Vachana 202: Ivanaarava, Ivanaarava – Whose is he? Whose is he?

VACHANA IN KANNADA

ಇವನಾರವ ಇವನಾರವ ಇವನಾರವ ಎಂದೆನಿಸದಿರಯ್ಯಾ
ಇವ ನಮ್ಮವ, ಇವ ನಮ್ಮವ, ಇವ ನಮ್ಮವನೆಂದೆನಿಸಯ್ಯಾ.
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವಾ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮಗನೆಂದೆನಿಸಯ್ಯಾ.

TRANSLITERATION

ivanArava ivanArava ivanArava eMdenisadirayyA

iva nammava, iva nammava, iva nammavaneMdenisayyA,

KUdalasaMgamadEvA nimma maneya maganeMdenisayyA.

CLICK HERE FOR A RECITATION

http://youtu.be/2IVC9MrbX4s

TRANSLATION (WORDS)

ivanArava (Whose is he) ivanArava (Whose is he) ivanArava(Whose is he) eMdenisadirayyA (do not say, consider)

iva nammava (he is ours), iva nammava(he is ours), iva nammavan(he is ours) eMdenisayyA (please say, consider),

KUdalasaMgamadEvA nimma(your) maneya(home’s) magan (son) eMdenisayyA (consider).

VACHANA IN ENGLISH

Oh Lord, please do not say 'whose is he, whose is he, whose is he?'
Please say 'he is ours, he is ours, he is ours!'
Oh Lord Kudalasangama, consider me a
son of your own house!

COMMENTARY

This popular Vachana by Basavanna perhaps represents the core of principles for living that Basavanna and his contemporary Sharanas preached and practiced.

This Vachana shows the constant effort and vigilance by Basavanna of his own state as a true Sharana (Devotee). He seems to be requesting his contemporary Sharanas to not doubt his steadfast devotion saying ‘whose is he?’ He is longing to remain a member of that group. He wanted to practice Sharana principle in leading his life and he felt his effort was not enough. It is important to understand what sharnas stood for. Some of the characteristics of sharana are "Living in this Mundane world yet not consumed by it, understanding the relationship between knowledge and actions and use that awareness to lead their life, ...even after achieving the 'awareness' of the divine not loose touch with life in this world". He is also requesting Lord Kudalasangama to consider him to be a son of His house. Being a son of Lord’s house implies being as close to Him as one could be. That is becoming one with the Lord, the ultimate aim of all Sharanas.

Basavanna was considered a foremost devotee, a storehouse of devotion (Bhakti Bhandari). Yet, he always felt that he can do more in terms of being a devotee. His humility is evidenced by his popular Vachana “no one is inferior to me, no one is superior to Sharanas (Enagintha kiriyarilla, Shivabhaktarigintha hiriyarilla...)…………….

The message of this Vachana is pertinent to our lives today, as it was for the eleventh century. We all long to belong to one elite group or the other. We are always proud that we belong to this elite group. We tend to look at others who might be different from us and do not belong to the group as inferiors. We often compare ourselves with others to say that we are the only deserved ones not the others. This Vachana is asking us to examine ourselves and constrain our ego in terms of how we look at others. We should be careful in tagging others as ‘whose is he/she?’ We should look at everyone with our compassionate eyes. Everyone would be born as a loving child of someone, providing spouse of someone, loving parent of someone, a valuable employee or employer of someone, just like us. Instead of questioning how deficient or different one is, let us keep the perspective of all of us being one and the same soul. Our mannerisms may be different, our behavior may be different, our capabilities may be different; but, we are all the same inherently. Every time we think of questioning as to whom does the other belong to, let us put ourselves in their shoes. Better yet, let us not spend time in judging others!

Let us consider them to be ours!

KANNADA COMMENTARY

ಬಸವಣ್ಣನವರ ಈ ವಚನ ಬಹಳ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದದ್ದು. ಮೂರು ಸಾಲುಗಳ ಈ ವಚನವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ಇಲ್ಲಿ ಬರುವ “ಇವ” “ನಮ್ಮವ” ಎಂಬ ಪದಗಳು ಯಾರನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಅವರ ನೂರಾರು ವಚನಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ವೀರಶೈವ ಧರ್ಮದ ಸಾರವೇ ಅಡಕವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.

ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಡತೆ ಇತರರ ನಡತೆಗಿಂತ ಬೇರೆಯಾಗಿರುವಾಗ ನೋಡುವವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ “ಇವನು ಯಾರವನು, ಯಾರಿಗೆ ಸೇರಿದವನು, ಇವನ ನಡತೆ ಹೀಗೇಕಿದೆ” ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹುಟ್ಟುವುದು, “ಇವನು ಬೇರೆ, ನಮ್ಮಂತಲ್ಲ” ಎನಿಸುವುದು ಸಹಜ.  ತನ್ನನ್ನು ನೋಡುವವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಇಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹುಟ್ಟದಿರಲಿ, ಅವರು ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ  ಅಸಹನೆ ಮತ್ತು ಜುಗುಪ್ಸೆಯಿಂದ ಹೀಗೆ ಕೇಳದಿರಲಿ, ನನ್ನನ್ನು ಬೇರೆಯವನು ಎನ್ನದಿರಲಿ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು.

ಇಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ನಡತೆ ಎಂದರೇನು? ಮತ್ತು  ಯಾರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹುಟ್ಟುತ್ತವೆ? ಎಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಖ್ಯ. ನೋಡುವವರ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ನಡೆತೆಯೇ ಭಿನ್ನ ನಡತೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೆ ಆ ಭಿನ್ನ ನಡತೆ ಅವರನ್ನು “ಇವನಾರವ” ಎಂದು ಕೇಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾದರೆ ನೋಡುವವರು ಯಾರು?  “ಇವ ನಮ್ಮವ” ಎಂದು ಎನ್ನಬೇಕಾದವರಾರು?  

ಇಲ್ಲಿ “ನಮ್ಮವ” ಎಂದರೆ ಯಾರು? ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಖ್ಯ.  ಬಸವೇಶ್ವರರ  ಅನೇಕ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ “ಎಮ್ಮವರು, ನಮ್ಮವರು” ಎಂಬ ಪದಗಳು  ಹಲವಾರು ಸಲ ಪ್ರಯುಕ್ತವಾಗಿವೆ. ಅಲ್ಲಿ ಈ ಶಬ್ದಗಳು “ಶರಣರು” ಎಂಬ  ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗಿರುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಸ್ಪಷ್ಟ. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಅವರು “ನಮ್ಮವ” ಎಂಬ ಪದ “ಶರಣ” ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿಯೇ ಬಳಸಿದ್ದಾರೆ. ಎಂದರೆ, “ಶರಣರು ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ ಇವನು ಯಾರವ” ಎನ್ನದೆ “ಇವ ನಮ್ಮವ ಎನ್ನಲಿ” ಎಂಬುದು ಅವರ ಇಷ್ಟ.   

ಎಂದರೆ ತನ್ನ ನಡತೆ ಶರಣರ ನಡತೆಯ ಹಾಗೆ ಇರುವಂತೆ ಮಾಡು ಎಂದರ್ಥ.

ಶರಣರಂತೆ ಆಗುವುದು ಎಂದರೇನು? 

ಶರಣರ ಮುಖ್ಯವಾದ ಗುಣಗಳನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ - “ಈ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅದರಲ್ಲಿ ಮುಳುದಗದಂತೆ  ಇರುವವನು,.................. ಆ ಪರತತ್ವದೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯತೆಯನ್ನು ಸಹಜ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನಾಗಿ ಪಡೆದಿದ್ದರೂ ಲೌಕಿಕ  ಜಗತ್ತಿನ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದಿರುವವನು...... ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆ ಇವುಗಳ ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಮನಗಂಡು ಅವುಗಳನ್ನು ನಿತ್ಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅನುಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ತಂದು ಸಮಾಜ ಜೀವನವನ್ನು ಹಸನುಗೊಳಿಸುವ ಭವರೋಗವೈದ್ಯನು...............” ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು.

ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಇರವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಬಸವಣ್ಣನವರಿಗೆ ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಕುಂದು ಕೊರತೆಗಳು ಕಂಡು ಬರುತ್ತವೆ  “ಸಂಸಾರ ಸಾಗರ ತೆರೆ ಕೊಬ್ಬಿ”, “ಎನ್ನ ಚಿತ್ತವು ಅತ್ತಿಯ ಹಣ್ಣು ನೋಡಯ್ಯಾ” “ಎನ್ನ ನಡೆಯೊಂದು ಪರಿ ಎನ್ನ ನುಡಿಯೊಂದು ಪರಿ”, “ಅಂದಣವನೇರಿದ ಸೊಣಗನಂತೆ” ಇತ್ಯಾದಿ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ, ಶರಣರಂತಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸು ವರ್ತಿಸುವ ರೀತಿಯನ್ನು ಸಂಗಮನಾಥನಲ್ಲಿ ಕಳಕಳಿಯಿಂದ ನಿವೇದಿಸುತ್ತಾರೆ. ತಾನು ಸಂಸಾರ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹುಳುಕಿನಿಂದ ತುಂಬಿದೆ, ನನ್ನ ನಡತೆಯೊಂದು ರೀತಿಯದಾಗಿದ್ದರೆ ನುಡಿಯೇ ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯದು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯೂ ಇಲ್ಲ, ನಾನು ಜನರ ಮುಂದೆ ಒಳ್ಳೆಯವನಾಗಿ ತೋರುತ್ತೇನೆ ಆದರೆ ನನ್ನ ಮುನ್ನಿನ ಕೀಳು ಸ್ವಭಾವಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮುಂತಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಾರೆ.

ತನ್ನಲ್ಲಿ, ಸಜ್ಜನರಾದ ಶರಣರ ಗುಣಗಳು ಅಳವಡಲಿ, ಅದನ್ನು ಅವರು ನೋಡಿ “ಇವನಾರವ” ಎನ್ನದೆ  “ಇವ ನಮ್ಮವ, ಇವ ನಮ್ಮವ, ಇವ ನಮ್ಮವ” ಎನ್ನಲಿ ಎಂದು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಪದಗಳು ಮೂರು ಮೂರುಸಲ ಪ್ರಯುಕ್ತವಾಗಿ ಆ ಭಾವನೆಯ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ.

ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಅರ್ಥವೂ ಅಡಗಿದೆ- ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವುದೆಲ್ಲವೂ ಕೂಡಲಸಂಗಮನ ಅಂಶವೇ. ಆದ್ದರಿಂದ ಮರವೆಯಿಂದ ನಾನು “ಇವನಾರವ” ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಂಎ ಮಾಡದಿರು. ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮವರೇ, ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಡಲಸಂಗಮನ ಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳೇ ಎಂದೆನಿಸು ಎಂದು.