Vachana 71: Kurupi Surupiya – Intense devotion

ಕುರೂಪಿ ಸುರೂಪಿಯ ನೆನೆದಡೆ ಸುರೂಪಿಯಪ್ಪನೆ?
ಆ ಸುರೂಪಿ ಕುರೂಪಿಯ ನೆನೆದಡೆ ಕುರೂಪಿಯಪ್ಪನೆ?
ಧನ ಉಳ್ಳವರ ನೆನೆದಡೆ ದರಿದ್ರ ಹೋಹುದೆ?
ಪುರಾತರ ನೆನೆದು ಕೃತಾರ್ಥರಾದೆವೆಂಬರು;
ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿ ನಿಷ್ಠೆಯಿಲ್ಲದವರ ಕಂಡಡೆ ಮೆಚ್ಚನು ನಮ್ಮ ಗುಹೇಶ್ವರನು


TRANSLITERATION

kurUpi surUpiya nenedaDe surUpiyappane?
aa surUopi kurUpiya nenedaDe kurUpiappane?
dhana uLLavara nenedaDe daridra hOhude?
Puraatara nenedu kRutaartharaadeveMbaru;
Tammalli bhakti niShTheyilladavara kaMDaDe meccanu namma guhEshvaranu

CLICK HERE TO HEAR IT:

http://www.youtube.com/watch?v=0P-YlbITpdM&feature=youtu.be

TRANSLATION (WORDS)

kurUpi (an ugly person) surUpiya (a good looking person)nenedaDe (if thinks of) surUpiyappane? (will ugly person become good looking?)
aa surUpi (that good looking person)kurUpiya (an ugly person) nenedaDe (if thinks of) kurUpiyappane?(will become ugly?)
Dhana uLLavara (wealthy people)nenedaDe (by thinking of) daridra (poverty) hOhude? (will disappear?)
Puraatara (earlier/past devotees) nenedu (thinking of, by remembering) kRutaartharaadeveMbaru; (they say they are accomplished;)
Tammalli (in one’s own self) bhakti (devotion) niShThe (being one with, observation, commitment,dedication) illadavara (those without) kaMDaDe (if seen, if comes to know) meccanu (will not approve) namma (our) guhEshvaranu (Lord of Caves)


TRANSLATION

Does an ugly person become good looking by thinking of a good looking person?
Does a good looking person become ugly by thinking of an ugly person?
Will the poverty disappear by thinking of wealthy people?
They say they are accomplished just by thinking of past devotees!
Lord Guheshvara will not approve of those without being one with their own selves!

COMMENTARY

In this Vachana Allama Prabhu uses two important words: bhakti (devotion) and niShThe (commitment/dedication). He stresses that the devotion should eventually take the intense form to make the devotee becoming one with his own self. Bhakti which begins with belief/faith has to turn into commitment & self enquiry. One should examine oneself for the grounds of his devotion, without which devotion will be ignorance.  Just as an ugly person does not become good looking just by thinking about a good looking person and vice versa, and one does not get out of poverty just by thinking of wealthy individuals, a devotee does not become an accomplished one just by thinking of past accomplished devotees. One has to follow the rigorous path that the past devotees followed to accomplish what they did. An individual on the path of self-realization must get away from the mundane want and need pitfalls, must stay strong while facing life’s pains and pleasures, and stay dedicated to the exploration of the self with utmost commitment. Allama prabhu says that the Lord will not approve of those without the firmness and belief in one self. The firmness and belief simply mean the honest observation of one self. Such observation requires the stabilization of mind (i.e. not allowing the mind to wander), perseverance and intense practice. Thus, committed devotion is the path for self-realization.
Although the Vachana speaks of self-realization, the message is equally valid for all the activities we are involved in our daily lives. Success in our activities is only brought about by intense devotion to the activity.


Let us develop the honesty and integrity to commit fully to whatever we do!

KANNADA COMMENTARY

ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಓದುವಾಗ ಈ ನಿಷ್ಠೆಯ ಬಗ್ಗೆ  ಅನೇಕ  ವಚನಕಾರರ ವಚನಗಳು ಸಿಗುತ್ತವೆ. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಭಕ್ತಿಗಿಂತಲೂ ನಿಷ್ಠೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಹತ್ವ ಕೊಟ್ಟದ್ದು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಠೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳ ಇನ್ನೊಂದು ವಚನವಿದೆ. ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಅವರು  ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿಷ್ಠೆಯ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.  

ಪುರಾತರನ್ನು, ಎಂದರೆ, ಹಿಂದೆ ಆಗಿಹೋದ ಶರಣರನ್ನು ನೆನೆದು ನಾವು ಕೃತಾರ್ಥರಾದೆವು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವವರು ಅನೇಕರಿದ್ದಾರೆ.  ಆದರೆ ಅದು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ? ಕುರೂಪಿಯೊಬ್ಬನು ಸ್ಫುರದ್ರೂಪಿಯನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆತನು ಸುರೂಪಿಯಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಹಾಗೆಯೇ ಸುರೂಪಿಯೊಬ್ಬನು ಕುರೂಪಿಯನ್ನು ನೆನೆದರೆ ಕುರೂಪಿಯಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಧನಿಕರನ್ನು ನೆನೆಯುವ ಮಾತ್ರದಿಂದಲೇ ದಾರಿದ್ರ್ಯ ತೊಲಗುವುದೆ? ತನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ನಿಷ್ಠೆಯಿಲ್ಲದವನನ್ನು  ಗುಹೇಶ್ವರನು ಮೆಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು. ಆದ್ದರಿಂದ ನಿಷ್ಠೆಯು ಭಕ್ತಿಗಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು. ಇಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಉದಾಹರಣೆಗಳಿಂದಲೇ, ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ , ಭಾವನಾತ್ಮಕತೆ ಮತ್ತು ಮೌಢ್ಯವಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.  ಸುರೂಪಿಯನ್ನು ನೆನೆಯುವುದರಿಂದ ತಾನೂ ಸುರೂಪಿಯಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮೌಢ್ಯ. ಅದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಹಿಂದಿನ ಭಕ್ತರನ್ನು ನೆನೆದು ತಾನು ಕೃತಾರ್ಥನಾಗುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವುದು ಸಹ ಹಾಗೆಯೇ. ಅವರನ್ನು ಕೇವಲ ನೆನೆಯದೆ ಅವರು ಬಾಳಿದ ರೀತಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಮರು ಇಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿನಿಷ್ಠೆ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಬಳಸಿದ್ದಾರೆ.  ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯು ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದರಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಮುಂದುವರಿದು ನಿಷ್ಠೆಯಾಗಬೇಕು. ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದರೆ ಅದು ನಿಂತ ನೀರಾಗುತ್ತದೆ, ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. 

ತಮ್ಮಲ್ಲಿಯೇ ತಮಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದವರನ್ನು, ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ದೃಢತೆಯಿಲ್ಲದವರನ್ನು ಗುಹೇಶ್ವರನು ಮೆಚ್ಚನು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು. ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ, ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ದೃಢತೆ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲದವರು ಮೌಢ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿದುಬರುತ್ತದೆ.  ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ದೃಢತೆಯಿರುವುದು ಎಂದರೇನು? ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಗಮನಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸುವುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಆತ್ಮಬಲ ಬೇಕು. ಮನಸ್ಸು ಬಹು ಬೇಗ ಅತ್ತಿತ್ತ ಹರಿದಾಡುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಯೋ ಜಾರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವೆ ಮೂರ್ತವಾದದ್ದೇನನ್ನೋ ಬಯಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಮೂರ್ತವಾದ ಆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮೂರ್ತದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವುದು ಕೂಡ ಮೂರ್ಖತನವೆ. ಆ ಅಮೂರ್ತದಲ್ಲಿ ದೃಢತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟ. ಆದರೆ ದೃಢತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಏನನ್ನೂ ಸಾಧಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಹವನನ್ನು ಗುಹೇಶ್ವರನು ಮೆಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ. ದೃಢತೆಯಿಲ್ಲದವನು ಹರಿದ ಗೋಣಿಯಂತೆ. ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ.