Vachana 160: Dhareya Melulla Aruhiriyarellaru – All Knowledgeable Elders on this Earth

VACHANA IN KANNADA

 ಧರೆಯ ಮೇಲುಳ್ಳ ಅರುಹಿರಿಯರೆಲ್ಲರೂ

ಮರುಳುಗೊಂಡೋಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ನೋಡಾ!
ಮಂಜಿನ ಮಡಕೆಯೊಳಗೆ ರಂಜನೆಯ ಭಂಡವ ತುಂಬಿ,
ಅಂಜದೆ ಪಾಕವ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಉಂಡು,
ಭಂಡವ ಮಾರುತಿರ್ಪರು ನೋಡಾ!
ಸಂಜೀವಿನಿಯ ಬೇರ ಕಾಣದೆ ಮರಣಕ್ಕೊಳಗಾದರು
ಗುಹೇಶ್ವರನರಿಯದ ಭವಭಾರಕರೆಲ್ಲರು.

TRANSLITERATION

dhareya mEluLLa  aruhiriyarellarU

maruLugoMDODaaDuttiddaare nODaa!
maMjina maDakeyoLage raMjaneya bhaMDava tuMbi
aMjade paakava maaDikoMDuMDu
bhaMDava maarutirparu nODaa!
saMjIVaniya bERa kaaNade maraNakkoLagaadaru
guhEshvaranariyada bhava bhaarakarellaru.

 

CLICK HERE FOR A RECITATION:

 http://youtu.be/FYy1IIcspzg

 TRANSLATION (WORDS)

dhareya (the earth)  mEluLLa (living on)  aruhiriyarellarU (knowledgeable elders)

maruLugoMDu (have become crazy) ODaaDuttiddaare (are walking around) nODaa (you see)!
maMjina (of snow) maDakeyoLage (in the vessel of) raMjaneya (pleasure) bhaMDava (thing of) tuMbi (filled with)
aMjade (not hesitating) paakava (food, sweets) maaDikoMDu (preparing) uMDu (and eating)
bhaMDava (the same things)  maarutirparu (are selling) nODaa (you see)!
saMjIVaniya (which gives life)  bERa (the root) kaaNade (not seeing) maraNakkoLagaadaru (are dead)
guhEshvaranariyada (those who did not know Guheshvara)  bhava  (world) bhaarakarellaru (all are burden). 

VACHANA IN ENGLISH

All the knowledgeable elders living on this Earth,

Have turned crazy and wandering around, you see!
Having filled the vessel of snow with the material of pleasure,
Without any fear, they are preparing sweets, eating them,
And selling the same to others, you see!
Not finding the root which gives life, they are subjected to death,
All those who do not know Guhesvara are burden on this Earth!

COMMENTARY

In this Vachana, Allama Prabhu wonders how we are so immersed in this mundane world that we ignore its impermanence. He says that the root of life is the knowledge of the divine and those without that knowledge and awareness are simply burden on the Earth.

All the knowledgeable elders (meaning those mature individuals considered to be full of knowledge) have become crazy with the worldly pleasures. They are wandering from one pleasure to the other. They have no intention to contain their desires, neither they are aware that all these pleasures are momentary. Once the current desire is satisfied, a new desire arises and the chain never ends. There is no permanent satisfaction.
The vessel made of snow has been filled with the pleasures of this world. It is being heated in an effort to prepare the most delicious sweets. People are not only enjoying them, they are selling the same to all the others. They have completely forgotten that the vessel will melt away any minute. These individuals have not found the root that gives life. They are destined to death.

The permanent bliss comes only from the knowledge and awareness of Guhesvara, meaning that inviting the divine into life is the only way for permanent living, the permanent bliss. Those who cannot know the divine are just burden on Earth.

 Sharanas never advocated giving up the worldly ways. They believed in being here on Earth completely devoted to Kaayaka (unselfish duty) and Daasoha (service). They suggested containing the desire for more of the worldly pleasures while inviting the divine into life. Allama Prabhu is supporting these ideals in this Vachana saying that the knowledge of the divine is the permanent bliss.

 

Let us develop the awareness of Divine and invite Him into our lives!      

