್ಪಿಸುವ ಅಧಿಕಾರವೇ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅಲ್ಲಮರು
“ಪದವನರ್ಪಿಸಬಹುದಲ್ಲದೆ ಪದಾರ್ಥವನರ್ಪಿಸಲು ಬಾರದು” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ಅಡುಗೆ
ಮಾಡಿದುದನ್ನು, ಅಥವಾ ಅರ್ಪಿಸದೆ ಇರುವುದನ್ನು ದೇರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ಪ್ರಸಾದವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
ಆದರೆ ಪ್ರಸಾದವನ್ನು ಯಾರೂ ಅರ್ಪಿಸಲಾರರು. ಅದೇ ರೀತಿ ಈ
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವುದೆಲ್ಲವೂ ಆ ದೇವರಿಗೆ ಸೇರಿರುವುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಯಾವುದನ್ನೂ
ಅರ್ಪಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ವಸ್ತುಗಳು
“ನಮ್ಮವು” ಎನ್ನುವ ಭಾವವನ್ನು ನಾವು
ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಅರ್ಪಿಸಬಹುದು.
ಈ
ಮರ್ಮವನ್ನು ತಿಳಿದ ಶರಣರು “ನನ್ನದು” ಎನ್ನುವ ಭಾವವನ್ನುಮಾತ್ರ ಅರ್ಪಿಸುವರು. ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಈ
ಪ್ರಪಂಚ ಪಂಚಮಹಾಭೂತಗಳಿಂದ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಆ
ಪಂಚಭೂತಗಳೇ ಈ ಪ್ರಪಂಚದ ಹಿಂದಿರುವ ಮೂಲ ತತ್ವಗಳು. ಆ ಹಿಂದಿರುವ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಅರಿತು ಆಮೇಲೆ
ಹುಟ್ಟಿರುವ “ನನ್ನದು” ಎನ್ನುವ ಭಾವವನ್ನು ಶರಣರು ದೇವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ನಿರಾಳರಾಗುತ್ತಾರೆ.
This is a great blog and every week a new vachana is updated with translation and meaning. I have never seen anything like this before. Thanks a lot for all the people who are working on this.
ReplyDeleteThis vachana reminds me of the great sage Ramana Mahirshi who used to tell the same thing as ALLAMA PRABHU, that is to SURRENDER THE EGO.....
The Satyanarayana puja is a classic example of bargaining with 'god'...if you don't do this, such and such will go wrong with you. Making God an entity to be feared and submitted into doing things that will fill the pockets of brahmins-maharaj.
ReplyDeleteThe Shiva temple I visited with my grandmother was very different from the adorned Siva lingas that I see in today's temples. Sad...
Ego is hard to get rid off, perhaps constant manan-chintan मनन -चिंतन would help, but in today's world more excuses for not doing it rather than finding time to practice. Easier to donate to a temple and get your name on a plate and be contented that the seat in heaven is reserved,
The path to Him is so simple yet difficult to achieve-a paradox.
Meera
Hmm...minimizing our desires. a tall order-so we cook nice things everyday-different things everyday, we take a different vacation spot, take photos of the people and places and then come home and talk about leaving the वासना , talk about merging after letting the ego go. Upon reading the post again, I said, a tall order to deliver.
ReplyDeleteGoing to the first paragraph--we sing all the time तेरा तुजको अर्पण, and then sing in the second breath जो ध्ह्यावे सो पावे . Aren't we mindful of what we are singing?
We are in such a hurry to finish the prayers that we don't even bother to digest the meaning-, be reminded again and again. That's all it is, all these repetitions to remind us the meanings and here we keep searching for new things. Reinventing the wheel.
Meera