Vachana 37: Kotta Kudureyaneralariyade – Not Knowing what we have!

ಕೊಟ್ಟ ಕುದುರೆಯನೇರಲರಿಯದೆ
ಮತ್ತೊಂದು ಕುದುರೆಯ ಬಯಸುವವರು
ವೀರರೂ ಅಲ್ಲ ಧೀರರೂ ಅಲ್ಲ
ಇದು ಕಾರಣ ನೆರೆ ಮೂರು ಲೋಕವೆಲ್ಲವೂ
ಹಲ್ಲಣವ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬಳಲುತ್ತೈದಾರೆ
ಗುಹೇಶ್ವರನೆಂಬ ಲಿಂಗವನವರೆತ್ತ ಬಲ್ಲರೋ?


TRANSLITERATION

koTTa kudureyanEralariyade
mattoMdu kudureya bayasuvavaru
vIrarU alla dhIrarU alla
idu kAraNa nere mUru lOkavellavU
hallaNava hottukoMDu baLaluttaidAre
guhESvaraneMba liMgavanavaretta ballarO?


CLICK TO HEAR IT
http://www.youtube.com/watch?v=4512BUy3uhM


TRANSLATION
koTTa (given) kudureyanu ( horse) Eralu (to ride) ariyade( not knowing)
mattoMdu ( another ) kudureya (horse) bayasuva( wanting) avaru( those)
veerarU ( are brave) alla(not) dheerarU( are courageous) alla(not)
idu ( due to this) kaaraNa(reason) nere( all ) mooru( three) lOkavellavU ( people of worlds )
hallaNava( the saddle) hottukoMDu ( carrying) baLaluttaidaare ( are tiring themselves out)
guhEshvaraneMba (namely gOhEshvara) liMgavanu( icon? God) avaru (they) etta (where ) ballarO (will they know)


Those who not knowing to ride the given horse
Wish for another horse
Are neither brave nor courageous
Due to this reason, people of all three worlds
Are tiring themselves out carrying the saddle
How would such people realize Lord guhEshvara?


COMMENTARY

Allama Prabhu uses an interesting example to illustrate the nature of the man. When we are given a horse, not wanting to ride the given horse, we tire ourselves out searching for another (more suitable) horse, carrying the saddle with us. Allama Prabhu asks how such people who are so pre-occupied, always looking for something else would realize the Lord within.
Brave and courageous individuals utilize the horse given to them to the best of its abilities to get their tasks performed. Others, while knowing that they need to ride the horse given to them, shy away from it and look for a more suitable horse. In this process, they spend all their life always looking for something else, carry the burden of the saddle with them and get tired.
We should accept life opportunities and resources as they come. We should utilize them as we see fit, to the best of our abilities. This is a better approach than spending our lives searching for something else that we have visualized to be better and more appropriate. The neighbor’s yard is always greener than ours. While we should appreciate the neighbor’s yard, we should strive to be contented with our yard and try to beautify it to the best of our abilities.
Along the same lines, we should realize that the Lord is embedded in all of us. Unless we accept this fact and strive to find Him with an appropriate spiritual frame of mind, we will not be able to realize Him. Success in this spiritual path requires calmness of mind and persistence. Being preoccupied with “something else” always does not meet these requirements. As AllamaPrabhu questions, if we have the pre-occupation of searching for something else in our material acquisitions, how can we find success in realizing the Lord within?


Let us strive to make best of what is !

KANNADA COMMENTARY


ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರವಾದ ಉದಾಹರಣೆಯಿಂದ ಕೂಡಿದ ಈ ವಚನವು ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿದೆ. ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಏರಲು ಅರಿಯದೆ ಬೇರೆ ಕುದುರೆ ಬಯಸುವವರು ವೀರರೂ ಅಲ್ಲ ಧೀರರೂ ಅಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಮೂರು ಲೋಕದ ಜನರೆಲ್ಲರೂ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತ ಜೀನನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹವರು ಗುಹೇಶ್ವರನನ್ನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು.


ಈ ಮಾತಿನ ಸ್ವಾರಸ್ಯವನ್ನು ನೋಡೋಣ. ತಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಒಂದು ಕುದುರೆ ಬಂದಿದೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಸವಾರಿಮಾಡುವ “ಅರಿವಿಲ್ಲ”. ಆದ್ದರಿಂದ ಬೇರೆ ಕುದುರೆಯನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಜನ. ಅಂದರೆ, ಅವರಿಗೆ ಕುದುರೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವ ರೀತಿ ತಿಳಿದಿದೆ, ಆದರೆ ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಕುದುರೆಯ ಸವಾರಿ ಮಾಡುವ “ಅರಿವಿಲ್ಲ” ಅಂದರೆ ಆ ಕುದುರೆ ತನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗದೆ ಇರಬಹುದು. ಆದರೆ, ಅದು ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದದ್ದರಿಂದ ಅದು ಹೇಗೇ ಇರಲಿ ಅದನ್ನು ಸವಾರಿ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಇಚ್ಛೆಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ “ಅರಿವು” ಇಲ್ಲವೆಂದು ಅರ್ಥ. ಅಂದರೆ, ಬದುಕನ್ನು ಬಂದಂತೆ ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ನಮ್ಮಿಷ್ಟದಂತೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಬಂದ ಪ್ರಸಂಗಗಳನ್ನೇ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ನಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ವೀರರು, ಶೂರರು ತಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಕುದುರೆಯನ್ನು ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟಕ್ಕನುಸಾರವಾಗಿ ಪಳಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ರೀತಿ, ಅರಿವಿರುವವರು ಜೀವನದಲ್ಲಿಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ತಮ್ಮಿಷ್ಟದಂತೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಈ ಅರಿವಿನ ಅಭಾವದ ಕಾರಣ ಜನರು ಜೀನನ್ನು(ಕುದುರೆಯ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಾಗ ಅದರ ಬೆನ್ನು ಒತ್ತದಂತೆ ಹಾಕುವ ತೊಗಲಿನ ಸಾಧನವನ್ನು) ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಕುದುರೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿ ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಕಾಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನೆ, ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು “ಹಲ್ಲಣವ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬಳಲುತ್ತೈದಾರೆ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲತೆ , ಸೌಕರ್ಯ, ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಜೀನನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಸವಾರಿ ಮಾಡಲು ಕುದುರೆಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ಅವರು ಆಗಲೇ ತಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಅನುಕೂಲತೆ, ಸೌಕರ್ಯ ಮತ್ತು ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಒಂದು ಗೋಡೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆ ಮಾಡುವುದಾಗಲಿ ಅದನ್ನು ಮೀರಿ ಹೋಗುವುದಾಗಲಿ ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ತಮಗಿಷ್ಟವಾಗದ ಪ್ರಸಂಗಗಳಲ್ಲಿ ದೋಷಗಳನ್ನೆಣಿಸಿ ಅವುಗಳಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಹೇಡಿಯಂತೆ ಪಲಾಯನ ಮಾಡುವುದಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಜನರು ಅನುಕೂಲಕರ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಕಾಯುತ್ತ ಕಳೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಮನಸ್ಸು ಸದಾ ಕಾಯುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ನಿರತವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಬೇರಾವ ಕೆಲಸವೂ ಅವರಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮೂರುಲೋಕದವರೆಲ್ಲ ಇದನ್ನೇ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು.
“ಗುಹೇಶ್ವರನೆಂಬ ಲಿಂಗವನವರೆತ್ತ ಬಲ್ಲರೋ?” ಎಂಬ ಮಾತು ಬಹಳ ಆಳವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಗರ್ಭೀಕರಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.
ಲಿಂಗವನ್ನರಿಯುವುದು ಎಂದರೆ ತನ್ನನ್ನೇ ತಾನರಿಯುವುದು. ಹಾಗೆಂದರೇನು ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿಕೊಂಡರೆ ಸಾಲದೆ? ಹೌದು. ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿಯಲು ಕನ್ನಡಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆದರೆ ಅದು ಬಾಹ್ಯ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲವು ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವಂತಹದು. ಇಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದೆಲ್ಲವೂ ಅಮೂರ್ತ (abstract) ವಾದದ್ದು. ಅದಕ್ಕೆ ವಿಶೇಷವಾದ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ನಿಶ್ಚಲ ವಾಗಿರಬೇಕಾದದ್ದು ಬಹು ಮುಖ್ಯ. ಮನಸ್ಸು ತನ್ನ ದಿನನಿತ್ಯದ ಮನೋವ್ಯಾಪಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದಾಗ ಅದು ಸದಾ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದು ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ, ಅದು ನಿಶ್ಶಬ್ದವಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಬದುಕನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಓಡಿ ಹೋಗುವದನ್ನು ಶರಣರು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ ಬದುಕನ್ನು ಹೇಗೆ ಬದುಕಬೇಕು? ಬಂದುದನ್ನು ಧೀರರಂತೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದೇ ಉಪಾಯ. ಏನೇ ಬಂದರೂ ಅದನ್ನು ಪ್ರಸಾದವೆಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಚಿಂತೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಶ್ಚಿಂತವಾದ ಮನಸ್ಸು ಮೌನವಾಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಸದಾ ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲತೆಗಳನ್ನೇ ಅರಸುತ್ತಿರುವ, ಅಥವಾ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿ ದೋಷವನ್ನೇ ಎಣಿಸುತ್ತಿರುವ ಮನಸ್ಸು ಹೇಗೆತಾನೆ ಪ್ರಶಾಂತ ಮತ್ತು ನಿಶ್ಚಲವಾಗಲು ಸಾಧ್ಯ? ಬದುಕನ್ನು ತನಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಛಲ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಇದ್ದವರು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಭೌತಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯುಂಟಾಗಿ ದೇವರ ಬಗ್ಗೆ ಶ್ರದ್ಧೆ ಹುಟ್ಟುವ ಅವಕಾಶವಿರುತ್ತದೆ. ಸ್ವತಃ ಯಾವ ಪ್ರಯತ್ನವೂ ಮಾಡದೆ, ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾದ ಬದುಕನ್ನು ಬಯಸುವವರು ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಇಡೀ ಜೀವನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅವರಿಗೆ ತನ್ನ ತಾ ಅರಿಯುವ ಅವಕಾಶವಾಗಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯಾಗಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಮನಸ್ಸು ಲಿಂಗವನ್ನು ಅರಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು.

Vachana 36: Devaloka Martyalokavembudu - Build Heaven on Earth

ದೇವಲೋಕ ಮರ್ತ್ಯಲೋಕವೆಂಬುದು ಬೇರಿಲ್ಲ ಕಾಣಿರಣ್ಣ.
ಸತ್ಯವ ನುಡಿವುದೇ ದೇವಲೋಕ!
ಮಿಥ್ಯವ ನುಡಿವುದೇ ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ!
ಆಚಾರವೇ ಸ್ವರ್ಗ! ಅನಾಚಾರವೇ ನರಕ!
ನೀವೇ ಪ್ರಮಾಣ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ.

TRANSLITERATION

dEvalOka martyalOkaveMbudu bErilla kANiraNNa.
satyava nuDivudE dEvalOka!
mithyava nuDivudE martyalOka!
AcAravE svarga! anAcAravE naraka!
nIvE pramANa kUDalasaMgamadEva.


CLICK TO HEAR IT:

http://www.youtube.com/watch?v=MZSCcbh7oHg

TRANSLATION

dEvalOka (World of Gods) martyalOkavu(World of Mortals) eMbudu (so called) bErilla(not separate) kANiraNNa (you see).
Satyava(Truth) nuDivudE(speaking) dEvalOka!
Mithyava (untruth) nuDivudE(speaking) martyalOka!
AcAravE(good conduct) svarga! (heaven) anAcAravE(bad conduct) naraka!(hell)
nIvE(only you) pramANa(witness) kUDalasaMgamadEva (Lord kUDalasaMgamadEva).


The worlds of Gods and Mortals are not anywhere else, you see!
Speaking truth is the world of Gods!
Speaking untruth is the world of Mortals!
Good conduct is the heaven! Bad conduct is the hell!
Oh! Lord KudalaSangama, you are the witness!


COMMENTARY

In this popular Vachana, Basavanna emphasizes that it is up to us to create the type of environment we live in here on Earth, in this life. We always imagine a world of Gods where the rivers of nectar flow and Gods are always happy, singing and dancing. There is no fear of death or sorrow ever in that world. We imagine the world of mortals full of evil deeds and happenings. We visualize reaching one of these as destinations in our afterlife based on our deeds in this life. In this process, we forget the ‘present’. Along the same lines, we are conditioned to think that we reach either heaven or hell based on our conduct here on Earth. Basavanna insists that there is no separate God and Mortal worlds, neither there are hell and heaven. We create hell or heaven here on Earth. Good conduct and honesty create the heaven on Earth; bad conduct and dishonesty create hell. Essentially, we have one life to live; that is all we can control and enjoy. It is best to make it into a heaven through constant effort to do good deeds and honesty. Basavanna makes Lord KudalaSangama the witness for these facts. The Lord can be witness for our honesty, deeds and the state of mind as we create heaven or hell, when he is very close to us. Indeed, the Lord referred to here is the Lord within us. Essentially, it should be our goal in life to realize the Lord within us and strive to make Him the witness of our good deeds and honest living. We must create the heaven here on Earth; we must strive to make this world the world of Gods.


Let us live in the ‘present’, enjoy the ‘moment’ and build our heaven ‘here’ and ‘now’!


KANNADA COMMENTARY

ಶತಶತಮಾನಗಳು ಉರುಳುತ್ತಲೇ ಇವೆ. ಆದರೆ ಮಾನವನ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬದಲಾವಣೆಯೇನೂ ಕಂಡು ಬಂದಿಲ್ಲ. ದೇವಲೋಕ, ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ, ಸ್ವರ್ಗ,ನರಕ, ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯ ಇಂತಹ ನಾನಾ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತ ವರ್ತಮಾನವನ್ನೇ ಮರೆಯುತ್ತಾನೆ ಮಾನವ. ಸದ್ಯದ ಇರುವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ದೇವಲೋಕ, ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ, ಸ್ವರ್ಗ,ನರಕ, ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯ ಇಂತಹ ನಾನಾ ವಿಷಯಗಳು ನಿರರ್ಥಕವೆಂದು ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸು, ಇಲ್ಲದೆ ಇರುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದರಲ್ಲಿಯೇ ತನ್ನನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ಈಗ ಇರುವುದನ್ನು ಮರೆತು ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನು ತನ್ನ ಬದುಕಿನ ವರ್ತಮಾನದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ನುಡಿಯುತ್ತಾನೆ, ಹೇಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು. ಅದನ್ನೇ ಬಸವಣ್ಣನವರು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.


ದೇವಲೋಕ, ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ, ಸ್ವರ್ಗ, ನರಕಗಳೆಂಬವು ದೂರದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಯೋ ಇರುವಂತಹವಲ್ಲ. ದೇವಲೋಕ. ಸ್ವರ್ಗ, ನರಕಗಳು ಸತ್ತನಂತರ ಮಾತ್ರ ಹೋಗುವಂತಹ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲ. ಅವು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಈಗಲೇ ಉಂಟಾಗುವಂತಹವುಗಳು. ಮೊದಲು ದೇವಲೋಕ, ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ, ಸ್ವರ್ಗ, ನರಕವೆಂದರೇನು ಎಂದು ನೋಡೋಣ. ದೇವಲೋಕವೆಂದರೆ ಯಾವದೇ ರೀತಿಯ ದುಃಖ, ಕಷ್ಟಗಳೂ ಇಲ್ಲದ, ಮರಣವೇ ಇಲ್ಲದಂತಹ ಸ್ಥಳ. ಮರ್ತ್ಯವೆಂದರೆ ಸಾವು ಇರುವ ಲೋಕ. ಸ್ವರ್ಗವೆಂದರೆ ಸುಖದಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆ, ನರಕವೆಂದರೆ ನೋವಿನ ಆಗರ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ ಸತ್ತಮೇಲೆ ಹೊಂದುವಂತಹ ಲೋಕಗಳು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ “ಇರುವುದ”ನ್ನು ಅರಿಯಲು ಒಂಟಾಗುವ ಸೋಮಾರಿತನದಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡುವ ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸು ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಲೋಕಗಳಿವು.


ಸತ್ಯವ ನುಡಿಯುವುದೇ ದೇವಲೋಕ, ಸುಳ್ಳು ಅಥವಾ ಭ್ರಮಾತ್ಮಕವಾದದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವುದೇ ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ, ಆಚಾರವೇ ಸ್ವರ್ಗ, ಅನಾಚಾರವೇ ನರಕವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ನೈತಿಕತೆ, ಆಚಾರಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಶರಣರು. ಆತ್ಮೋನ್ನತಿಗೆ ಮೂಲ ಆಧಾರವೇ ಸತ್ಯ. ಸತ್ಯ ಇರುವಲ್ಲಿ ನೈತಿಕತೆ ಮತ್ತು ಆಚಾರ ತಾನಾಗಿಯೇ ಅರಳುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯ, ನೈತಿಕತೆ ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯ ಆಚಾರ ಇರುವಲ್ಲಿ ಭಯ, ನೋವು, ಸಾವಿಗೆ ಸ್ಥಾನವೇ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ದೇವಲೋಕ ಮತ್ತು ಸ್ವರ್ಗಲೋಕವೇ ಹೌದು. ವಂಚನೆ, ಅಸತ್ಯ, ಅನೈತಿಕತೆ ಮತ್ತು ಅನಾಚಾರ ಮಾನವನನ್ನು ನೋವಿನ ಕೂಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಒಂದು ವಂಚನೆ ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಕಲು ಒಂದು ಸುಳ್ಳು, ಅದನ್ನು ಬಚ್ಚಿಡಲು ಇನ್ನೊಂದು, ಮತ್ತೊಂದು, ಮಗದೊಂದು, ಹೀಗೆ ಅದು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಿ, ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿ ಅಪರಾಧಿ ಭಾವ, ಭಯ ಮತ್ತು ನೋವಿಗೆ ಶರಣಾಗುತ್ತನೆ. ಇದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ನರಕವಿನ್ನೆಲ್ಲಿ?


ತಾವು ಹೇಳಿದ ಈ ಮಾತಿಗೆ ಕೂಡಲಸಂಗಮನನ್ನೇ ಪ್ರಮಾಣವಾಗಿಸುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು. ಕೂಡಲಸಂಗಮನೆಂದರೆ ಯಾರು? ತನ್ನ ಪರಮ ಅರಿವೇ ಕೂಡಲಸಂಗಮ. ತನ್ನನ್ನೇ ತಾನು ಎಳೆ ಎಳೆಯಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿ ತೆರೆದು ನೋಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಕೇವಲ “ಇರುವುದು” ಮಾತ್ರವಿರುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯ, ಸತ್ಯ, ಮಿಥ್ಯೆ, ತಪ್ಪು, ಸರಿ ಯಾವವೂ ಕಂಡು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಯೇ, ದೇವಲೋಕ, ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ, ಸ್ವರ್ಗ, ನರಕಗಳು ಬೇರೆಯಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಭೇದ ಭಾವಗಳೂ ಅಳಿದುಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಬಸವಣ್ಣನವರು, ದೇವಲೋಕ ಮರ್ತ್ಯಲೋಕ ಬೇರೆಯೂ ಅಲ್ಲ, ಬೇರೆಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ್ಲವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದು ನಮಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು.

Vachana 35: Sukha Bandade - Persistence is the way!

ಸುಖ ಬಂದಡೆ ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೆನ್ನೆನು
ದುಃಖ ಬಂದಡೆ ಪಾಪದ ಫಲವೆನ್ನೆನು
ನೀ ಮಾಡಿದಡಾಯಿತ್ತೆಂದೆನ್ನೆನು
ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಕರ್ತುವೇ ಕಡೆ ಎಂದೆನ್ನೆನು
ಉದಾಸೀನವಿಡಿದು ಶರಣೆನ್ನೆನು
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ ನೀ ಮಾಡಿದುಪದೇಶವು ಎನಗೀ ಪರಿಯಲ್ಲಿ
ಸಂಸಾರ ಸವೆಯೆ ಬಳಸುವೆನು

TRANSLITERATION

suKa baMdaDe puNyada Palavennenu
duHKa baMdaDe pApada Palavennenu
nI mADidaDAyitteMdennenu
karmakke kartuvE kaDe eMdennenu
udAsInaviDidu SaraNennenu
kUDalasaMgamadEva nI mADidupadESavu enagI pariyalli
saMsAra saveye baLasuvenu

CLICK TO HEAR IT
http://www.youtube.com/watch?v=KKXFKQg-0iU

TRANSLATION

suKa (happiness) baMdaDe(if comes my way) puNyada(of good deeds) Palavu(consequence) ennenu(I will not consider)
duHKa(sadness) baMdaDe(if comes my way) pApada(bad deeds) Palavu(consequence) ennenu(I will not consider)
nI (your) mADidaDe (doings whatever) Ayittu (are fine)eMdennenu(I will not say/accept)
karmakke(for actions) kartuvE(doer alone) kaDe(is responsible, that is the end) eMdennenu(I will not say/accept)
udAsInaviDidu(being indifferent) SaraNu(defeat)ennenu(I will not accept)
kUDalasaMgamadEva(Oh! Lord) nI(your) mADidupadESavu(teaching) enage(to me) I pariyalli (in this way)
saMsAra(sufferings in the mundane world) saveye(to end) baLasuvenu(I will use)

I will not accept that happiness is the outcome of my good deeds!
I will not accept that sorrow is the outcome of my bad deeds!
I will not accept that whatever you bestow upon me is the way!
I will not say consequences are all based on the doer ( and nothing can be done about it)!
I will not be indifferent and accept happenings as defeat!
Oh! kUDalasaMgamadEva I will use your teachings to end my karma!

 COMMENTARY


This is the third Vachana on the topic of karma. In Vachana 33, Allamaprabhu expressed how the fear of karma forces an individual to seek covers in the hope of defeating the consequences; but, he/she fails in this effort unless one develops the inner culture to see karma in its true nature and win it. In Vachana 34, suggested that the best way to conquer karma is through the guidance and company of devotees of the Lord. In this Vachana, Basavanna emphasizes the persistence needed on the part of the individual to conquer karma. He says that when happiness arrives, we should not be proud that it is all due to our own good deeds. Along the same lines, when sorrow arrives we should not be in dumps saying that all this is happening because of all our bad deeds. We should not lose heart and say “Oh! Lord, I will take it as you give it, and you are responsible for everything”. We should never feel that we are helpless and accept all the happenings as they come; we should challenge and change the consequences from the inner strength we develop. Finally, we should seek the guidance of the Lord through His devotees and acquire the strength to say that “I am in charge of my destiny; no one else can change it”.
Karma is considered to be of three kinds: Sanchita (accumulated), Prarabdha (fructifying) and Agami (current). Sanchita is all the accumulated Karmas of the past. Part of it is seen in the character of man, in his tendencies and aptitudes, capacities, inclinations and desires. Tendencies come from this. Prarabdha is that portion of the past Karma which is responsible for the present body. That portion of the Sanchita Karma which influences human life in the present incarnation is called Prarabdha. It is ripe for reaping. It cannot be avoided or changed. It is only exhausted by being experienced. You pay your past debts. Prarabdha Karma is that which has begun and is actually bearing fruit. It is selected out of the mass of the Sanchita Karma. Agami is that Karma which is now being made for the future. In Vedantic literature, there is a beautiful analogy. The bowman has already sent an arrow and it has left his hands. He cannot recall it. He is about to shoot another arrow. The bundle of arrows in the quiver on his back is the Sanchita; the arrow he has shot is Prarabdha; and the arrow which he is about to shoot from his bow is Agami. Of these, he has perfect control over the Sanchita and the Agami, but he must surely work out his Prarabdha. The past which has begun to take effect he has to experience (an excerpt from an article by Swami Sivananda).
The essence of the three vachanas we have selected is that our lives should not be influenced by the thought of sanchita karma, since we are not in control of it and neither we know what is in that karma basket. We can definitely be in charge of handling the Prarabdha and Agami aspects, by developing the appropriate knowledge and the inner strength needed to conquer them!

It is up to us to determine our destiny - Persistence is the way!

KANNADA COMMENTARY

ಕರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಆರಿಸಿದ ಶರಣರ ಮೂರನೆಯ ವಚನವಿದು. ಮೊದಲನೆಯ ವಚನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯರು ಹೇಗೆ ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ಹೆದರಿ ಅದರಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೂ ಕೂಡ ಅದಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿರುವರು. ಎರಡನೆಯದರಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನವರು, ಎಷ್ಟು ಶ್ರಮಪಟ್ಟರೂ, ಬೇಡಿಕೊಂಡರೂ, ಬೇಸರಿಸಿದರೂ ಕರ್ಮ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಶರಣರು ಮಾತ್ರ ಅದರಿಂದ ಮುಕ್ತಿಯ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಬಲ್ಲರು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿರುವರು. ಪ್ರಸ್ತುತ ವಚನದಲ್ಲಿ, ಶರಣರು ತೋರಿದ ದಾರಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತಾವು ಕರ್ಮವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವರು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳಿರುವರು.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಾವು ಸುಖಬಂದರೆ ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೆನ್ನುತ್ತೇವೆ, ದುಃಖ ಬಂದರೆ ಪಾಪದ ಫಲವೆನ್ನುತ್ತೇವೆ, ಅಥವಾ, ದೇವರು ಮಾಡಿದಂತಾಗಲಿ ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ, ನಾನು ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ನಾನು ಅನುಭವಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತೇವೆ, ಇನ್ನೇನೂ ಮಾಡಲಾಗದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು, ಮಹಾ ಛಲಗಾರರು. ಶರಣರು ತೋರಿದ ದಾರಿಯನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಕರ್ಮದ ಭೀತಿಯಿಂದ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ವಿಚಲಿತಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಕರ್ಮವನ್ನು ಯಾವರೀತಿಯಾಗಿ ಸವೆಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಸುಖಬಂದರೆ ತಾನು ಅದನ್ನು ಪುಣ್ಯದ ಫಲ ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ “ ನಾನು ಹಿಂದೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಈ ಸುಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ “ ಎಂದು ಬೀಗುವುದಿಲ್ಲ, ದುಃಖ ಬಂದರೆ “ ಅಯ್ಯೋ! ನಾನು ತಿಳಿಯದೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಟ್ಟ ಕೆಲಸ ಅಥವಾ ಪಾಪ ಮಾಡಿದ್ದೆ, ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಈ ದುಃಖ ಅನುಭವಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ” ಎಂದು ವಿಷಾದಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ “ ದೇವರೆ! ನೀನಿಟ್ಟಂತೆ ಇರುತ್ತೇನೆ” ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲ, ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಉದಾಸೀನ ಭಾವದಿಂದ ನೋಡುತ್ತ ಇದ್ದುಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ ನೀನು ಮಾಡಿದ ಉಪದೇಶವನ್ನು ಈ ಸಂಸಾರವು ಸವೆದು ಹೋಗುವಂತೆ, ಅಂದರೆ ಭವ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಛಲದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಈ ವಚನದ ಮೂಲಕ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದನ್ನು, ಪಾಪ, ಪುಣ್ಯದ ಫಲವೆನ್ನುವುದಾಗಲಿ, ದೇವರಿಟ್ಟಂತೆ ಇರುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವವಾಗಲಿ, ಅಥವಾ ಯಾವ ಯೋಚನೆಯೂ ಮಾಡದೆ ಇರುವುದಾಗಲಿ,ಅಥವಾ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಉದಾಸೀನ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡುವುದಾಗಲಿ ಶರಣರ ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನಿಗಳ ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕರ್ಮವು ಸವೆದು ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಈ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲ ಭಾವಗಳನ್ನು ಮೀರಿರಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ, ಬಂದುದ್ದನ್ನು ನಿರ್ಭಾವದಿಂದ ನೋಡಿ ಅದು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರ್ಯದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಎಡೆ ಮಾಡಿಕೊಡದಂತೆ ಮಾಡುವ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ತನ್ನಲ್ಲಿ ಇದೆಯೆಂದು ಛಲದಿಂದ, ಆದರೆ ಅಹಂಕಾರದ ಲವ ಲೇಶವೂ ಇಲ್ಲದೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ನಿಜವಾದ ಶರಣರ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ.

Vachana 34 : Aasattenalasidenendare - Breaking Karmic Cycle

ಆಸತ್ತೆನಲಸಿದೆನೆಂದರೆ ಮಾಣದು,
ಬೇಸತ್ತೆ ಬೆಂಬಿದ್ದೆನೆಂದರೆ ಮಾಣದು,
ಏವೆನೇವೆನೆಂದರೆ ಮಾಣದು
ಕಾಯದ ಕರ್ಮದ ಫಲಭೋಗವು
ಕೂಡಲಸಂಗನ ಶರಣರು ಬಂದು
"ಹೋ ಹೋ ಅಂಜದಿರಂಜದಿರು" ಎಂದರಾನು ಬದುಕುವೆನು

TRANSLITERATION

AsattenalasideneMdare mANadu,
bEsatte beMbiddeneMdare mANadu,
EvenEveneMdare mANadu,
kAyada karmada PalaBOgavu,
kUDalasaMgana SaraNaru baMdu,
"hO hO aMjadiraMjadiru" eMdarAnu badukuvenu

 CLICK TO HEAR IT

http://www.youtube.com/watch?v=47yMr5GzASU

TRANSLATION

Asattenu (tired) alasidenu(weary) eMdare (if said) mANadu(does not let go),
bEsatte (bored) beMbiddenu (begged or pleaded) eMdare(if said) mANadu(does not let go),
Even (what shall I do) Evenu (what shall I do) eMdare(if said) mANadu(does not let go),
kAyada(body’s) karmada(karma’s) PalaBOgavu(fruits, consequences),
kUDalasaMgana (Lord KudalaSangama’s) SaraNaru(devotees) baMdu(arrived),
"hO hO(oh, you) aMjadiru (do not fear) aMjadiru(do not fear)" eMdare ( if said) Anu( I) badukuvenu( will survive)

(The word ‘karma’ in the following stands for ‘fruits or consequences of karma, our prior actions).
My karma won’t leave me alone even when I am tired and weary!
My karma won’t leave me alone even when I am bored and I plead!
My karma won’t leave me alone even when I am helpless and don’t know what to do!
Oh! Lord KudalaSangama! when your devotees assure me not to fear, I will survive.

COMMENTARY

When things do not go our way, we attribute that to ‘Karmic theory’. We think that it is because of our accumulated Karma from our previous actions. This kind of attribution to Karma extends so much that we start saying that even our ‘destiny’ i.e. consequences of what I might do in future are all predetermined. Thus we try to get away from taking responsibility for our actions. We feel helpless and cannot escape from consequences of our Karma. Basavanna addresses such a state of mind and says that we can survive the consequences of karma through the company of the devotees of the Lord. The company of devotees sets us in the path of acquisition of knowledge to see within and develop ourselves into individuals performing right actions. With such knowledge one can succeed in breaking the cause –effect-cause of Karmic theory.

Karmic theory has received intense scrutiny and attention over the time immemorial. Here is an excerpt from Talks by J. Krishnamurti in Colombo, Ceylon 1957 on this topic:

What do we mean by karma? The word itself, as you know, means to act, to do. You never act without a cause, or without a motive, or without being compelled by circumstances. You act either under the influence of the past, of a thousand yesterdays, or because you are pushed in a particular direction by the pressure of immediate circumstances. That is, there is a cause and an effect. ……. Now, is the cause ever fixed, and the effect already determined? In the case of an acorn, a seed, there is a fixed cause and a fixed effect. An acorn can never become a palm tree, it will always produce an oak. We think in the same way about karma. Having done something yesterday, which is the cause, I think the effect of that action today is predetermined, fixed. But is it? Is the cause fixed? And is the effect fixed? Does not the effect of a cause become in its turn the cause of still another effect? …….. We know that action has a cause. I am ambitious; therefore, I do something. There is a cause and there is an effect. Now, does not the effect become the cause of a future action? Surely, there is never a fixed cause, nor a fixed effect. Each effect, undergoing innumerable influences and being transformed by them, becomes the cause of still another effect. So there is never a fixed cause and a fixed effect, but a chain of cause-effect-cause.
You did something yesterday which had its origin in a previous cause, and which will lead to certain consequences tomorrow; but in the meantime the consequences, being subject to innumerable pressures, influences, have undergone a change. You think that a given cause will produce a fixed effect, but the effect is never exactly the same because something has happened between the two. So there is a continuous chain of cause becoming effect, and effect becoming cause. ………. this chain of cause-effect becoming another cause can be broken at any time, and that the mind can be free of karma. Through understanding the whole process of the mind which is conditioned by the past, you will see for yourself that the effect of the past in the present or in the future is never fixed, never absolute, and final. To think that it is final is degradation, ignorance, darkness. Whereas, if you see the significance of cause-effect becoming again the cause, then because that whole process is for you a living, moving thing, you can break it at any time; therefore, you can be free of the past. ………. you can immediately transform yourself.


Let us strengthen our spiritual path with the company of devotees and break the karmic cycle!

KANNADA COMMENTARY

“ಈ ಕಾಯದ ಕರ್ಮದ ಫಲದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ನನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಯ್ಯೋ ನನಗೆ ಶ್ರಮವಾಯಿತು, ಇದರಿಂದ ನಾನು ದಣಿದಿದ್ದೇನೆ. ಇದರ ಜೊತೆ ಹೆಣಗಾಡಿ ಬೇಸತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಅಯ್ಯೋ ಇದರಿಂದ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿಸು ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡರೂ ಈ ಕರ್ಮದ ಫಲ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡದು. ನಾನಿನ್ನು ಏನೂ ಮಾಡಲಾರೆ, ಅದನ್ನು ನಾನು ಅನುಭೋಗಿಸಲೇ ಬೇಕಾಗಿದೆ.. ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಲಿ ಇನ್ನೇನು ಮಾಡಲಿ” ಎಂದು ಜೀವ ಅಳಲುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶರಣರು ಬಂದು “ ಅಂಜದಿರು ಅಂಜದಿರು” ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ನನಗೆ ಬದುಕುವ ಬಲ ಬರುತ್ತದೆ, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು.

ಕರ್ಮ ಎಂದರೇನು ಎನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಿದೆ. ಕರ್ಮ ಎಂದರೆ, ನಾವು ಹಿಂದೆ ಅಥವಾ ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಪಾಪದ ಫಲವೆಂದೂ, ಅದನ್ನು ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಬದಲಾಯಿಸಲಾಗದು ಎಂದೂ, ಅದನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿಯೇ ತೀರಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ನಿರಾಶೆಯ ಸ್ಥಿತಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಕರ್ಮದ ಮುಂದೆ ನಿಸ್ಸಹಾಯಕರಾಗುತ್ತೇವೆ. ಮುಂದೆ ಯೋಚಿಸುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಕರ್ಮವೆಂದರೇನು? ದಾರುಣವಾದ ಅದರ ಫಲವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲೇ ಬೇಕೇ? ಅದರಿಂದ ಹೇಗೆ ಮುಕ್ತರಾಗಬಹುದು, ಎಂಬುದನ್ನು ಜಿಡ್ಡು ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರು ತಮ್ಮ ಒಂದು ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತೆ, ಬಹು ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣವಾದ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಉದ್ಧರಿಸುವುದು ಸೂಕ್ತವೆನಿಸುತ್ತದೆ:

“ಕರ್ಮವೆಂದರೇನು? ನಿಮಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಆ ಪದದ ಅರ್ಥವೇ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡು, ಕೃತ್ಯವೆಸಗು ಎಂದು. ಯಾರೂ ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ, ಉದ್ದೇಶವಿಲ್ಲದೆ ಅಥವಾ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಒತ್ತಡವಿಲ್ಲದೆ ಕಾರ್ಯ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ.................... ಅಂದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯವಿದೆಯೆಂದರ್ಥ.................... ಈಗ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎಂದರೆ, ಕಾರಣವು ಸದಾ ನಿಗದಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆಯೇ? ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯವು ಮೊದಲೇ ಖಚಿತಗೊಂಡಿರುತ್ತಯೇ? ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆಯೇ? .......ಮರದ ಬೀಜದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯ ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿತವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಮಾವಿನ ಬೀಜದಿಂದ ಬೇವಿನ ಮರಬೆಳೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಎಂದಿಗಾದರೂ ಮಾವಿನ ಮರವೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಕರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಇದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತೇವೆ ಅಲ್ಲವೇ? ನಿನ್ನೆಯ ದಿನ ಏನೋ ಮಾಡಿರುವುದರಿಂದ (ಅದು ಕಾರಣ) ಇಂದಿನ ಕಾರ್ಯವು ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಅದು ಹಾಗಿದೆಯೇ? ಕಾರಣ ಕಾರ್ಯಗಳೂ ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿತವಾಗಿರುತ್ತವೆಯೇ? ಕಾರಣದ ಕಾರ್ಯವು ಮತ್ತೆ ಕಾರಣವಾಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಆಸ್ಪದ ಮಾಡಿಕೊಡಲಾರದೆ? .........
“.... ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ನಿಗದಿತವಾದ ಕಾರಣ ಅಥವಾ ಕಾರ್ಯವಾಗಲಿ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪರಿಣಾಮವು ಅಸಂಖ್ಯ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಅವುಗಳಿಂದ ಬದಲಾವಣೆಹೊಂದುತ್ತದೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರ್ಯದ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ನಿಗದಿತವಾದ ಕಾರಣವಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಕಾರ್ಯವಾಗಲಿ ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯದ ಸರಪಣಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ......... ಆದರೆ, ಕಾರಣ-ಪರಿಣಾಮ ಮತ್ತೆ ಕಾರಣವಾಗುವುದನ್ನು ನೀವು ಕಂಡುಕೊಂಡರೆ, ಅದರ ಇಡೀ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ನಿಮಗೆ ಒಂದು ಜೀವಂತವಾದ, ಚಲನೆಶೀಲ ವಿಷಯವಾಗುತ್ತದೆ, ನೀವು ಅದನ್ನು ಯಾವಾಗಬೇಕಾದರೂ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸಬಹುದು.(ಮುರಿಯಬಹುದು)........... ಕಾರಣ, ಪರಿಣಾಮವು ಇನ್ನೊಂದು ಕಾರಣವಾಗುವ ನಿರಂತರವಾದ ಸರಪಣಿಯನ್ನು ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ಕಿತ್ತೊಗೆಯಬಹುದು.” (ಜಿಡ್ಡು ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರು ೧೯೫೭ರಲ್ಲಿ, ಸಿಲೋನಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಭಾಷಣದಿಂದ ಆಯ್ದ ಭಾಗದ ಅನುವಾದ.)

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ತಿಳಿಸಿ ಹೇಳಿ, ಕರ್ಮದ ಹಿಡಿತದಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಂತಹವರು ಶರಣರು. ಅಂತಹ ಶರಣರು ಬಂದು “ಅಂಜದಿರು ಅಂಜದಿರು” ಎಂದು ಹೆಳಿ ಅದರಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದರೆ ಬದುಕುವುದು ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು.

Vachana 33 : Kallaganji Kaada Hokkade - True Devotion

ಕಳ್ಳಗಂಜಿ ಕಾಡ ಹೊಕ್ಕಡೆ ಹುಲಿ ತಿಂಬುದ ಮಾಣ್ಬುದೆ?
ಹುಲಿಗಂಜಿ ಹುತ್ತ ಹೊಕ್ಕಡೆ ಸರ್ಪ ತಿಂಬುದ ಮಾಣ್ಬುದೆ?
ಕಾಲಗಂಜಿ ಭಕ್ತನಾದಡೆ ಕರ್ಮ ತಿಂಬುದ ಮಾಣ್ಬುದೆ?
ಇಂತೀ ಮೃತ್ಯುವಿನ ಬಾಯ ತುತ್ತಾದ
ವೇಷಡಂಬಕರನೇನೆಂಬೆ ಗುಹೇಶ್ವರಾ?

TRANSLITERATION

kaLLagaMji kADa hokkaDe huli tiMbuda mANbude?
huligaMji hutta hokkaDe sarpa tiMbuda mANbude?
kAlagaMji BaktanAdaDe karma tiMbuda mANbude?
iMtI mRutyuvina bAya tuttAda
vEShaDaMbakaranEneMbe guhESvarA?

CLICK TO HEAR IT

http://www.youtube.com/watch?v=CjzjCblJv-Y

TRANSLATION

kaLLage (of thief) aMji(afraid) kADa(jungle) hokkaDe(if entered) huli(tiger) tiMbuda(without consuming) mANbude(leave you alone, preventable)?
Hulige (of tiger) aMji(afraid) hutta(snake pit) hokkaDe(if entered) sarpa(snake) tiMbuda (without consuming) mANbude(preventable)?
kAlage (of death) aMji (afraid) Baktanu (devotee)AdaDe(becomes) karma (karma – outcome of previous actions) tiMbuda(without consuming) mANbude(leave us alone, preventable)?
iMtI(this way) mRutyuvina(death’s) bAya(mouth’s) tuttAda(food for)
vEShaDaMbakaranu (disguised people)EneMbe(what shall I call) guhESvarA(Lord of Caves, signature used Allama Prabhu)?

Being afraid of a thief if we enter a jungle, would a tiger leave us alone without clobbering!
Being afraid of the tiger if we enter a snake pit, would the snake leave us alone without gulping!
Being afraid of the death if we become devotees, would our karma leave us alone without consuming!
Alas, I pity these individuals disguised as devotees trying to escape from the jaws of death, Oh! Lord guhESvarA!


COMMENTARY

Allama Prabhu in this beautiful vachana stresses that the devotional attitude must come from within and for the right reasons. He comments on individuals taking on a devotional path out of the fear of death or other displeasures and says that such devotion will not save one from the death or the displeasure. He uses real life examples to illustrate how we flee from one fear, only to land in the threat of another. It is obvious that we take all the precautions possible to save our wealth being taken away by thieves. One such precaution would be to move into a jungle taking all the wealth with us hoping to hide from thieves. While this act saves us from the thief, it puts us in the danger of Tiger’s mouth. In turn, if we enter a snake pit to escape from the tiger, the snake would be after us. Along the same lines, getting disguised as a devotee will not bring us the freedom from death or karma (the fruits of our prior actions). A true devotee will have to cultivate the inner strength to combat them. Indeed, we cannot escape from death. But, living in the constant fear of death or developing a superficial devotional attitude with the hopes of combating it, are not the ways of true devotees. Our karma is a result of our past actions. The actions (effects) we perform are due to one or more reasons (causes). Causes create effects, which in turn become causes. The cause-effect cycle continues filling the karma bank. The only way to empty this bank is to develop the strength and realization to terminate the cause-effect cycle, by altering our actions to bring about the effects that do not recycle into further causes. This realization has to come from within the individual. A true devotee is such a realized individual. Such a realized individual does not fear death or displeasure!

Let us strive to wipe out the karma bank through knowledge and self discipline!

KANNADA COMMENTARY

ಬಹಳ ಸೊಗಸಾದ ವಚನವಿದು. ಭಯದಿಂದ ಪೀಡಿತನಾದವನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಉದಾಹರಣೆ ಸಹಿತವಾಗಿ ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಇಲ್ಲಿ. ಕಳ್ಳನಿಗೆ ಅಂಜಿ ಕಾಡನ್ನು ಹೊಕ್ಕರೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹುಲಿಗೆ ತುತ್ತಾಗದೆ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಹುಲಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹುತ್ತದ ಅಶ್ರಯ ಪಡೆದರೆ ಅಲ್ಲಿರುವ ಹಾವಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಅದೇ ರೀತಿ ಮರಣಕ್ಕೆ ಅಂಜಿ ಭಕ್ತನಾದರೆ ಕರ್ಮದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಕೊನೆಗೂ ಅವರು ಮೃತ್ಯುವಿನ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು.

ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಊರಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ತನ್ನ ಸಂಪತ್ತು ಕಳವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಚಿಂತಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಕಳ್ಳ ಕಾಡಿಗೆ ಬರಲಾರನು,ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭಯವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಆತನು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಆತನ ಸಂಪತ್ತು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಕಾಡಿನ ಪಶುಗಳಿಗೆ ಆತನ ಸಂಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಆಸಕ್ತಿಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಹುಲಿ, ಚಿರತೆಗಳು, ಆಹಾರವೆಂದು ಅವನನ್ನೇ ತಿನ್ನಲು ಬರುತ್ತವೆ. ಆಗ ಆತನು ಎದುರಿಗೆ ಕಂಡ ಹುತ್ತದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಹಾವು ಆತನನ್ನು ಕಚ್ಚಲು ಬರುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಒಂದು ಭೀತಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೋಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಭೀತಿಗೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಮರಣದ ಭಯದಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಭಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ. ನೈಜ ಭಕ್ತಿಯಿಂದಲ್ಲ. ಕೇವಲ ತೋರಿಕೆಯ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಕರ್ಮದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆಯ ದಾರಿ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಕರ್ಮ ಎಂದರೆ ನಾವು ಮಾಡಿದುದರ ಫಲ ಎನ್ನಬಹುದು. ಅಂದರೆ, ಕಾರ್ಯ ಕಾರಣ ಸಂಬಂಧ. ನಾವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತೇವೆಯೋ ಅದರ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ನಾವು ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಕಾರ್ಯವು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ, ಕಾರಣವು ಕಾರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಇದು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟರೆ ಕಾರ್ಯದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬದಲಿಸಬಹುದು. ಅದನ್ನು ಬದಲಿಸಿದಾಗ ಅದು ಮತ್ತೆ ಕಾರಣವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಕರ್ಮವು ಮುಂದುವರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಪೂರ್ಣವಾದ ಅರಿವಿನಿಂದ, ಎಚ್ಚರದಿಂದ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಶರಣರು. ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತನು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ತನ್ನ ತಾನರಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಆ ಅರಿವಿನಿಂದ ಆತನಿಗೆ ಈ ಭವದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಪಡೆಯುವ ಕಲೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಆಗ ಆತನ ಮನದ ಭೀತಿ ಅಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಒಂದಾದಮೇಲೊಂದರಂತೆ ಸಂಸಾರದ ದುಃಖಗಳು ಅವನನ್ನು ಮುಕ್ಕುತ್ತವೆ.

ನಾವೆಲ್ಲರು ಈ ವಚನವನ್ನು ಓದಿ, ಓಹೋ ಇದು ನಾವಲ್ಲ. ನಾವೇನೂ ಭಕ್ತನ ವೇಷ ಧರಿಸಿಲ್ಲ. ಎಂದು ಬೀಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಈ ವಚನ ನಮಗೂ ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿದೆ. ನಾವು ಭಕ್ತನ ವೇಷ ತೊಡದಿದ್ದರೂ ಬಹು ಸಭ್ಯರ, ಸುಶಿಕ್ಷಿತರ ಮುಖವಾಡ ತೊಡುತ್ತೇವೆ. ನಮಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ತಿಳಿದಿದೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಮನದಲ್ಲಿ ಭೀತಿ ಮನೆಮಾಡಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಮನದಲ್ಲಿ ಅಭದ್ರ ಭಾವ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಅಳಿಸಲು ನಾವು ನಾನಾ ಉಪಾಯ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಭೌತಿಕ ಭದ್ರತೆಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾದ ಮನೆ, ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಒದಗಿ ಬರಲೆಂದು ಬ್ಯಾಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಹಣ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ರೀತಿಯ ಸೌಕರ್ಯಗಳು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ, ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಇದರಿಂದ ಭೌತಿಕವಾದ ಭಯ ಕೆಲಮಟ್ಟಿಗೆ ಮಾಯವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಮಾನಸಿಕ ಭಯ ಭೀತಿಗಳು, ಸಾವಿನ ಭಯ ಮತ್ತು ಖಿನ್ನತೆಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಕಾಡುತ್ತವೆ, ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮ ಮನದಲ್ಲಿ ಮನೆಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂಸ್ರ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಇರುವಂತೆ. ಅವುಗಳ ಇರವು ನಮಗೆ ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ತಿಳಿದಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅವುಗಳು ಎದುರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ನಮಗೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಭೀಕರತೆಯ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾವು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮ ಮರೆವು ಅದರ ಕಾರಣ. ಅದೇ ಕರ್ಮ. ನಿಜವಾದ ಭದ್ರತೆಗೆ ನಾವು ಏನೇನೂ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಭಯಗಳನ್ನು ದೂರಮಾಡಲು ವ್ಯಕ್ತಿ ಸದಾ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಎಚ್ಚರದಿಂದಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯೇ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತನ ಲಕ್ಷಣ. ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ನಟನೆಯಿಂದ ಏನೂ ಆಗದು.