Vachana 35: Sukha Bandade - Persistence is the way!

ಸುಖ ಬಂದಡೆ ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೆನ್ನೆನು
ದುಃಖ ಬಂದಡೆ ಪಾಪದ ಫಲವೆನ್ನೆನು
ನೀ ಮಾಡಿದಡಾಯಿತ್ತೆಂದೆನ್ನೆನು
ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಕರ್ತುವೇ ಕಡೆ ಎಂದೆನ್ನೆನು
ಉದಾಸೀನವಿಡಿದು ಶರಣೆನ್ನೆನು
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ ನೀ ಮಾಡಿದುಪದೇಶವು ಎನಗೀ ಪರಿಯಲ್ಲಿ
ಸಂಸಾರ ಸವೆಯೆ ಬಳಸುವೆನು

TRANSLITERATION

suKa baMdaDe puNyada Palavennenu
duHKa baMdaDe pApada Palavennenu
nI mADidaDAyitteMdennenu
karmakke kartuvE kaDe eMdennenu
udAsInaviDidu SaraNennenu
kUDalasaMgamadEva nI mADidupadESavu enagI pariyalli
saMsAra saveye baLasuvenu

CLICK TO HEAR IT
http://www.youtube.com/watch?v=KKXFKQg-0iU

TRANSLATION

suKa (happiness) baMdaDe(if comes my way) puNyada(of good deeds) Palavu(consequence) ennenu(I will not consider)
duHKa(sadness) baMdaDe(if comes my way) pApada(bad deeds) Palavu(consequence) ennenu(I will not consider)
nI (your) mADidaDe (doings whatever) Ayittu (are fine)eMdennenu(I will not say/accept)
karmakke(for actions) kartuvE(doer alone) kaDe(is responsible, that is the end) eMdennenu(I will not say/accept)
udAsInaviDidu(being indifferent) SaraNu(defeat)ennenu(I will not accept)
kUDalasaMgamadEva(Oh! Lord) nI(your) mADidupadESavu(teaching) enage(to me) I pariyalli (in this way)
saMsAra(sufferings in the mundane world) saveye(to end) baLasuvenu(I will use)

I will not accept that happiness is the outcome of my good deeds!
I will not accept that sorrow is the outcome of my bad deeds!
I will not accept that whatever you bestow upon me is the way!
I will not say consequences are all based on the doer ( and nothing can be done about it)!
I will not be indifferent and accept happenings as defeat!
Oh! kUDalasaMgamadEva I will use your teachings to end my karma!

 COMMENTARY


This is the third Vachana on the topic of karma. In Vachana 33, Allamaprabhu expressed how the fear of karma forces an individual to seek covers in the hope of defeating the consequences; but, he/she fails in this effort unless one develops the inner culture to see karma in its true nature and win it. In Vachana 34, suggested that the best way to conquer karma is through the guidance and company of devotees of the Lord. In this Vachana, Basavanna emphasizes the persistence needed on the part of the individual to conquer karma. He says that when happiness arrives, we should not be proud that it is all due to our own good deeds. Along the same lines, when sorrow arrives we should not be in dumps saying that all this is happening because of all our bad deeds. We should not lose heart and say “Oh! Lord, I will take it as you give it, and you are responsible for everything”. We should never feel that we are helpless and accept all the happenings as they come; we should challenge and change the consequences from the inner strength we develop. Finally, we should seek the guidance of the Lord through His devotees and acquire the strength to say that “I am in charge of my destiny; no one else can change it”.
Karma is considered to be of three kinds: Sanchita (accumulated), Prarabdha (fructifying) and Agami (current). Sanchita is all the accumulated Karmas of the past. Part of it is seen in the character of man, in his tendencies and aptitudes, capacities, inclinations and desires. Tendencies come from this. Prarabdha is that portion of the past Karma which is responsible for the present body. That portion of the Sanchita Karma which influences human life in the present incarnation is called Prarabdha. It is ripe for reaping. It cannot be avoided or changed. It is only exhausted by being experienced. You pay your past debts. Prarabdha Karma is that which has begun and is actually bearing fruit. It is selected out of the mass of the Sanchita Karma. Agami is that Karma which is now being made for the future. In Vedantic literature, there is a beautiful analogy. The bowman has already sent an arrow and it has left his hands. He cannot recall it. He is about to shoot another arrow. The bundle of arrows in the quiver on his back is the Sanchita; the arrow he has shot is Prarabdha; and the arrow which he is about to shoot from his bow is Agami. Of these, he has perfect control over the Sanchita and the Agami, but he must surely work out his Prarabdha. The past which has begun to take effect he has to experience (an excerpt from an article by Swami Sivananda).
The essence of the three vachanas we have selected is that our lives should not be influenced by the thought of sanchita karma, since we are not in control of it and neither we know what is in that karma basket. We can definitely be in charge of handling the Prarabdha and Agami aspects, by developing the appropriate knowledge and the inner strength needed to conquer them!

It is up to us to determine our destiny - Persistence is the way!

KANNADA COMMENTARY

ಕರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಆರಿಸಿದ ಶರಣರ ಮೂರನೆಯ ವಚನವಿದು. ಮೊದಲನೆಯ ವಚನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯರು ಹೇಗೆ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಹೆದರಿ ಅದರಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೂ ಕೂಡ ಅದಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿರುವರು. ಎರಡನೆಯದರಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು, ಎಷ್ಟು ಶ್ರಮಪಟ್ಟರೂ, ಬೇಡಿಕೊಂಡರೂ, ಬೇಸರಿಸಿದರೂ ಕರ್ಮ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಶರಣರು ಮಾತ್ರ ಅದರಿಂದ ಮುಕ್ತಿಯ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಬಲ್ಲರು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿರುವರು. ಪ್ರಸ್ತುತ ವಚನದಲ್ಲಿ, ಶರಣರು ತೋರಿದ ದಾರಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತಾವು ಕರ್ಮವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವರು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿರುವರು.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಾವು ಸುಖಬಂದರೆ ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೆನ್ನುತ್ತೇವೆ, ದುಃಖ ಬಂದರೆ ಪಾಪದ ಫಲವೆನ್ನುತ್ತೇವೆ, ಅಥವಾ, ದೇವರು ಮಾಡಿದಂತಾಗಲಿ ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ, ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಅನುಭವಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತೇವೆ, ಇನ್ನೇನೂ ಮಾಡಲಾಗದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು, ಮಹಾ ಛಲಗಾರರು. ಶರಣರು ತೋರಿದ ದಾರಿಯನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಕರ್ಮದ ಭೀತಿಯಿಂದ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ವಿಚಲಿತಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಕರ್ಮವನ್ನು ಯಾವರೀತಿಯಾಗಿ ಸವೆಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಸುಖಬಂದರೆ ತಾನು ಅದನ್ನು ಪುಣ್ಯದ ಫಲ ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ “ ನಾನು ಹಿಂದೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಈ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ “ ಎಂದು ಬೀಗುವುದಿಲ್ಲ, ದುಃಖ ಬಂದರೆ “ ಅಯ್ಯೋ! ನಾನು ತಿಳಿಯದೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸ ಅಥವಾ ಪಾಪ ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಈ ದುಃಖ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ” ಎಂದು ವಿಷಾದಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ “ ದೇವರೆ! ನೀನಿಟ್ಟಂತೆ ಇರುತ್ತೇನೆ” ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲ, ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಉದಾಸೀನ ಭಾವದಿಂದ ನೋಡುತ್ತ ಇದ್ದುಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ ನೀನು ಮಾಡಿದ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಈ ಸಂಸಾರವು ಸವೆದು ಹೋಗುವಂತೆ, ಅಂದರೆ ಭವ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಛಲದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಈ ವಚನದ ಮೂಲಕ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದನ್ನು, ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೆನ್ನುವುದಾಗಲಿ, ದೇವರಿಟ್ಟಂತೆ ಇರುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವವಾಗಲಿ, ಅಥವಾ ಯಾವ ಯೋಚನೆಯೂ ಮಾಡದೆ ಇರುವುದಾಗಲಿ,ಅಥವಾ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಉದಾಸೀನ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುವುದಾಗಲಿ ಶರಣರ ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನಿಗಳ ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕರ್ಮವು ಸವೆದು ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಈ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲ ಭಾವಗಳನ್ನು ಮೀರಿರಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ, ಬಂದುದ್ದನ್ನು ನಿರ್ಭಾವದಿಂದ ನೋಡಿ ಅದು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರ್ಯದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಡದಂತೆ ಮಾಡುವ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇದೆಯೆಂದು ಛಲದಿಂದ, ಆದರೆ ಅಹಂಕಾರದ ಲವ ಲೇಶವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ನಿಜವಾದ ಶರಣರ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ.