Vachana 91: baMda baTTeya niMdu nODade – The Old yields to the New

ಬಂದ ಬಟ್ಟೆಯ ನಿಂದು ನೋಡದೆ, ಬಂದ ಬಟ್ಟೆಯ ನೋಡಿ ಸುಖಿಯಾದೆ
ನಿಂದ ನಿಲವ ಮುಂದುಗೆಡಿಸಿ ನಿಂದ ನಿಲವ ಮುಂದುಗೊಂಡಿತ್ತು
ತಂದೆ ಮಕ್ಕಳ ಗುಣ ಒಂದೇ ಭಾವದಲಡಗಿ, ಸಂದಿಲ್ಲದ ಕಾಲೊಳಗೆ ಕೈಮೂಡಿತ್ತು
ಒಂದನೆ ಹಿಡಿದು ಒಂದನೆ ಬಿಟ್ಟಡೆ ಇಂದು ನಮ್ಮ ಗುಹೇಶ್ವರನ ಸದ್ಭಕ್ತಿಯಾಯಿತ್ತೈ ಸಂಗನ ಬಸವಣ್ಣಾ!

TRANSLITERATION

baMda baTTeya niMdu nODade, baMda baTTeya nODi sukhiyaade,
niMda nilava muMdugeDIsi niMda nilava muMdugoMDittu
taMde makkaLa guNa oMdE bhaavadalaDagi, saMdillada kaaloLage kai mUDittu.
oMdane hiDidu oMdane biTTaDE iMdu namma guhEshvarana sadbhaktiyaayittai saMgana basavaNNaa!


CLICK HERE TO READ-ALONG

http://youtu.be/freT_cE1FGE

TRANSLATION (WORDS)

baMda (journey that has been taken, that I have travelled) baTTeya( the path,way) niMdu(being at) nODade,(not seeing, not accepting) baMda(that which has come) baTTeya (my way) nODi (accepting) sukhiyaade,(have become happy)
niMda nilava(my attitude, stand) muMdugeDIsi (destroyed, erased) niMda nilava( a new attitude, stand) muMdugoMDittu (started flowering)
taMde(father) makkaLa(issue’s, son’s) guNa (nature) oMdE(one) bhaavadalaDagi(hidden in one expression,view) saMdillada(without any gap) kaaloLage (in the leg) kai (hand) mUDittu(appeared),
oMdane (the one) hiDidu (holding) oMdane(the one) biTTaDE(if renounced) iMdu (today)namma(our) guhEshvarana(of Guheshvara) sadbhaktiyaayittai(it will be true bhakti you see) saMgana basavaNNaa(Sangana Basavanna)!


TRANSLATION

Not accepting the path I have travelled, I have become happy by accepting that which came my way!
My inbuilt attitude (stand) got erased and the new attitude started flowering
The natures of the father and the son merged into one, and a hand sprouted amidst the gapless legs
Holding on to one and renouncing the one (other), is the true devotion to Guhesvara today, you see, Sangana Basavanna!


COMMENTARY

This is one of Allama Prabhu’s ‘complex’ Vachanas. I am using the word complex as a rough translation for the Kannada word ‘bedagina’. The root of ‘bedagina’ is ‘bedagu’ meaning beautiful, breathtaking. A word close to bedagu is ‘beragu’ meaning surprising, shocking. Thus these complex vachanas are not only beautiful and breathtaking, but also meant to shock the reader into wondering what they mean. The realized souls like Allama Prabhu have used this medium to portray their experiences and realization in most exciting ways, almost as riddles. They have tried to express what cannot be expressed in words. The purpose seems to be to motivate the reader to think and interpret these words on his/her own.

The following depicts the ‘bhava’ (meaning and context) of this Vachana. I would like to suggest reflecting on the lines in the Vachana after carefully reading the following.
For ages unknown everyone has walked through the path of mundane life. This path is full of sorrow, dependency, ignorance, and death and such. This path takes one through innumerable difficulties and experiences. An awakened individual will never look back at this path. His journey is now completely in the new path shown to him by the conceptual Guru. The new path is the path of realizing Shiva, the Self. This new path is full of brightness, wisdom, independence, pure love and presence of the divine. As such, the individual forgets the old path, sheds all the old attitudes and attainments and embraces the new path. The Guru guides him. The Guru/disciple relation of the two manifests into a single nature of father and son. Their mutual respect and love results in internal and external purity of both and the emphasis changes to pure, impassionate merger with divine. Their actions are so alike that there is no gap between them and their common hand sprouts into performing the best for the fellow beings leading them towards godliness. Both the Guru and the disciple have discarded the mundane and have embraced the divine. This is the true devotion. In guru, this devotion is his merger with the divine; in disciple this devotion is his intense following of the divine path.



Let us Shed the Old and Embrace the New Path!


KANNADA COMMENTARY

ಇದು ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳ ಬೆಡಗಿನ ವಚನ. ಅನುಭಾವವನ್ನು ಸಾಂಕೇತಿಕವಾದ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ವಿರೋಧೋಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದು ಬೆಡಗಿನ ವಚನವಗಳೆನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಇವು ಓದಿದಾಗ ಅರ್ಥವಾಗುವುದು ಕಷ್ಟ. ಅನುಭಾವದಿಂದುಂಟಾದ ಆನಂದವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಶರಣರು ಈ ಕೌತುಕಮಯ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದಾರೆ. ಅನುಭಾವವನ್ನು ವಿವರಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಅದು ಇಂದ್ರಿಯಾತೀತವಾದದ್ದು. ಮಾತಿಗೆ ಮೀರಿದ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಮೂಡಲಿ ಎಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಚಾಮತ್ಕಾರಿಕವಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕೌತುಕ ಹುಟ್ಟುವಂತೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಭಾರತಿಯ ಪ್ರಾಚೀನ ಪರಂಪರೆಯಾಗಿದೆ. ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಇದು ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಕಬೀರದಾಸರ ಬಹಳಷ್ಟು ಪದಗಳು ಬೆಡಗಿನ ಪದಗಳಾಗಿವೆ. ಅನೇಕ ಶರಣರ ಮತ್ತು ಇತ್ತೀಚಿಗಿನ ಸಂತ ಶಿಶುನಾಳರ ರಚನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳ ಬೆಡಗಿನ ವಚನಗಳು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದು ಓದುಗರ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತವೆ. ಇವು ಕಲಾತ್ಮಕವಾದ ಕಾವ್ಯಮಯ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿವೆ.

“ಬಂದ ಬಟ್ಟೆಯ ನಿಂದು ನೋಡದೆ” ಎಂದರೆ, ಜೀವಾತ್ಮನು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಡೆದು ಬಂದ ಸಂಸಾರದ ಅಥವಾ ಭವದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲದೆ, ಎಂದರೆ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅನುಭವಿಸಿದ ಕಷ್ಟಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದು ಬಿಡದೆ ಅವುಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, “ನೋಡದೆ” ಎಂದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ, ಈಗ ಜ್ಞಾನದಿಂದುಂಟಾದ ಆನಂದದಿಂದ ಸುಖಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ. ಸಂಸಾರದ ದುಃಖ, ಕಷ್ಟ ಕೋಟಲೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಮುಳುಗದೆ, ಗುರುವಿನ ಕರುಣೆಯಿಂದ (ಗುರು ಎಂದರೆ ತತ್ವವೆಂಬುದನ್ನು ನೆನಪಿಡಬೇಕಾದ ಅಂಶ) ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಡೆದು ಬಂದ ದಾರಿಯ ನಿರರ್ಥಕತೆ ತಿಳಿದು ಬಂದಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಬಂದ ಬಟ್ಟೆ (ದಾರಿ) ಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇಂದು ಗುರುವಿನ ಕರುಣೆಯಿಂದುಂಟಾದ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಸುಖಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆ ಜ್ಞಾನವು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಬಂದ ದಾರಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಹಳೆಯ ನಿಲವು, ಎಂದರೆ ಹಿಂದಿನ ಬದುಕಿನ ರೀತಿ, ನಾಶಗೊಂಡು ಈಗ ಇರುವ ನಿಲವು ಇಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಅಂದರೆ ಗುರವು ತೋರಿದ ಶಿವಪಥವು ಮಾತ್ರ ಮುಂದಿದೆ.

“ತಂದೆ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಗುಣ” ಎಂದರೆ ಗುರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯರ ಶುಚಿತ್ವ. ಎಂದರೆ ಅವರಿಬ್ಬರ ಪರಿಶುದ್ಧತೆಯಲ್ಲಿ ಲಿಂಗಭಾವ ಇದೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಲಿಂಗಭಾವದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸಂದಿಲ್ಲ, ಅದು ಒಂದೇ ಆಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ನಿರಂತರತೆ ಇದೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಗುಣ ಭಾವಗಳು ಒಂದೇ ಆಗಿವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ (ಕಾಲೊಳಗೆ) ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಸಂದು ಇಲ್ಲ. ಆ ಆಚರಣೆಗಳಿಗೆ ತಕ್ಕವಾದ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಕಂಡು ಬರುತ್ತವೆ. ಅವರು ಮಾಡುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆಲಸವೂ ಸದಾಚಾರದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ. “ಒಂದನ್ನು ಹಿಡಿದು ಒಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟಡೆ” ಎಂದರೆ ಗುರುವು ತೋರಿದ ಶಿವಪಥವನ್ನು ಹಿಡಿದು, ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡು, ಸಂಸಾರದ ಜಂಜಾಟವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದರೆ, ಅದು ಗುಹೇಶ್ವರನ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ, ಗುರುವಿನ ಕರುಣೆಯಾಗುವ ಮೊದಲು ಸಂಸಾರದ ಕೋಟಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ಗುರುವಿನ ಕರುಣೆಯಿಂದ ಜ್ಞಾನ ಉಂಟಾಯಿತು. ಆದ್ದರಿಂದ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿನ ಬದುಕಿನೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿಯೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಆ ಬದುಕು ಅಳಿಸಿಹೋಯಿತು. ಈಗ ಶಿವಪಥದಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ನಿಂತಿದೆ. ಗುರು ಮತ್ತು ಶಿಷ್ಯರ ಗುಣಗಳು ಒಂದೇ ಆಗಿವೆ. ಅವರಿಬ್ಬರ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸಂದೂ ಇಲ್ಲ. ಅವರು ಭವವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಶಿವಪಥವನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಯಾವಾಗಲೂ ಸದಾಚಾರದಿಂದ ಸತ್ಕ್ರಿಯೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹವರ ಭಕ್ತಿಗೆ ಗುಹೇಶ್ವರನು ಒಲಿಯುತ್ತಾನೆ.