Vachana 161: Totava Bittidaremmavaru - They planted the Garden!

VACHANA IN KANNADA

ತೋಟವ ಬಿತ್ತಿದರೆಮ್ಮವರು, ಕಾಹ ಕೊಟ್ಟರು ಜವನವರು,
ನಿತ್ಯವಲ್ಲದ ಸಂಸಾರ ವೃಥಾ ಹೋಯಿತ್ತಲ್ಲಾ!
ಗುಹೇಶ್ವರನಿಕ್ಕಿದ ಕಿಚ್ಚು  ಹೊತ್ತಿಕ್ಕಲುಂಟು ಅಟ್ಟುಣಲಿಲ್ಲ

TRANSLITERATION

tOTava bittidaremmavaru, kaahakoTTaru javanavaru
nityvallada saMsaaravRuthaahOyittallaa!
guhEshvaranikkida kiccu hottikkaluMTu aTTuNalilla.

CLICK HERE FOR A RECITATION

http://youtu.be/qhqx0uf44h0

TRANSLATION (WORDS)

tOTava (garden) bittidaru (planted) emmavaru, (our people, referring to the creators – Shiva and Shakti)  kaaha (protection)   koTTaru  (gave  - gaurded)  javanavaru (people of Yama the God of death – referring to Kaala or time, and karma, the mortal duties)

nityvallada (mortal, impermanent)  samsara (world)   vRuthaah (wasted) Oyittallaa! (went)
guhEshvaranikkida (given by Guheshvara)  kiccu (fire)  hottikkaluMTu  (is only to light) aTTuNalilla.(did not cook and eat)

VACHANA IN ENGLISH

Our people planted the garden; the God of death protected (constrained) it
The mortal world went waste!
The fire given by Guhesvara was used only to light, did not cook and eat.

COMMENTARY

This Vachana from Allama Prabhu reinforces the concepts portrayed by the last few Vachanas, as to how the inherent awareness is clouded by the mortal world.

Our people planted the garden. The people referred to are Shiva (Purusha) and Shakti (Maya, Prakruti). Shiva creates us and Shakti covers us with Maya. We are the plants in the garden.

The garden is constrained or protected by the God of death. We are forced to participate in activities of the mortal world. The death brings an end to the life of plants in this garden. These two aspects are termed karma (mortal influences and consequences) and kaala (the time). We get immersed in the ups and downs of life.  Our life goes to waste not realizing the impermanence of this world.

The fire (awareness) was given to us by Guhesvara (God). We utilized it to certain extent (just to light), but did not utilize it in preparing the grand meal and eating it. The grand meal here is the realization of the self.

Essentially, the illusion that Maya threw at us engulfed the fire or spark of awareness that was inherently in us and made us unaware of what we could have been!

Let us realize the potential inherent in us!

KANNADA COMMENTARY

ತೋಟವ ಬಿತ್ತಿದರೆಮ್ಮವರು,  (ನಮ್ಮವರು ಈ ದೇಹಗಳೆಂಬ ತೋಟವನ್ನು ಬಿತ್ತಿದರು) ಕಾಹ ಕೊಟ್ಟರು (ಕಾವಲು ಕೊಟ್ಟರು) ಜವನವರು,(ಮೃತ್ಯುವಿನವರು. ಯಮರಾಯನು)
ನಿತ್ಯವಲ್ಲದ ಸಂಸಾರ (ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲದ ಈ ಸಂಸಾರ)  ವೃಥಾ ಹೋಯಿತ್ತಲ್ಲಾ!(ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಹೋಯಿತ್ತಲ್ಲ)
ಗುಹೇಶ್ವರನಿಕ್ಕಿದ ಕಿಚ್ಚು  (ಗುಹೇಶ್ವರನು ಕೊಟ್ಟ ಜ್ಞಾನವು)  ಹೊತ್ತಿಕ್ಕಲುಂಟು (ಅಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿಯಿತು) ಅಟ್ಟುಣಲಿಲ್ಲ (ಅದರಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಲು ಆಗದೆ ಉಳಿಯಿತು)

ತಾತ್ಪರ್ಯ:

ಇಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬದುಕು ಹೇಗೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ವ್ಯರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
“ತೋಟವ ಬಿತ್ತಿದವರೆಮ್ಮವರು” ಎಂದರೆ  ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೂಲರಾದ ಶಿವ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯರು ಅಥವಾ ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಪುರುಷರು ತೋಟವನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಅಂದರೆ ಅವರಿಂದಲೇ ಜೀವಗಳು ಜನ್ಮವೆತ್ತಿದವು. ಅವರಿಂದಲೇ ಈ ದೇಹಗಳು ಉಂಟಾದವು.ಆ ದೇಹಗಳನ್ನು “ಕಾಹಕೊಟ್ಟರು ಜವನವರು”.  ಅಂದರೆ ಆ ದೇಹಗಳನ್ನು ಜವನು ತನ್ನ ಅಂಕಿತಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು.  ಯಮನು ಅದನ್ನು ತನ್ನ ವಶದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡನು. ಎಂದರೆ ಎಲ್ಲ ದೇಹಗಳೂ ಯಮನಿಗೆ ವಶವಾಗಿ ಮರಣಹೊಂದುತ್ತವೆ.

ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ದೇಹಗಳು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಒಂದಿಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಅಳಿದುಹೋಗುವಂತಹವು. ಈ ದೇಹದಲ್ಲಿರುವ ಜೀವವು ಈ ಮಧ್ಯೆ ವಿಷಯ ಭೋಗದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುತ್ತದೆ. ವಿಷಯಭೋಗದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಜನ್ಮ ತಾಳುವಾಗ ಗುಹೇಶ್ವರನು ಅದರಲ್ಲಿ  ಹೊತ್ತಿಟ್ಟ ಜ್ಞಾನದ ಕಿಚ್ಚು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಯಿತು. ಆ ಕಿಚ್ಚಿನಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಉಣಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಅದು ಪರಿಪಕ್ವಗೊಂಡು ಅನುಭಾವವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ಜ್ಞಾನದ ಕಿಚ್ಚು ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಬೆಳೆಯುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಅದು ಬೆಳೆದು ಅನುಭಾವವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂದಮೇಲೆ ಅದು ವ್ಯರ್ಥವಾಯಿತೆಂದೇ ಅರ್ಥ.