Vachana 118: Naanemba Ahamkaara – Ego

ನಾನೆಂಬ ಅಹಂಕಾರ ತೋರಿದಲ್ಲಿ
ಅಟಮಟ ಕುಟಿಲ ಕುಹಕವೆಂಬ ಬಿರುಗಾಳಿ ಹುಟ್ಟಿತ್ತು,
ಆ ಬಿರುಗಾಳಿ ಹುಟ್ಟಲೊಡನೆ ಜ್ಞಾನಜ್ಯೋತಿ ಕೆಟ್ಟಿತ್ತು,
ಜ್ಞಾನಜ್ಯೋತಿ ಕೆಡಲೊಡನೆ ನಾ ಬಲ್ಲೆ ಬಲ್ಲಿದರೆಂಬ
ಅರುಹಿರಿಯರೆಲ್ಲರು ತಾಮಸಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಸೀಮೆದಪ್ಪಿ ಕೆಟ್ಟರು ಕಾಣಾ ಗುಹೇಶ್ವರಾ.

TRANSLITERATION

naaneMba ahaMkaara tOridalli

aTamaTa kuTila kuhakaveMba birugaaLi huTTittu,

aa birugaaLi huTTaloDane j~jaanajyOti keTTittu,

j~jaanajyOti keDaloDane, naa balle ballidareMba

aruhiriyarellaru  taamasakkoLagaagi sImedappi keTTaru kaaNa guhEshvaraa.

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/LkN2TG34A0s

TRANSLATION (WORDS)

naaneMba  (called  I )  ahaMkaara (the ego) tOridalli (when  dawns, emerges)

aTamaTa ( falsehood) kuTila (cunningness) kuhakaveMba (deceitfulness)  birugaaLi (storm of ) huTTittu,(took birth)

aa (that)  birugaaLi  (storm) huTTaloDane (soon after the birth of) j~ ~jaanajyOti (the light of knowledge) keTTittu,(died, extinguished)

j~jaanajyOti (the light of knowledge)  keDaloDane (soon after extinction of) naa balle (I know) ballidareMba (so called wise men)

aruhiriyarellaru (all the knowledgeable seniors)  taamasakkoLagaagi (engulfed by the darkness) sImedappi (went beyond the limit,   lost their self ) keTTaru ( ruined)  kaaNa guhEshvaraa.(you see Guheshvara)

TRANSLATION

When the ego called ‘I’ dawned,
the storm of falsehood, cunningness and deceitfulness took birth.
Soon after the birth of that storm, the light of knowledge extinguished.
Soon after the light of knowledge extinguished,
the so called wise men and knowledgeable elders engulfed by darkness were ruined beyond the limits, you see Guhesvara!

COMMENTARY

Allama Prabhu comments on the effects of ego in this Vachana. He says that as soon as the ego or ‘I-ness’ dawns, the storm of all the bad traits such as falsehood, cunningness and deceitfulness takes birth. This storm extinguishes the light of knowledge. This in turn will ruin even the most knowledgeable individuals beyond recoverable limits.

Containment of ego has been the message of several of our previous Vachanas. It is very common that success brings up the I-ness in humans. We start feeling that ‘I did it’, ‘it is mine’, ‘only I can do it’, ‘I don’t need anybody’, ‘I am superior ‘, so on. We forget that our success is really dependent on several individuals and entities around us. Not only we forget to acknowledge it, but we also start justifying whatever we say or do is right. We lie, become cunning and do not hesitate to deceive to maintain what we have and what we want. Essentially, we will have lost our ‘light of knowledge’. Without this light, we stride in darkness and reach the limits of no return.

Some argue that ego is needed to be successful. They probably mean that knowledge, confidence, training, hard work are needed to be successful. Once successful, an extreme effort to be aware of the success and the factors contributing to it is a must for the individual to not wander away in the darkened alleys created by the ego.

Let us make an all-out effort to curb the ‘I-ness’.

KANNADA COMMENTARY

ಇದು ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳ ವಚನ.  ಅವರು, ಇಲ್ಲಿ  ಅಹಂಕಾರದ  ಪರಿಣಾಮವೇನಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಯಾವಾಗ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅಹಂಕಾರವು ತಲೆದೋರುತ್ತದೆಯೋ ಆಗ ಅವನ ನಾಶವಾಯಿತೆಂದೇ ತಿಳಿಯಬೇಕು. “ನಾನು” ಎಂಬ ಭಾವವು ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡುತ್ತದೆ.  ಅದರ ಪ್ರಭಾವ ಅಸೀಮವಾದದ್ದು.

ಯಾವಾಗ “ನಾನು” ಎಂಬ ಭಾವ ಮನದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆಯೋ ಆಗ ಸುಳ್ಳು, ಮೋಸ, ವಂಚನೆಗಳೆಂಬ ಬಿರುಗಾಳಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮರು.  “ನಾನು” ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಮನಸ್ಸು ಅಸತ್ಯ, ಕಪಟತೆಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತದೆ. “ನಾನು ಈ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದುದು” “ಇದು ನನ್ನದು”  “ ನಾನೇ ಸರ್ವ ಶ್ರೇಷ್ಠನು” “ನನ್ನಿಂದಲೇ ಈ ಯಶಸ್ಸು ಉಂಟಾದದ್ದು” “ನನ್ನಿಂದಲೇ ಈ ಸಂಪತ್ತು ಲಭ್ಯವಾದದ್ದು” ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಮನಸ್ಸು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲ ಸಾಧನೆಗಳು ಕೇವಲ “ನನ್ನಿಂದ” ಅಥವಾ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಿಂದ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ಮೇಲುನೋಟಕ್ಕೆ “ನಾನು” ಮಾಡಿದ್ದು ಎಂದು ತೋರಿದರೂ ಅದಾವುದೂ ಇತರರ ಸಹಯೋಗವಿಲ್ಲದೆ ಏನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಲಾಗದು.  ಆದ್ದರಿಂದ “ನಾನು” “ನನ್ನದು” “ನನ್ನಿಂದಲೇ” “ನಾನೇ” ಎಂಬುವುದಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈ “ನಾನು” ಎಂಬುವುದು ಎಷ್ಟು ಬಲವಾದ ಭಾವನೆ ಎಂದರೆ ಅದರ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕವನಿಗೆ ಬೇರೆ ಏನೂ ತೋರಿಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ  ತಾನೂ ಮೋಸಕ್ಕೆ ಒಳಗಗಾಗುತ್ತಾನೆ ಅಲ್ಲದೆ ಇತರರಿಗೂ ಮೋಸಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅಲ್ಲಮರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: “ನಾನು” ತಲೆದೋರಿದರೆ ಕುಟಿಲತೆ, ಕುಹಕಗಳ ಬಿರುಗಾಳಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ ಎಂದು. 

ಈ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ  ಸಿಕ್ಕು ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಜ್ಯೋತಿ ಆರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ  “ನಾನು” ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರ  ದಿನೇ ದಿನೇ ಬೆಳೆದು ಹೆಮ್ಮರವಾಗುತ್ತದೆ.  ಅದರ ಪ್ರಾಬಲ್ಯಕ್ಕೆ, ಆ ಬಿರುಗಾಳಿಗೆ, ಎದುರಾಗಿ ಜ್ಞಾನ ಜ್ಯೋತಿ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ನಂದಿಹೋಗುತ್ತದೆ.

ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕು ನಂದಿಹೋದಾಗ  “ನಾನು ಬಲ್ಲೆ. ಅವರು ಬಲ್ಲವರು” ಎಂಬಂತಹ ಅರುಹಿನ ಹಿರಿಯರೆಲ್ಲರು ತಾಮಸಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ಅಲ್ಲಿ  ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಅಹಂಕಾರ ಮನೆ ಮಾಡಿರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ  “ನಾನು” ಎಂಬುದು ಯಾರು ಅಥವಾ ಏನು ಎಂಬುದು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತದೆ.  

Vachana 117: Aarike Bittida Giduvina Huva Koyidu – Who should get the credit?

ಆರಿಕೆ ಬಿತ್ತಿದ  ಗಿಡುವಿನ ಹೂವ ಕೊಯಿದು

ಊರೆಲ್ಲರೂ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಕೆರೆಯ ನೀರ ತಂದು

ನಾಡೆಲ್ಲರೂ ನೋಡಿಯೆಂದು ಪೂಜಿಸುತ್ತ

ಪೂಜಿಸಿದ ಪುಣ್ಯ  ಹೂವಿಗೋ? ನೀರಿಗೋ?

ನಾಡೆಲ್ಲಕ್ಕೋ? ಪೂಜಿಸಿದಾತಗೋ?

ಇದ ನಾನರಿಯೆ ನೀ ಹೇಳೆಂದ ನಂಬಿಗ ಚೌಡಯ್ಯ

TRANSLITERATION

aarike bittida giDuvina hUva koyidu

UrellarU kaTTisida kereya nIra taMdu

naaDellarU nODiyeMdu poojisutta

poojisida puNya hUvigO? nIrigO?

naaDellakkO? poojisidaatagO?

ida naanariye nI hELeMda naMbiga couDayya

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/2H2RtkmN-Vs

TRANSLATION (WORDS)

aarike (by some body) bittida (sowed)  giDuvina (of a plant) hUva (flowers) koyidu (plucking)

UrellarU (all the people in the town)  kaTTisida (built by) kereya  (of the lake) nIra (water)  taMdu (bringing)

naaDellarU (all people of the town) nODiyeMdu (showing it to) poojisutta (worshipping)

poojisida (worship)  puNya (good deed of, credit)  hUvigO (is it for the flower)? nIrigO (is it for the water)?

naaDellakkO (to the people of the town)? poojisidaatagO (is it to the person who worships)?

ida (this) naanariye (I don’t understand) nI (you) hELeMdanaMbiga couDayya (say it, says Anbiga Choudayy

TRANSLATION

Plucking flowers from the plant sowed by others,

Bringing water from the lake built by all the people in the town,

Worshipping, showing off to all the people in the town,

Does the merit of such worship go to the flower? To the water?

To the people in the town? To the person who worships?

I don’t understand this, please tell me! says Ambigara Choudayya!

COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Ambigara Chaudayya tries to drive home how we insert ‘I and mine’ into everything we do and do not realize that everything we have really belongs to someone else, in particular to that ultimate truth, called God. He uses the rituals used in worshipping as examples.

We pluck flowers from the plants sowed by others for our worship. Granted that we use our physical capability to go to the plant, pluck the flowers. It might very well be we will have paid for those flowers. We earned the money we paid. But, from where does the earning power comes to us? As we continue this line of thinking, it becomes obvious that whatever the merit we receive due to the worship with those flowers, really belongs to a whole host of entities, ultimately to the creator of them, the super soul.

We can extend the above logic to the water we use in the worship. The water comes from the lakes built by others. We invite the whole town to come and witness our worshipping. The merit we aspire to receive from this worship truly must be shared among all the individuals and entities contributing to the worship. Yet, we say that ‘we did it’ and ‘it is mine’.

Ambigara Chaudayya is essentially advocating getting rid of the ‘I’ in what we do and developing the humility to realize that everything we have belongs to Him. The worship conducted with such selfless, humble ways is the true worship. Gaining such humility and defeating the ‘ego’ is the true worship and its merit.

Chaudayya is not commenting whether the ritualistic worship is good or bad. It is OK if one is comfortable in going through the rituals and they provide the environment and mindset to be with Him. It is important though to realize what we are doing and what we are using and appreciate to whom the credit should belong!

Let us develop the utmost humility and conquer the ‘I-ness’!

KANNADA COMMENTARY

ಲೋಕದ ಜನರು ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ರೀತಿಯನ್ನು ಕಂಡು  ಆಶ್ಚರ್ಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂಬಿಗರ ಚೌಡಯ್ಯನವರು.

ಯಾರೋ ಬಿತ್ತಿದ ಗಿಡದ ಹೂವನ್ನು ಕೊಯ್ದು ತರುವರು ಜನರು ಪೂಜೆಗಾಗಿ. ಊರವರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಕೆರೆಯ ನೀರನ್ನು ತರುವರು ದೇವರ ಮಜ್ಜನಕ್ಕಾಗಿ. ಮತ್ತು ನಾಡಿನವರೆಲ್ಲ ನೋಡಲೆಂದು ಆಡಂಬರದಿಂದ ಪೂಜಿಸುವರು, ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಪೂಜೆಯಿಂದ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ಪುಣ್ಯದ ಫಲ ಹೂವಿನ ಗಿಡಕ್ಕೋ? ಕೆರೆಯ ನೀರಿಗೋ? ಊರಿನ ಜನರಿಗೋ? ಅಥವಾ ಪೂಜಿಸಿದಾತನಿಗೋ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಚೌಡಯ್ಯನವರು.

ಶ್ರಮಪಟ್ಟವರಿಗೆ ಪ್ರತಿಫಲ ಸಿಗಬೇಕಾದದ್ದು ನ್ಯಾಯ. ಶ್ರಮಪಡುವವರು ಒಬ್ಬರು,  ಫಲ ಪಡೆಯುವವರು ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಆದರೆ ಹೇಗೆ? ಅದು ನ್ಯಾಯವೂ ಅಲ್ಲ.  ಶ್ರಮಪಟ್ಟು ಹೂವಿನ ಗಿಡದ ಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳಸಿದವರಾರೋ ತಿಳಿಯದು. ಆ ಗಿಡದ ಹೂವನ್ನು ತನ್ನದೇ ಎನ್ನುವಂತೆ ದೇವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸುವುದು ಸರಿಯೆ? ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನದೇನು?  ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಪ್ರೆರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ ಚೌಡಯ್ಯನವರು. ಊರವರೆಲ್ಲರೂ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಕೆರೆಯ ನೀರನ್ನು ತಂದು ಪೂಜಿಸಿವುದರಲ್ಲಿಯೂ ತನ್ನದೆನ್ನುವುದು ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಸೂಕ್ಷ್ಮವನ್ನು ಮನಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಇಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆಗೆ ಬರುವಂತಹುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಯಾವ ಮಹತ್ವವೂ ಇಲ್ಲ. ಈ ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆ ನೋಡುವವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಹಬ್ಬ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತಾನು ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದುದು ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರದ ಭಾವ ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೆ.

ಇಂತಹ ಆಡಂಬರದ ಪೂಜೆಯಿಂದ ಪುಣ್ಯವೇನಾದರು ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಗುವುದಿದ್ದರೆ ಅದು ಹೂವಿನ ಗಿಡ ಬೆಳೆಸಿದವರಿಗೋ? ಇಲ್ಲವೆ, ಕೆರೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿದವರಿಗೋ? ಅಥವಾ, ಪೂಜಿಸಿದವನಿಗೋ? ಯಾರಿಗೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಚೌಡಯ್ಯನವರು. ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಉತ್ತರ ತನಗೆ  ತಿಳಿದಿಲ್ಲ, ತಿಳದವನಾದ “ನೀನು” (ಪೂಜಿಸುವವನು)   ಹೇಳು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುವುದರ ಮೂಲಕ ಭಕ್ತನು ತಾನು ಸ್ವತಃ ಶ್ರಮ ಪಡಬೇಕು, ದೇವರಿಗೆ “ತನ್ನ”ದೇನಾದರೂ ಅರ್ಪಿಸಬೇಕು, ಎನ್ನುವುದರ ಕಡೆ, ಹಾಗೂ, ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಾಗ ಭಕ್ತನಿಗೆ ತನ್ನದೆನ್ನುವುದು ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದರ ಕಡೆ ಗಮನ ಹರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಜಾಣ್ಮೆ ಅವರದ್ದು. 

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನೂ ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನದೆನ್ನುವುದು ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲ, ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆಗ ನಾನು ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ, ನಾನು ಹೂಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವಂತಹ ಅಹಂಕಾರದ ಭಾವನೆ ತಾನಾಗಿಯೇ ಅಳಿದು ಹೋಗುತ್ತದೆ.

Vachana 116: Kudiyuva Neerennabahude – Indulgent

 

ಕುಡಿಯುವ ನೀರೆನ್ನಬಹುದೆ ಹುಡುಕುನೀರಲ್ಲದ್ದುವಾಗ?

ಆಡುವ ಕಿಚ್ಚೆನ್ನಬಹುದೆ ಮನೆಯ ಸುಡುವಾಗ?

ಒಡಲು ತನ್ನದೆನ್ನಬಹುದೆ ಪುಣ್ಯ ಪಾಪವನುಂಬಾಗ?

ಒಡಲಜೀವ ತನ್ನದೆನ್ನಬಹುದೆ ಇಕ್ಕಿ ಹೋಹಾಗ?

ಇವನೊಡನೆ ಬಡಿದು ಕಳೆ ಎಂದಾತ ಅಂಬಿಗರ ಚೌಡಯ್ಯ,

TRANSLITERATION

kuDiyuva nIrennabahude huDukunIralladduvaaga?

aaDuva kiccennabahude maneya suDuvaaga?

oDalu tannadennabahude puNya paapavanuMbaaga?

oDala jIva tannadennabahude ikki hOhaaga?

ivanoDane baDidu kale eMdaata aMbigara couDayya.

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/exRQfrIPFTc

TRANSLATION (WORDS)

kuDiyuva (drinking)  nIrennabahude (can one say it is just water?) huDuku (hot water)nIralladduvaaga (while drowning)?

aaDuva (negligible, harmless) kiccennabahude (can one say it fire?) maneya suDuvaaga (while it is burning the house)?

oDalu (stomach) tannadennabahude (can one say it is my?)  puNya paapavanuMbaaga (while eating good and bad, doing good  and bad deeds)?

oDala jIva (my life)  tannadennabahude (can one call one’s own ?) ikki hOhaaga (while going leaving the body behind)?

Ivanu (these) oDane (immediately) baDidu kale (shake them away, get rid of) eMdaata (said) aMbigara couDayya (Ambigara Choudayya).

 

TRANSLATION

Can one say ‘it is just drinking water’ while drowning in hot water?

Can one say ‘it is just a harmless fire’ while it is burning the house?

Can one say ‘it is just my stomach’ while eating good and bad (i.e. performing good and bad deeds)?

Can one say ‘it is my own life’ while it is abandoning the body and going away?

Get rid of these (attachments) immediately said Ambigara Choudayya.

COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Ambigara Choudayya examines our ways of life to impress on how we go wrong. He uses four examples to show how we forego the true happiness when consumed by trivial aspects in life.

Water is an important part of our lives. We cannot live without water. It has become fashionable to hold a bottle of water all through the day. It is a must for our lives. But, can we ignore its destructive power when we are drowning in hot water saying that it is ‘just drinking water’? In small (appropriate) volume water saves our lives; as a flood it kills us. Realization of these extremes of its power is a must! 

Fire can bring us a lot of enjoyment when it is small and utilitarian. It keeps us warm, cooks our food, lights our nights and is indispensable. But, can we ignore its power saying that ‘it is just a fire’ while it is burning the house? It is important to take precautions to make sure that we are not burnt by it. 

We stomach sour and sweet dishes. We enjoy both types in appropriate quantities. A heavy Indulgent in either kind brings us pain. So are the good and bad deeds we perform in our lives. 

Can we hold on to our ‘life’ when the body is taking its last breath? It is certainly beyond our control. If so, why make an all-out effort to stop it?   

Ambigara Choudayya urges us to be mindful of what we do and what we have. Use them at the level appropriate to their utility and make sure we are not consumed by them.   

 

Let us be ‘appropriate’, not ‘over indulgent’!

KANNADA COMMENTARY

ಇಂದಿನ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ರೀತಿಗೆ ಕನ್ನಡಿ ಹಿಡಿದು ನಮ್ಮ ತಪ್ಪಿನರಿವನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿಕೊಡುವ ವಚನವಿದು. ಸೂಕ್ತವಾದ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ನಾವು ಸಣ್ಣ ವಿಷಯಗಳೆಂದುಕೊಂಡವುಗಳು ಹೇಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಸುಖವನ್ನೇ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂಬಿಗರ ಚೌಡಯ್ಯನವರು. 

“ಕುಡಿಯುವ ನೀರೆನ್ನಬಹುದೆ ಹುಡುಕುನೀರಲ್ಲದ್ದುವಾಗ?” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ನೀರು ಜೀವಿಗೆ ಅತಿ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು. ಕುಡಿಯಲು ನೀರಿಲ್ಲದೆ ಬದುಕೇ ಅಸಾಧ್ಯ. ಹಾಗಾಗಿ  ನೀರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದು ಸಹಜ. ಆದರೆ ಆ ನೀರು ಬಿಸಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಮುಳುಗಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ “ಅದು ಕುಡಿಯುವ ನೀರು” ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದರೆ ಅದು ನಮ್ಮನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಮುಳುಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ.  

“ಆಡುವ ಕಿಚ್ಚೆನ್ನಬಹುದೆ ಮನೆಯ ಸುಡುವಾಗ?” ಆಟ ಆಡುವ ಮಕ್ಕಳು ಯಾರಿಗೆ ತೊಂದರೆಯುಂಟುಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ? ಅದೇ ರೀತಿ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಉರಿಯುವ ಕಿಚ್ಚಿನಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ಅಪಾಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದನಂತರ ಅದು ತಾನಾಗಿಯೇ ಆರಿಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮನೆಯನ್ನೇ ಸುಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಅದನ್ನು ಆಡುವ ಕಿಚ್ಚು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿರುವುದು ಸರಿಯೆ? ಹಾಗೆಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೆ ಅದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯನ್ನೇ ಸುಟ್ಟುಬಿಟ್ಟು ನಮಗೇ ನೆಲೆಯಿಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. 

“ಒಡಲು ತನ್ನದೆನ್ನಬಹುದೆ ಪುಣ್ಯಪಾಪವನುಂಬಾಗ?” ಹೊಟ್ಟೆ ನನ್ನದು ನಾನು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಕೆಟ್ಟದ್ದನ್ನೂ

ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನೂ ಬೇಕಾದಹಾಗೆ ತಿನ್ನಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಒಳ್ಳೆಯದಾದರೂ ಆಗಲಿ ಕೆಟ್ಟದ್ದಾದರೂ ಆಗಲಿ ನನ್ನಿಷ್ಟಬಂದಂತೆ ನಾನು ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನಬಹುದೆ? ಹಾಗೇನಾದರೂ ಮಾಡಿದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮದಿಂದ ಕಷ್ಟಕ್ಕೊಳಗಾಗಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.  

“ಒಡಲ ಜೀವ ತನ್ನದೆನ್ನಬಹುದೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಹಾಗ?” ಜೀವವು ದೇಹವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ “ಈ ಜೀವ ನನ್ನದು ನಾನು ಬಿಡಲಾರೆ” ಎನ್ನಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಅದು ಹೇಗಾದರೂ ಹೋಗಿಯೇ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅರ್ಥವೂ ಇಲ್ಲ. 

ತಮಗೆ ಪ್ರಿಯವಾದವುಗಳು, ಅನಿವಾರ್ಯವಾದವುಗಳು, ತನ್ನದೇ ಆಗಿರುವವಂತಹವುಗಳು ಎಲ್ಲವುಗಳನ್ನು ನಾವು ಅವುಗಳ ಮಿತಿಯನ್ನು ಅರಿತು ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಅವುಗಳನ್ನು ಆಯಾ ಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಇರಿಸಬೇಕು. ಅಲ್ಲದಿರೆ ಅವು ನಮ್ಮನ್ನೇ ನುಂಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳು ಅತಿಯಾಗಿ ಹೆಚ್ಚಿ ನಮ್ಮನ್ನು ನುಂಗಲು ಬಂದಾಗ “ಬಡಿದು ಕಳೆ” ಎನ್ನುತ್ತ್ತಾರೆ ಅಂಬಿಗರ ಚೌಡಯ್ಯನವರು.

ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ?

ನಮಗೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ  ಅನಿವಾರ್ಯವಾದವುಗಳು, ಪ್ರಿಯವಾದವುಗಳು, ಆಕರ್ಷಕವಾದವುಗಳು, ನಮ್ಮವು ಎಂದು ಭ್ರಮೆಹುಟ್ಟಿಸುವಂತಹವು ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳಿರುವವು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ; ನಮ್ಮ ವೃತ್ತಿ, ಹವ್ಯಾಸ, ಮನೋರಂಜನೆಯ ಉಪಾಯಗಳು, ನಾನಾ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು, ಪರಂಪರಾಗತ ರೀತಿ ನೀತಿಗಳು ಇತ್ಯಾದಿ. ಇವುಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಆವರಿಸಿರುತ್ತವೆ. ಮೇಲುನೋಟಕ್ಕೆ ಇವೆಲ್ಲ ಅಡ್ಡಿಗಳಂತೆ ತೋರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ನಾವು ಅವುಗಳನ್ನು “ಕೇವಲ” ಎನ್ನುವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೇ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಅವು ಯಾವಾಗ ನಮ್ಮನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ. 

ಅವು ನಮ್ಮನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಿದರೆ ಏನಾಗುತ್ತದೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. 

ಅವು ನಿತ್ಯ ಸುಖಕೊಡುವವಲ್ಲ. ಅವು ಕೊಡುವ ಸುಖಕ್ಕೆ ಕೊನೆ ಎಂಬುದು ಇದೆ. ಮೊದ ಮೊದಲು ಅವೆಲ್ಲ ಬಲು ಸುಖಕರವೆನಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅವು ತಮ್ಮ ಆಕರ್ಷಣೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಮನಸ್ಸು ಅವುಗಳಿಂದ ವಿಮುಖವಾಗುತ್ತದೆ. ಶಾಂತಿ ಇಲ್ಲದಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಅರಿತುಕೊಂಡು ಅವುಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾದ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಂಬಿಗರ ಚೌಡಯ್ಯನವರು.

 

Vachana 115: Tarugala Muridu – The Formless

ತರುಗಳ ಮುರಿದು ಗಗನಕ್ಕೀಡಾಡುವ

ಅನಿಲ ರೂಪೋ ನಿರೂಪೋ? ಬಲ್ಲಡೆ ನೀವು ಹೇಳಿ ಭೋ!
ಗಜ ಸಿಂಹ ಶಾರ್ದೂಲವೆಂಬ ಅಧಿಕ  ಮೃಗಂಗಳ ಮುರಿದೊತ್ತಿ ಕೆಡಹುತಿಪ್ಪ
ವ್ಯಾಧಿ  ರೂಪೋ ನಿರೂಪೋ? ಬಲ್ಲಡೆ ನೀವು ಹೇಳಿ ಭೋ!
ಕಾಣಲೀಯದೆ ಕೇಳಲೀಯದೆ ಅವಧಾನಂಗಳ ಕೆಡಿಸುತಿರ್ಪ
ನಿದ್ರೆ ರೂಪೋ ನಿರೂಪೋ ನೀವು ಹೇಳಿ ಭೋ!
ಇಂತು ಆಳಿನಾಳಿನ ಅಂತಸ್ಥವನಾರಿಗೂ ಅರಿಯಬಾರದು.
ಅನಾದಿಮೂಲದೊಡೆಯನ  ಬಲ್ಲೆನೆಂಬ ಪರಿ ಎಂತೋ?
ರೂಪೆಂದಡೆ ಶಬ್ದ ನಿರೂಪೆಂದಡೆ ಶೂನ್ಯ;
ಈ ಎರಡರ ಆದಿಯಿಂದತ್ತತ್ತ ಕಾಣಾ
ಎನ್ನ ತಂದೆ ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಲಿಂಗವು
ಗುರುಕಾರುಣ್ಯವುಳ್ಳವರಿಗಲ್ಲದೆ ಅರಿಯಬಾರದು.

TRANSLITERATION 

tarugaLa muridu gaganakkIDaaDuva

anila roopO niroopO ? ballaDe nIvu hELi bhO!

Gaja siMha shaardUlaveMba adhika mRugaMgaLa muridotti keDahutippa

Vyaadhi roopO niroopO? ballaDe nIvu hELibhO!

kaaNalIyade kELalIyade avadhaanaMgaLA keDisutirpa

nidre roopO niroopO? nIvu hELi bhO!

iMtu aaLinaaLina  aMtaMsthavanaarigU ariyabaaradu.

anaadimUladoDeyana balleneMba pari eMtO?

roopeMdaDe shabda nirooopeMdaDe shoonya,

I eraDara aadiyiMdattatta kaaNaa

Enna taMde kapilasiddhamallikaarjunaliMgavu

gurukaaruNyavuLLavarigallade ariyabaaradu. 

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/-tMFRntGGAo 
 

TRANSLATION (WORDS)

tarugaLa  (trees)  muridu (breaking)  gaganakkIDaaDuva (  that which throws in the sky)

anila (wind)  roopO (does it have a form) niroopO  (or is it formless)? ballaDe nIvu (if you know) hELi bhO! (please say sirs!)

Gaja (elephant) siMha (lion) shaardUla (tiger) veMba  (called) adhika (great) mRugaMgaL (animals) muridotti (breaking and pushing them to death) keDahutippa (striking down)

Vyaadhi (ailment, disease)  roopO (does it have a form) niroopO  (or is it formless)? ballaDe nIvu (if you know) hELi bhO! (please say sirs!)

kaaNalIyade (without letting to be seen) kELalIyade (without letting to be heard) avadhaanaMgaLA (consciousness,  intelligence) keDisutirpa (destroying)

nidre (sleep)  roopO (does it have a form) niroopO  (or is it formless)? ballaDe nIvu (if you know) hELi bhO! (please say sirs!)

iMtu (in this way)  aaLinaaLina  (servant of a servant) aMtaMsthavan (inward) aarigU (no one) ariyabaaradu  (will be able to comprehend).

anaadimUladoDeyana (the lord of that which is without beginning) balleneMba pari (saying“ I know” ) eMtO (how is it possible)?

roopeMdaDe (to give it a form) shabda (it is a word) nirooopeMdaDe (if considered formless) shoonya (it is nothing),

I (these) eraDara (of two)  aadiyiMdattatta ( it is far away from the origin)  kaaNaa (you see)

Enna (my)  taMde (father, Lord)  kapilasiddhamallikaarjunaliMgavu (the God  Chennamallikarjuna)

gurukaaruNya ( the benevolence of the Teacher, Guru)vuLLavarigallade (other than those who have) ariyabaaradu  (will not be aware, will not comprehend).

 

TRANSLATION

The wind that breaks the trees and throws them to the sky, does it have a form or is it formless? Please tell me Sir, if you know!

The disease that strikes and kills strong animals such as Elephant, Lion and Tiger, does it have a form or is it formless? Please tell me Sir, if you know!

The sleep that destroys the consciousness, without being seen or heard, does it have a form or is it formless? Please tell me Sir, if you know!

Thus, no one can comprehend the nature (secret) of the servant of the servant!

How is it possible to say that ‘I know the nature of that which is without beginning’?

If given a form, it is a word; if considered formless, it is nothing!

He is far away from the scope of both of these, you see!

Without the benevolence of the teacher one cannot comprehend my Lord KapilasiddhamallikaarjunaliMga

COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Siddarameswara describes the formless God, through three examples.

The wind (hurricane) breaks the plants and trees and throws them towards the sky. Does the wind has a form or is it formless? The wind cannot be seen. But, we cannot say that it is not there, since we can see its effect. The disease pushes strong animals like Lion, Tiger and Elephant to their death. Does the disease has a form or is it formless? We cannot say that the disease is not there, since we can see its effect. Along the same lines, the sleep destroys the consciousness without being seen or heard. Does it have a form or is it formless? We cannot say that it is not there, since we feel its effect.  

Siddarameswara seems to be referring to Basavanna in the next line of the Vachana. Basavanna always called himself the servant of the (servants) devotees of Lord Shiva. Siddarameswara wonders how one can comprehend the formless God, when one cannot even comprehend the realized soul Basavanna who is right in front of (not formless) them.   

When we cannot comprehend the one with a form and in front of us, how can we comprehend that ultimate truth and that which is without a beginning? If we try to give Him a form, it just becomes a set of words. If we say He is formless, it implies ‘nothing’. Siddarameswara says that He is beyond the scope of both of these. The only way to comprehend Him is through the benevolence of a Guru, the teacher. Benevolence of the Guru is the light that emanates from within; it is the intense desire to realize the ultimate truth.

We addressed the concept of Guru in Vachana 87. It is said that the Guru looks out for disciple ready to receive the knowledge. It is also said that when an intense desire and thirst for knowledge and awareness appear in the disciple, the Guru appears. These concepts imply that the Guru is an individual. It is important to realize that the concept of Guru is a formless principal that comes to light, when one develops the intense desire to realize the ultimate. When that happens, the disciple starts examining everything with a new, subtle sight. He begins to admire the influence (effect) of some formless entity on and in everything.  Obtaining that subtle sight is the benevolence of the Guru.

Let us develop the subtle sight to see the ultimate truth!

ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು ನಿರಾಕಾರನಾದ ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ತರುಗಳನ್ನು(ಮರಗಿಡಗಳನ್ನು) ಮುರಿದು, ಕಿತ್ತು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ  ಎಸೆಯುತ್ತದೆ  ಬಿರುಗಾಳಿ. ಆ ಗಾಳಿಗೆ ರೂಪವಿದೆಯೆ? ಅಥವಾ ಅದು ನಿರಾಕಾರವೆ? ಗಾಳಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು, ಅದು ಇಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವು ಬಹಳ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

ಆನೆ, ಸಿಂಹ, ಹುಲಿ ಮುಂತಾದ ಬಲಶಾಲಿಗಳಾದ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಬಾಧಿಸಿ ಸಾವಿಗೆ ನೂಕುವ ವ್ಯಾಧಿಗೆ ರೂಪವಿದೆಯೆ? ಅಥವಾ ಅದು ನಿರೂಪವೆ? ವ್ಯಾಧಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅದು ಇಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವು ಬಹಳ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.  

