Vachana 153: Khandaakhanda Samyogavillada – He is Within!

VACHANA IN KANNADA

ಖಂಡಾಖಂಡ ಸಂಯೋಗವಿಲ್ಲದ ಅಖಂಡಿತನ ನಿಲವು

ತನ್ನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ.

ಬಯಲ ಹಿರಿಯರು ಬಯಲನೇ ಅರಸುವರು

ಅಲ್ಲಿ ಉಂಟೇ ಹೇಳಾ ಗುಹೇಶ್ವರಾ?

TRANSLITERATION

khaMDaakhaMDa saMyOgavillada  akhaMDitana  nilavu

tannalli allade matteelliyU illa

bayala hiriyaru  bayalane arasuvaru

alli uMTE hELaa guhEshvaraa?

CLICK HERE FOR A RECITATION

http://youtu.be/-i3UubsTauc

TRANSLATION (WORDS)
 

khaMDa (the fragmented, Body) akhaMDa  (the  unbroken, not fragmented, soul) saMyOgavillada (is not touched by,  is beyond)  akhaMDitana  (the whole, divine ) nilavu (the being of)

tannalli  (in one self) allade (other than)  matteelliyU (anywhere else)  illa (not found )

bayala (open field)  hiriyaru  (the elders) bayalane (only in the open field) arasuvaru (look for, seek)

alli (there) uMTE (is it)  hELaa (tell)  guhEshvaraa? (Guheshvara)

VACHANA IN ENGLISH

The being of the Whole (Divine) who is beyond the fragmented and the not fragmented,

cannot be found anywhere else other than in oneself.

The elders of the open field seek only in the open field.

Pray tell, Guhesvara! Is He there?

COMMENTARY

In this Vachana, Allama Prabhu says that the divine is within oneself and cannot be found anywhere else.  He stresses that the people of this world seek Him in this world without realizing that He cannot be found there.

The word ‘khaMda’ in the first line could mean ‘the fragmented’ and ‘the body’. Correspondingly, the word ‘akhaMda’ means ‘unfragmented, whole’ and ‘that without body –the soul or Jiva’. The Divine is ‘akhaMdita’, whole. He is beyond the fragmented and unfragmented; beyond the body and the soul.  We tend to conceptualize our individual souls (Jivaatma) as sparks from the super soul (paramaatma). This Vachana discounts the duality of individual and super souls and implies that the Divine is just One and unfragmented. The popular simile is that although the Sunshine in individual houses seem to be a fragment of the light provided by the Sun, it is just one and whole.

The second line stresses that the Divine is completely within oneself. The third line uses the word ’bayalu’ (open field) to mean the mundane world. This world does not stay as an open field. Its form and contents keep changing. As such, it is not permanent. People attached to this world develop the ego to make them believe that everything they need is here. Such elders (so called knowledgeable seekers) keep seeking Him in this world. Allama Prabhu ends the Vachana questioning ‘Lord Guhesvara, is He in this World?’

It is interesting to explore the concept of  ‘seeking within’ a bit further. We can start examining how our mind behaves. We can start questioning as to why certain thoughts appear in our mind? What is the source of those thoughts? This line of questioning would lead us to the realization that what we know and feel is really a fragment and not the whole. This realization of incompleteness will prod us to probe further towards the whole and complete. This will make our mind behave with care and concern. Such care and concern seems to be the first step in exploring within! 

Let us start the journey to within! 

KANNADA COMMENTARY

ಅರ್ಥ:

ಖಂಡಾಖಂಡ ( ಖಂಡ ಮತ್ತು ಅಖಂಡ, ಅಂಶ ಮತ್ತು ಪರಿಪೂರ್ಣ) ಸಂಯೋಗವಿಲ್ಲದ  (ಈ ಎರಡರ ಸ್ಪರ್ಶವಿಲ್ಲದ) ಅಖಂಡಿತನ (ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದವನ) ನಿಲವು (ಇರುವಿಕೆಯನ್ನು)

ತನ್ನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ. (ತನ್ನ ಒಳಗಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ)

ಬಯಲ ಹಿರಿಯರು (ನಾಶವಾಗುವ ಜಗತ್ತನ್ನು ನಂಬಿದ ಹಿರಿಯರು)  ಬಯಲನೇ ಅರಸುವರು (ನಾಶವಾಗುವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಪರವಸ್ತುವನ್ನು ಹುಡುಕುವರು)

ಅಲ್ಲಿ ಉಂಟೇ ಹೇಳಾ ಗುಹೇಶ್ವರಾ? ( ಆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ವಸ್ತು ಅಲ್ಲಿದೆಯೆ?) 

ತಾತ್ಪರ್ಯ:

ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು ಪರವಸ್ತುವಿನ ಸ್ಥಾನ ಎಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತ  ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಆ ಪರವಸ್ತುವಿನಲ್ಲಿ  ಆಂಶಿಕತೆ  ಮತ್ತು  ಪರಿಪೂರ್ಣತೆ ಎಂಬ  ದ್ವೈತ ಭಾವ ವಿಲ್ಲ, ಅಂದರೆ ಖಂಡ ಮತ್ತು ಅಖಂಡ ಎಂಬ ಭಿನ್ನ ಭಾವದ ಸೋಂಕೂ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಪರಿಪೂರ್ಣವಸ್ತುವು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆ. ಅಂದರೆ ಅದು ನಮ್ಮ  ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿಯೆ ಇದೆ. ಅದು ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಬಯಲ ಹಿರಿಯರು ಅದನ್ನು ಬಯಲಲ್ಲಿ ಅರಸುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮರು. ಇಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮರು ಬಯಲು ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಹೊರಗಡೆ ಕಂಡು ಬರುವ ಬಯಲಿನ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಭೌತಿಕವಾದ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಬರುವ ಬಯಲು ನಶ್ವರವಾದದ್ದು. ಅದು ಸದಾಕಾಲ ಬಯಲಾಗಿಯೆ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅದರ ರೂಪ, ಬದಲಾವಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಆ ಬಯಲು ನಶ್ವರತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ನೆಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಜನರು ಅಹಂಕಾರವಶರಾಗಿತ್ತಾರೆ. ಆದ್ದರಿಂದ  ಅವರು ಹಿರಿಯರು. ಸತ್ತು ಹುಟ್ಟುವ ಜಗತ್ತನ್ನು ನಿಜವೆಂದು ನಂಬಿದವರು ಆ ಪರವಸ್ತುವನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಹುಡುಕುವರು. ಅಲ್ಲಿ ಅದು ಹೇಗೆ ಸಿಗಲು ಸಾಧ್ಯ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುಗಳು 

ಇಲ್ಲಿ ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ನೋಡುವುದು ಎಂದರೆ ಏನು? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕೊನೇ ಪಕ್ಷ ಆರಂಭದಲ್ಲಿಯಾದರೂ ನಾವು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಹೇಗೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಅದರ ಆಯಾ ನಡತೆಗೆ ಕಾರಣವೇನು? ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಯಾ ಭಾವ ಹುಟ್ಟಲು ಕಾರಣವಾವುದು? ಆ ಭಾವನೆಗೆ  ನೆಲೆಯಾವುದು? ಎಂಬಂತಹ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಬೇಕು. ಆಗ  ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವ ಎಲ್ಲವೂ ಅಂಶವೇ ಹೊರತು ಪರಿಪೂರ್ಣವಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮಗೆ ಅಪೂರ್ಣತೆಯ ಅರಿವಾಗುತ್ತ ಹೋದಂತೆ ಆ ಪರಿಪೂರ್ಣದ ಹೊಳಹು ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದ ಮನಸ್ಸು ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದರಲುತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಈ ಎಚ್ಚರಿಕೆ, ನಮ್ಮ ಅಂತರಂಗವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾದ ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ.