Vachana 15 : Maadidenembudu Manadalli - Unselfish Action

ಮಾಡಿದೆನೆಂಬುದು ಮನದಲ್ಲಿ ಹೊಳೆದರೆ

ಏಡಿಸಿ ಕಾಡಿತ್ತು ಶಿವನ ಡಂಗುರ.

ಮಾಡಿದೆನೆನ್ನದಿರಾ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ!

ಮಾಡಿದೆನೆನ್ನದಿರಾ ಜಂಗಮಕ್ಕೆ!

ಮಾಡಿದೆನೆಂಬುದು ಮನದಲಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ

ಬೇಡಿದ್ದನೀವ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ!

TRANSLITERATION

mADideneMbudu(About my service) manadalli(In the mind) hoLedare(flashed)

EDisi (harshly) kADittu(hunts) Sivana (Lord Shiva's) DaMgura (Drum).

mADidenu (I Served) ennadirA(never say) liMgakke(the Lord)!

mADidenu ennadirA jaMgamakke(moving saints)!

mADideneMbudu manadali lladiddare(does not occur)

bEDiddanu (whatever aspired) Iva(grant) kUDalasaMgamadEva!


mADideneMbudu manadalli hoLedare
EDisi kADittu Sivana DaMgura.
mADidenennadirA liMgakke!
mADidenennadirA jaMgamakke!
mADideneMbudu manadalilladiddarebEDiddanIva kUDalasaMgamadEva!

 CLICK TO HEAR IT

http://www.youtube.com/watch?v=ejIJuTiAPXE

TRANSLATION

If it flashes across the mind that one is performing service,

the drum of Lord Shiva warns with a harsh sound.

Never say that you served the Lord!

Never say that you served His wandering (mobile) devotees!

If the thought that you served does not occur in your mind,

the Lord Kudala Sangama will grant you whatever you aspire for.

COMMENTARY

Man is born to ‘act’ in this world. It is highly impossible to be alive and not do anything. Existence in a body demands continuous action. Whenever one performs a task, one invariably gets attached to it by focusing the attention on the results (fruit) of the task. Basavanna says, if it flashes in your mind that you are doing a service, the drum of Lord Shiva (essentially your conscience) sounds harshly and warns you not to feel that way. Never say that you are serving the Lord or His devotees. If you can develop this mental capacity to be detached from the action while performing the action, Lord Kudala Sangama will grant whatever you aspire for. This vachana points us towards the path of action (Karma Yoga) to realize God.

The ‘path of action’ does not just mean ‘just to act.’ It means that one should be always in action and still be unattached to action. Even when one performs good action, or renders service to God, or renders service to his fellow beings one should not be attached to it. It should never occur that one is performing a service. The left hand should not know what service the right hand did!

The Bhagavadgita upholds the theory of action in the following famous Sloka:

Karmanyevadhikaras te ma phalesu kadachna

Ma karma phalahetur bhuh ma te sangostu akarmani.

It advises man that he should pursue a profession truthfully and sincerely without worrying about the results. It also admonishes man against laziness or inaction. It preaches ‘Nishkama Karma”, i.e. performing one’s duty without longing for its fruits. Work is holy, work is worship, work is sacred and one should never renounce it.

The greatest contribution of Basavanna and other sharanas to the world is the principle of ‘Kaayaka ’. According to it, every human being, irrespective of his caste, creed, knowledge, status and wealth, should perform labour of one type or the other. All productive and useful work is kaayaka. All work is equally respectable and dignified. Performing one’s work honestly to the best of one’s ability is the worship of Shiva. Such work takes the individual to Kailasa, the abode of Shiva.

The main purpose of our life is to understand and experience the ultimate reality behind the visible flux which we call ‘the World’. That ultimate reality is the God (i.e. Linga), the supreme soul. The aim of each of us (the individual souls i.e. Anga) is to eventually merge (Aikya or Linga anga saamarasya) into the supreme soul. Path of Action (Karma Yoga) is one approach our spiritual leaders, sages and seers have provided us to accomplish that. The other three approaches are: Path of devotion (Bhakti Yoga), Path of Knowledge (Jnana Yoga) and Path of Meditation or Dhyana (Raja Yoga). Vachanas address all the four paths. This posting covered the first path. We will address the remaining three in subsequent postings of this blog.

FOR THOSE OF YOU WHO CAN READ KANNADA

ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸು ಬಲು ಸಂಕೀರ್ಣವಾದದ್ದು. ಅದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಡು ಕಷ್ಟ. ಅದರ ಅನೇಕ ಮುಖಗಳಲ್ಲಿ ಚಂಚಲತೆಯೂ ಒಂದು. ಅದು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಇದ್ದಂತೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕ್ಷಣ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಂತೆಯೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ, ನಾವು ಯಾವುದೋ ಸತ್ಕಾರ್ಯ ಮಾಡುತ್ತೇವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಾವು ಹೊಗಳಿಕೆಗಾಗಿ ಅದನ್ನು ಮಾಡಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಅಥವಾ ಹೊಗಳಿಕೆಗಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಆ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಜನರು ಮೆಚ್ಚುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಮೆಚ್ಚಿಗೆಯ ನುಡಿ ನುಡಿಯುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ವಿನಯದ ಮೂರ್ತಿಯಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಮನವು ಒಮ್ಮಿಲೆ, ನಮಗೇ ತಿಳಿಯದಂತೆ “ನಾನೇ ಆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದು” ಎಂದು ಬೀಗುತ್ತದೆ. ಮಾಡಿದ್ದ ಆ ಸತ್ಕಾರ್ಯ ತನ್ನ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆಗ “ಶಿವನ ಡಂಗುರ” ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ಅಂತರಂಗ ನಮ್ಮನ್ನು ಮೂದಲಿಸುತ್ತದೆ. ಮಾಡುವವನು ಮತ್ತು ಮಾಡಿಸುವವನು ತಾನಲ್ಲ. ಯಾವುದೋ ಶಕ್ತಿ ತನ್ನಿಂದ ಮಾಡಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರ ಅಂತರಂಗಕ್ಕೂ ತಿಳಿದ ಮಾತು. ಆದರೂ “ನಾನೇ ಮಾಡಿದೆ” ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಬಸವಣ್ಣನವರು ನಾನು ಮಾಡಿದೆ ಎನ್ನ ಬೇಡಿರಿ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ನಾವು ಮಾಡುವುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ “ನಾನು” ಎಂಬುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರೆ ಕೂಡಲಸಂಗಮನು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲ “ಬೇಕು” ಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತಾನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಏನಿದರರ್ಥ? ಅಂತರಂಗದ ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾದ ಹಂಬಲ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಕೈಗೂಡುವುದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬಂದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಇದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ವಿರಳವಾಗಿ ನಡೆಯುವ ಸಂಗತಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಹು ಬೇಗ ನಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರ ತಲೆ ಎತ್ತುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅನೇಕ ಮಹಾತ್ಮರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇಂತಹದು ನಡೆಯುವುದನ್ನು ನಾವು ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಅದು ಒಂದು ಪವಾಡದಂತೆಯೇ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಹೌದು, ಸಂದೇಹವೇ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಪವಾಡವೇ ಸರಿ. ಏಕೆಂದರೆ ನಿಮಿಷ ನಿಮಿಷಕ್ಕೂ ಹೊಸ ರೂಪತಾಳುತ್ತ, ನಮ್ಮ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ನಡೆಯ ಮರೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರಳುವ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊರೆಯುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಷಯವಲ್ಲ. ಅದು ಪವಾಡವೇ ಅಲ್ಲವೆ?