KANNADA COMMENTARY

ಅರ್ಥ: 

ಧರೆಯ (ಭೂಮಿಯ)  ಮೇಲುಳ್ಳ  ( ಮೇಲೆ ಇರುವ) ಅರುಹಿರಿಯರೆಲ್ಲರೂ (ಬುದ್ಧಿವಂತರಾದ ದೊಡ್ಡವರೆಲ್ಲ)

ಮರುಳುಗೊಂಡೋಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ (ಹುಚ್ಚರಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ) ನೋಡಾ! (ನೋಡಿರಿ)

ಮಂಜಿನ ಮಡಕೆಯೊಳಗೆ (ಮಂಜಿನಂತೆ ಕರಗಿಹೋಗುವ ಪಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ)  ರಂಜನೆಯ (ಕ್ಷಣಿಕವಾದ ಸುಖದ) ಭಂಡವ ತುಂಬಿ (ವಸ್ತುವನ್ನು ತುಂಬಿ),

ಅಂಜದೆ (ಹೆದರದೆ) ಪಾಕವ (ಭಕ್ಷ್ಯವ)  ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಉಂಡು,

ಭಂಡವ (ಆ ವಸ್ತುವನ್ನೇ ಇತರರಿಗೆ) ಮಾರುತಿರ್ಪರು ನೋಡಾ! (ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ನೋಡಿರಿ)

ಸಂಜೀವಿನಿಯ ( ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಕೊಡುವ  ಮೂಲಿಕೆಯ)  ಬೇರ ಕಾಣದೆ (ಬೇರನ್ನು ನೋಡದೆ) ಮರಣಕ್ಕೊಳಗಾದರು (ಸತ್ತು ಹೋದರು)

ಗುಹೇಶ್ವರನರಿಯದ ಭವಭಾರಕರೆಲ್ಲರು.(ಗುಹೇಶ್ವರನನ್ನು ಅರಿಯದೆ ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ, ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಭಾರವಾಗಿದ್ದಾರೆ) 

ತಾತ್ಪರ್ಯ: 

ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ, ಶರಣರಲ್ಲದವರು ಹೇಗೆ ಬದುಕು ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿನ  ಬುದ್ಧಿಯಿರುವ ಹಿರಿಯರೆಲ್ಲರೂ ಮರುಳಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಹುಚ್ಚರಂತೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಎಂದರೆ ಒಂದು ಸುಖದಿಂದ ತೃಪ್ತರಾಗದೆ ಇನ್ನೊಂದು ಸುಖವನ್ನು ಅರಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮಂಜಿನ ಮಡಕೆಯಲ್ಲಿ ಕ್ಷಣಿಕವಾದ ಸುಖವನ್ನು ತುಂಬಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದು ನಶ್ವರವಾದದ್ದು. ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಾದರೂ  ಮಂಜು ಕರಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಮಡಕೆಯೇ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಪಾಕ ಮಾಡಿದ ಆ ಸುಖವೆಲ್ಲಿಯದು? ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅದೇ ಸುಖವೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ ಜೀವ. 

ಮಣ್ಜಿನ ಮಡಕೆಯಲ್ಲಿ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತುಂಬಿ ಅಂಜದೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ಆಕಷರ್ಕವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಆ ವಸ್ತುಗಳು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಸುಖ ಕೊಡುವವೇ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಜೀವ.  ಅವುಗಳು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗುತ್ತವೆ ಎಂಬ ಹರ್ಷದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳಿಂದಲೇ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅದು ರುಚಿಯಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಇತರರಿಗೂ ಅವನ್ನು ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ ಬೇರೆಯವರಿಗೂ ಅದು ಬಲು ಸುಖಕರವೆಂಬ ಭಾವನೆ ಹುಟ್ಟುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರೂ ಅದರ ಸುಖಕ್ಕೆ ಮರುಳಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ಒಬ್ಬರಿಂದ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಈ ಮರುಳುತನ ಹಬ್ಬುತ್ತಿದೆ.  

ಈ ಮರುಳುತನ ಸಾವಿನೆಡೆಗೆ ಒಯ್ಯುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೇಕು ಸಂಜಿವಿನಿಯ ಬೇರು. ಅದನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಅರಿಯದೆ ಜೀವ  ನಶ್ವರವಾದ ಸುಖಕ್ಕೆ ಜೋತುಬಿದ್ದು ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದೆ. ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಸಂಜೀವಿನಿಯ ಬೇರು ಮಾತ್ರ ಜೀವನನ್ನು ಮರಣದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ಜ್ಞಾನವೂ ಇಲ್ಲ  ಜೀವನಿಗೆ. ಅಂತಹವರು ಈ ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ಭಾರವಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂಸಾರದ ಭಾರ ಹೊತ್ತ ಎಲ್ಲರದೂ ಇದೇ ಗತಿ,  ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮರು.