Vachana 122: Kallolagana Kicchu – Being of the God

 
ಕಲ್ಲೊಳಗಣ ಕಿಚ್ಚು ಉರಿಯಬಲ್ಲುದೆ?
ಬೀಜದೊಳಗಣ ವೃಕ್ಷ ಉಲಿಯಬಲ್ಲುದೆ?
ತೋರಲಿಲ್ಲಾಗಿ ಬೀರಲಿಲ್ಲಾರಿಗೆಯೂ!
ಗುಹೇಶ್ವರ ನಿಂದ ನಿಲವ ಅನುಭಾವ ಸುಖಿ ಬಲ್ಲ!

TRANSLITERATION

kalloLagaNa kiccu uryaballude?

bIjadoLagaNa vRukSha uliyaballude?
tOralillaagi bIralillaarigeyU!
guhEshvara niMda nilava anubhaava sukhi balla!

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/q08xi3J_GIo

TRANSLATION (WORDS)

kalloLagaNa  (in the stone) kiccu (the fire )  uryaballude? ( can it burn?)

bIjadoLagaNa (in the seed)  vRukSha (the tree) uliyaballude? ( can it make sounds)
tOralillaagi (since it is not seen, since it is invisible)  bIralillaarigeyU! ( does not flash to anybody)
guhEshvara (the God)  niMda nilava ( the being of) anubhaava sukhi (the one who dwells in)  balla! ( knows)

TRANSLATION

The fire in the stone, can it burn?
The tree in the seed, can it make sounds?
He is not seen, He does not flash (shine) to anybody!
The one who dwells within knows the being of the God Guhesvara!

COMMENTARY

In this Vachana, Allama Prabhu describes how the God is present (hidden) in every element of the nature and what is needed to see Him. The fire is hidden in the stone. It does not burn as long as it is left alone. It sparks only when the stone rubs against another. The friction is needed to get the fire out; it is not obvious or visible. A tiny seed hides the whole tree. When inside the seed, the tree does not make any sounds it would make otherwise as a grown up tree swayed by the wind. The God is thus not visible, He is not easily seen and he does not shine (flash) to anybody. Allama Prabhu says that only that individual who dwells within (himself) would know the being of God in everything. The subtleness to see within and enjoy the self is a must to see Him.

Being immersed in our daily lives, we do not pay attention to subtle aspects of nature and the entities around us. We can see the stone, but never pay attention to the fire in it. Even when we create fire by rubbing a stone with another, we assume that it is obvious that the friction created the fire. We might even be proud that we can create the fire. Our observation in general is not subtle enough to see the fire in the stone or think of the one who might have created it!

We sow the seed, grow the tree, harvest the fruits and enjoy them. We relish the shade on sunny days and enjoy the cool breeze and the music created by the tree. We never think about the tree hidden in the seed; neither we question how and who might have packed the tree in the seed.

To be able to see the God in all aspects of the nature, we need to develop the capability to see and perceive the subtleness in them. This is only possible for those individuals who have matured themselves out of the worldly aspects and enjoy the self. Only those can see the God!

In our previous postings we have said that it is important to develop God mindedness as early in our lives as possible. We have said that we should see the God within us and within all those around us. This requires us to develop the subtle nature of seeing the good in all and ignoring the faults of others. Mahatma Gandhi said ‘how can I find faults in others when I am not faultless?’ This is only possible when we first mature to the level of seeing within and enjoying the self.   

Let us travel within and become subtle observers! 

KANNADA COMMENTARY

ಅರ್ಥ:

ಕಲ್ಲೊಳಗಣ (ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿರುವ)  ಕಿಚ್ಚು (ಬೆಂಕಿ)  ಉರಿಯಬಲ್ಲುದೆ? (ಉರಿಯಬಹುದೆ?)

ಬೀಜದೊಳಗಣ (ಬೀಜದೊಳಗೆ ಇರುವ)  ವೃಕ್ಷ  (ಮರವು) ಉಲಿಯಬಲ್ಲುದೆ? (ಸದ್ದು ಮಾಡಬಹುದೆ?)
ತೋರಲಿಲ್ಲಾಗಿ (ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಆದ್ದರಿಂದ)  ಬೀರಲಿಲ್ಲಾರಿಗೆಯೂ! ( ಯಾರಿಗೂ ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲ)
ಗುಹೇಶ್ವರ (ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮನಾದ) ನಿಂದ ನಿಲವ (ದೇವರ ಇರವು) ಅನುಭಾವ ಸುಖಿ ಬಲ್ಲ! ( ತನ್ನ ತಾನರಿತ ಸುಖಿ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿರುತ್ತಾನೆ)

 
ತಾತ್ಪರ್ಯ:

ದೇವರು ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಅಡಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತ  ಆತನು ಯಾರಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು.

ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿ ಇದೆ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಆ ಬೆಂಕಿ ಉರಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದೂ ಇಲ್ಲ.  ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಕಾಣುವಂತೆ ಮಾಡಲು ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾದ ದಾರಿ ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿದೆ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಕಾಣದೆ ಇದ್ದರೂ ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ದೇವರು ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೂ ಇದ್ದಾನೆ. ಆದರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ.

ಬೀಜದಲ್ಲಿ ವೃಕ್ಷವಿದೆ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿದೆ. ಆದರೆ ಗಾಳಿಗೆ ತೂಗಾಡಿ ವೃಕ್ಷ ಸದ್ದು ಮಾಡುವಂತೆ ಬೀಜದಲ್ಲಿರುವ ವೃಕ್ಷ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತದೆಯೆ? ಅದು ಸದ್ದು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬೀಜದಲ್ಲಿ ಮರವಿಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗದು. ಅದೇ ರೀತಿ ದೇವರು ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ಇದ್ದಾನೆ. “ಆದರೆ ನಾನು ಇದ್ದೇನೆ” ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ.

ಆತನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ, ಹೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ  ಆತ  ಇದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಯಾರಿಗೂ ಹೊಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬೀಜದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ದೊಡ್ಡ ವೃಕ್ಷ ಅಡಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಬೇಕಾದ ದೃಷ್ಟಿ ಬೇರೆ.  ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದವನಿಗೆ ಆತನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಇಂತಹ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದವನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವನ್ನು ಕಾಣುವಂತಹ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಆತ ನಂಬುತ್ತಾನೆ. ಅದರ ಹೊರತು ಅತನಿಗೆ ಬೇರೇನೂ ಕಾಣದು. ದೇವರ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ರೂಪವನ್ನು ನೋಡಲು ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸು ಬಲು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಬೇಕು. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಹಿಂದೆ ಇರುವ ಪರವಸ್ತುವನ್ನು ಗಮನಿಸಲು ಮನಸ್ಸು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಬೇಕು. ಅಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಕಂಡುಬರುವ ಎಲ್ಲವೂ ಮಾಯೆಯ ಜಾಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿಯುವ ಶಕ್ತಿಯಿರಬೇಕು. ಆತನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ರೂಪ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿತ ಅನುಭಾವಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಾಣುತ್ತದೆ.