Vachana 68: Harida Goniyalobba - Don’t fret over the small stuff

ಹರಿದ ಗೋಣಿಯಲೊಬ್ಬ ಕಳವೆಯ ತುಂಬಿದ
ಇರುಳೆಲ್ಲ ನಡೆದನಾ ಸುಂಕಕ್ಕಂಜಿ
ಕಳವೆಯೆಲ್ಲ ಹೋಗಿ ಬರಿಯ ಗೋಣಿ ಉಳಿಯಿತ್ತು
ಅಳಿಮನದವನ ಭಕ್ತಿ ಇಂತಾಯಿತ್ತು ರಾಮನಾಥಾ

TRANSLITERATION

Harida gONiyalobba kaLaveya tuMbida
iruLella naDedanaa suMkakkaMji
kaLaveyella hOgi bariya gONi uLiyittu
aLimanada bhakti iMtaayittu raamaanaathaa

CLICK HERE TO READ ALONG:

http://www.youtube.com/watch?v=kb7nBH5wI9w&list=UUY069_ad4eRWlT26ttaAszQ&index=1&feature=plcp

TRANSLATION (WORDS)

harida (torn) gONiyalu ( in a sack)obba ( a man, fellow)kaLaveya (paddy, rice) tuMbida (filled)
iruLella (whole night) naDedanu (kept walking) aa (that) suMkakkaMji (frightened of unavoidable tax)
kaLaveyella (all the paddy ) hOgi ( was lost, gone) bariya ( only, empty) gONi (sack) uLiyittu (remained)
aLimanadavana (of a weak minded) bhakti (devotion ) iMtaayittu (is like this) raamanaathaa (Lord of Rama)

TRANSLATION

A man filled paddy in a torn sack
And walked all night frightened of (unavoidable) tax
The entire paddy was lost and only the empty sack remained
Thus is the devotion of the weak minded, Oh, Lord of Rama!

COMMENTARY

In previous post Muktaayakka mentioned that the only way for self-realization is to go beyond the practices we are used to, forget all we know, burn the mind and go beyond what was taught by the teacher. In this Vachana, Sharana Devara Daasimayya comments on how we get distracted by trivia and fail to concentrate on developing the intense nature required to achieve the ultimate goal, with a beautiful example. The man fills the sack with grains he intends to transport, but gets fixated on avoiding the toll (tax) he is required to pay. He does not observe that the sack is torn and walks all night long (to avoid being seen by the tax collector). He ends up with an empty (torn) sack. The ultimate and proper goal should have been transporting the sack of grains to the destination. Paying tax was a trivial matter. The ultimate goal was lost, because of the attention paid to the trivial.

Daasimayya says that weak-minded devotion does not take us to the ultimate, the self-realization.

One should develop an intense frame of mind to escape from the influences of the mundane life. With such a frame of mind, one can examine the mundane occurings in their true light, and see the inappropriateness of those, towards achieving a silent and dedicated mind. Such dedication is needed to achieve self-realization.

The Vachana provides a powerful message applicable to our daily lives also – “Don’t fret over the small stuff”!

Let us get away from the pursuit of the trivial and focus on the Ultimate!


KANNADA COMMENTARY

ಇದು ಆದ್ಯ ವಚನಕಾರರಾದ ದೇವರ ದಾಸಿಮಯ್ಯನವರ ವಚನ. ಈ ವಚನ ಚಿಕ್ಕದಾದರೂ ಬಹಳ ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾದದ್ದು. ಹಿಂದೆ, ಆಚಾರವನ್ನು ಬಿಡದೆ, ತಾನು ಗಳಿಸಿದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಮರೆಯದೆ, ಮನವನ್ನು ಸುಡದೆ, ಗುರುವನ್ನು ತೊರೆಯದೆ, ತನ್ನ ತಾ ಅರಿಯುವ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿದ ಮುಕ್ತಾಯಕ್ಕನ ವಚನವನ್ನು ನೋಡಿದೆವು. ತನ್ನ ತಾನರಿದರೆ ಭಯಕ್ಕೊಳಗಾಗುವುದು, ಗೊಂದಲಗಳಲ್ಲಿ ತೊಳಲುವುದು, ಆಸೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳಿಂದ ಘಾಸಿಗೊಳ್ಳುವುದು, ರಾಗ ದ್ವೇಷಗಳಿಂದ ನುಜ್ಜುಗುಜ್ಜಾಗುವುದು, ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ತಪ್ಪುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿಯಲು ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸು ಮೌನವಾಗಬೇಕು. ಮನಸ್ಸು ಮೌನವಾಗಲು, ಅದು ಈ ಸಂಸಾರದ ಆಗು ಹೋಗುಗಳನ್ನು, ವಿಚಾರದ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾದ ರಚನಾಕ್ರಮವನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಗಮನಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಆಳವಾದ ಗಮನಿಸುವಿಕೆ ಅವುಗಳ ನಿಸ್ಸಾರತೆಯನ್ನು ಮನಗಾಣಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಸ್ವರೂಪದೆಡೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಮೌನವಾಗಲು ಬೇಕಾಗುವ ಗಮನಿಸುವಿಕೆಗೆ ನಿರಂತರವಾದ ದೃಢತೆ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ದೃಢವಾದ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ನಾವು ತೊಳಲುವ ರೀತಿಯನ್ನು ಉದಾಹರಣೆಯ ಮೂಲಕ ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ದಾಸಿಮಯ್ಯನವರು.

ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಒಂದು ಹರಿದ ಗೋಣಿಚೀಲದಲ್ಲಿ ಭತ್ತವನ್ನು ತುಂಬಿ, ಕೊಡಬೇಕಾದ ಸುಂಕ(tax)ವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ನಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಬೆಳಗಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಭತ್ತವೆಲ್ಲ ಸುರಿದುಹೋಗಿ ಕೇವಲ ಗೋಣಿ ಚೀಲ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಅನಿವಾರ್ಯವಾದ ಸುಂಕದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮೂಲ ಸರಕನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಮೂರ್ಖತನದ ಪರಮಾವಧಿ. ಆದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಮಾಡುವುದು ಇದನ್ನೇ ಎಂದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ದಾಸಿಮಯ್ಯನವರು.

ನಿರಂತರವಾಗಿ ಮನಸ್ಸಿನ ದೃಢತೆಯನ್ನು ಹೊಂದುವುದು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸವೇ. ಮನಸ್ಸು ಚಂಚಲವಾದದ್ದು. ಅದು ಬಹು ಬೇಗ ಅತ್ತಿತ್ತ ಹರಿದಾಡುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಅದು ಹೋದತ್ತ ಹರಿಯ ಬಿಡುವುದು ಬಹು ಸುಲಭ. ಆದರೆ ಅದು ಅತ್ತಿತ್ತ ಏಕೆ ಹರಿಯುತ್ತದೆ, ಅದರ ಹಿಂದೆ ಓಡುವುದರಿಂದ ಏನಾಗುವುದು? ಅದರಿಂದ ಸುಖ ದೊರಕುವುದೇ? ನಿಜವಾದ ಸುಖಯಾವುದು? ಎಂದೆಲ್ಲ ಆಳವಾಗಿ ಗಮನಿಸುವುದು, ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ತನ್ನ ತಾನರಿಯುವ ಸಲುವಾಗಿ ಹಾಗೆ ಮಾಡಬೇಕಾದದ್ದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಆ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಅಂಜಿ ಅದರಿಂದ ದೂರ ಸರಿಯುವುದು ಸುಂಕಕ್ಕೆ ಅಂಜಿ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಗುವಂತೆ. ಅರಿವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಕಷ್ಟಕ್ಕಿಂತ ಅಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿದ್ದು, ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ನಾವು ಇದ್ದುದ್ದನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಅಳಿಮನ ಅಂದರೆ ಚಂಚಲಮನದವನ ಲಕ್ಷಣ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ದೇವರ ದಾಸಿಮಯ್ಯನವರು.