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಕಿವಿಗೆ ಕೇಳಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಚ್ಚರ ತಪ್ಪಿಸುತ್ತದೆ ನಿದ್ರೆ.  ಅದಕ್ಕೆ ರೂಪವಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದೆ ಅಥವಾ ರೂಪವಿಲ್ಲ ಎನ್ನಬಹುದೆ?

ಈ ಎಲ್ಲವುಗಳನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ರೂಪವಿಲ್ಲದವು ಅಥವಾ ರೂಪವುಳ್ಳವವು ಎನ್ನಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅವುಗಳು ತೋರಿಬರುವ ವಿಧವು ಬೇರೆಯದು. ಅವು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದು ಬಗೆಯಾಗಿ, ಒಂದೊಂದು ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದು ಬಗೆಯಾಗಿ ತೋರಿಬರುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳ ರೂಪ ಅರಿಯುವುದು ಬಹು ಕಷ್ಟ. ಅವುಗಳ ಪರಿಣಾಮ ನಮ್ಮ ಮುಂದೆಯೇ ಇದ್ದರೂ “ಅವು ಹೀಗೆಯೇ” ಎಂದು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ.  

“ಇಂತು ಆಳಿನಾಳಿನ ಅಂತಸ್ಥವನಾರಿಗೂ ಅರಿಯಬಾರದು”  ಬಹುಶಃ ಈ ಮಾತನ್ನು ಅವರು ಬಸವಣ್ಣನವರನ್ನು ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಸವಣ್ಣನವರು ತಮ್ಮನ್ನು “ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವನ ಕಿಂಕರರನ ಕಿಂಕರ ಅಥವಾ ತೊತ್ತಿನ ತೊತ್ತು” ಎಂದು

ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನೆ ಇಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು, ಅಂತಹ ಬಸವಣ್ಣನವರು ಎದುರಿಗೇ ಇದ್ದರೂ ಅವರನ್ನು ನಾವು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  

ಕಣ್ಣ ಮುಂದಿರುವವರನ್ನೇ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಾಗ ಆ ಅನಾದಿಮೂಲನನ್ನು ಬಲ್ಲೆವು ಎಂದು ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಆ ದೇವರು ಹಾಗೆ ಹೀಗೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಸರಿಯೆ? ಆತನನ್ನು ರೂಪಹೊಂದಿರುವವನು ಎಂದು ಪದಗಳಲ್ಲಿ
ಹೇಳಲು ಹೋದರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಪದವಾಗಿ, ಶಬ್ದವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಆತನು ನಿರೂಪನು ಎಂದರೆ ಅದು ಶೂನ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಿದ್ಧರಾಮರು, ತಮ್ಮ ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನು ಈ ಎರಡರಿಂದಲೂ ಬೇರೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆತನು, ರೂಪ ಅಥವಾ
ನಿರೂಪದ  ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಿಂದ ಅತ್ತತ್ತ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಆತನನ್ನು ಕಾಣಲು ಗುರುಕಾರುಣ್ಯವೇ ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. “ಗುರು
ಕಾರುಣ್ಯ” ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಉದಿಸುವ ಬೆಳಕು, ಅದು ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಾಣಬೇಕೆಂಬ ತೀವ್ರ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ಇಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ೮೭ ನೆ ವಚನದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದುದನ್ನು ನೆನಪಿಗೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸೂಕ್ತವೆನಿಸುತ್ತದೆ:  “ಗುರು ಕಾರುಣ್ಯವೆಂದರೇನು? ಅದು ಹೇಗೆ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ? ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಾವು ಗುರುಕಾರುಣ್ಯವೆಂದರೆ ಗುರು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಶಿಷ್ಯನಿಗೆ ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಗುರುವು ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾನೆ, ಶಿಷ್ಯನು ಹಂಬಲಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಗುರು ತಾನೇ ಸ್ವತಃ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಕರುಣಿಸುತ್ತಾನೆ ಎಂಬಂತಹ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ. ಈ ಹಿಂದೆಯೇ ನಾವು ಗುರುವು ಕೇವಲ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲ, ಅಮೂರ್ತವಾದ ಬೆಳಕಾಗಿ ಬರುವ ತತ್ವ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಯಾರಿಗೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆ ತತ್ವವನ್ನು ಹೊಂದಬೇಕೆನ್ನುವ ಆಳವಾದ  ಹಂಬಲವಿರುತ್ತದೆಯೋ ಆತನಿಗೆ ದೈವಕೃಪೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಆತನ ಮನಸ್ಸು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೊಸ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಲುಪಕ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ. ಆತನಿಗೆ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದೋ ತತ್ವದ ಆಟ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಮೇಲು ನೋಟಕ್ಕೆ ಕಾಣುವುಷ್ಟೇ ಪೂರ್ಣ ಸತ್ಯವಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ಮೀರಿದುದದೇನೋ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸೂಕ್ಶ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಯ ಲಾಭವೇ ಒಂದು ರೀತಿಯಿಂದ ಗುರು ಕಾರುಣ್ಯವೆಂದು ಹೇಳಬಹುದು.”