Vachana 203: Maaduva Bhaktana Kaaya – The deeds of a true devotee

VACHANA IN KANNADA

ಮಾಡುವ ಭಕ್ತನ ಕಾಯ ಬಾಳೆಯ ಕಂಭದಂತಿರಬೇಕು

ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲನೆ ಹೊರೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದಡೆ ಒಳಗೆ ಕೆಚ್ಚಿಲ್ಲದಿರಬೇಕು

ಮೇಲಾದ ಫಲವ ನಮ್ಮವರು ಬೀಜಸಹಿತ ನುಂಗಿದರು

ಎನಗಿನ್ನಾವ ಭಯವಿಲ್ಲ ಕಾಣಾ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ

TRANSLITERATION

maaDuva bhaktana kaaya baaLeya kaMbhadaMtirabEku

mella mellane horeyetti nODidaDe  oLage keccilladirabEku

mElaada phalava emmavru bIjasahita nuMgidaru.

eanaginnaava bhayavilla kaaNa kUDalasaMgamadEvaa

CLICK HERE FOR A RECITATION

http://youtu.be/iq0axZrnKfE

TRANSLATION (WORDS)

maaDuva (performing, doing) bhaktana (of the devotee) kaaya (body)

baaLeya (Banana) kaMbhadaMte (like Stem of) irabEku (should be)

mella mellane (slowly) horeyetti (peeled) nODidaDe (and seen)

oLage (inside) keccilladirabEku (there should not be hard core)

mElaada (resulting)  phalava (fruits)

emmavru (our people)  bIjasahita (with the seed) nuMgidaru (ate it) 

eanage (I am) innaava(any other) bhayavilla (I am not afraid )

kaaNa (you see) kUDalasaMgamadEvaa  (Kudalasanagamadeva)

VACHANA IN ENGLISH

The body of the devotee (in devotion) should be like the banana stem.

(The work done by the devotee should be like the banana stem)

If peeled slowly, layer by layer, there should not be a hard core.

Our people ate the resulting fruit along with the seeds.

I am not afraid of anything else, you see Kudalasangamadeva!

COMMENTARY

Basavanna describes the characteristics of a true devotee using the simile of a banana plant. The stem of the banana plant is capable of supporting a bunch of bananas (usually 100 to 200 bananas per bunch). While it is hard enough to do so, each layer from which it is composed of is soft. As the layers are peeled, we see softer and softer layers and there is no hard layer or core forming the stem. Along the same lines, each and every action and behavior of a true devotee should be soft (untinged). There is no ‘I-ness’ in him. He does not do what he does to show off to others. He is completely away from ego and has conquered all the six passions of human mind (Arishadvargas).

The banana plant provides the fruit enjoyed by all. In fact, we don’t even notice that there are seeds in the fruit. Thus, people (our people as Basavanna terms them) consume the fruit along with the seeds, making the seeds unavailable to reproduce the plant. Banana plants produce just one bunch of bananas and the stem is cut off. New stems sprout from the bulb and the root system. Each stem thus serves one purpose and it has no rebirth. Along the same lines, a true devotee serves his fellow beings with the best in him. His fellow devotees enjoy the fruits of his actions without any hesitation. He has no fear of life or death. He is beyond the ups and downs of the world. He has completed his cycle of birth and death. Such devotee does not have to fear anything, any time.

Let us get softer and softer and not be tinged by the ways of the world!

KANNADA COMMENTARY  

ಮಾಡುವ ಭಕ್ತನ ಕಾಯ

ಬಾಳೆಯ ಕಂಭದಂತಿರಬೇಕು

ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲನೆ ಹೊರೆಯೆತ್ತಿ ನೋಡಿದಡೆ

ಒಳಗೆ ಕೆಚ್ಚಿಲ್ಲದಿರಬೇಕು (ಒಳಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಭಾಗವಿರಕೂಡದು)

ಮೇಲಾದ ಫಲವ

ನಮ್ಮವರು ಬೀಜಸಹಿತ ನುಂಗಿದರು

ಎನಗಿನ್ನಾವ ಭಯವಿಲ್ಲ

ಕಾಣಾ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ

ಬಸವಣ್ಣನವರು ಭಕ್ತನ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ಯಾವ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವರು.

ಎಂದರೆ ಹೇಗೆ? “ನಾನು ಭಕ್ತನಾಗಿದ್ದೇನೆ”, “ನನ್ನಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಯಿದೆ” ಎಂದೆಲ್ಲ ತೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು, ಆ ಭಕ್ತಿಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲ. ಅದು ತೋರಿಕೆಯ ಭಕ್ತಿ. ಭಕ್ತನು ಬಾಳೆಯ ಕಂಭದಂತಿರಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಬಾಳೆಯ ದಿಂಡಿನ ಒಂದೊಂದೇ ಪದರನ್ನು ಕಳಚಿದರೆ ಒಳಗೆ ಏನೇನೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಬಾಳೆಯ ಗಿಡದ  ದಿಂಡಿನಲ್ಲ್ಲಿ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಭಾಗವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಪದರುಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತವೆ. ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಭಕ್ತನ ಮನದಲ್ಲಿ ತಾನು ಎಂಬುದು ಏನೂ ಇರಬಾರದು. ಅಂದರೆ ಅಂಹಂಕಾರ, ತಾನು ತನ್ನದು ಎನ್ನುವ ಭಾವದಿಂದ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಒಂದು ಬಿಂದುಕೂಡ ಅಲ್ಲಿರಬಾರದು. ಅವನ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಅಹಮ್ಮಿನ ಲವಲೇಶವೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ ಆತನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಒಂದೊಂದು ಪದರುಗಳನ್ನು ಕಳಚಿದಾಗಲೂ ಅಲ್ಲಿ “ತಾನು” ಎನ್ನುವುದು ಕಂಡು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಭಕ್ತನು ಮಾಡುವ , ಕೊಡುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಶರಣರು   ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಬೀಜಸಹಿತ ನುಂಗುತ್ತಾರೆ. ಬೀಜವೇ ಇಲ್ಲದಾಗ ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟುವುದು ಅಸಂಭವ. ಎಂದರೆ ಆ ಭಕ್ತನಿಗೆ  ಪುನರ್ಜನ್ಮವಿಲ್ಲವಾಗುತ್ತದೆ, ಎಂದರ್ಥ.  ಅಂತಹ ಭಕ್ತನು ಹುಟ್ಟುಸಾವುಗಳನ್ನು ಮೀರುತ್ತಾನೆ. “ತಾನು”  “ತನ್ನದು” ಎಂಬ ಭಾವವಿಲ್ಲದವನಿಗೆ ಸಾವೆಲ್ಲಿಯದು? ಹುಟ್ಟೆಲ್ಲಿಯದು. ಅಲ್ಲಿ ಸಾಯುವುದೇನು? ಹುಟ್ಟುವುದೇನು? “ತಾನು”  “ತನ್ನದು” ಎಂಬ ಭಾವವಿದ್ದಾಗ ಮಾತ್ರ ನೋವುವುಂಟಾಗುವುದು. ಯಾರಾದರೂ ಬೈದರೆ, ಚುಚ್ಚಿ ನುಡಿದರೆ ನೋವುವುಂಟಾಗುತ್ತದೆ, ಹೊಗಳಿದಾಗ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅಹಂಕಾರವಿಲ್ಲದಾಗ ಆ ನೋವಿನ ಅಥವಾ ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖದ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಎಡೆಯೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ತಾನು ಬೇರೆ, ಎನ್ನುವ ಭಾವವೇ ಸಾವಿಗೆ ಮೂಲ. ಅಹಂಕಾರ ಕೊನೆಗೊಂಡಾಗ ತಾನು ಬೇರೆ ಎಂಬ ಭಾವವಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಹುಟ್ಟು ಸಾವುಗಳು ಇರುವದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಆತನಿಗೆ ಇನ್ನಾವ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ.