Vachana 96: Jangama jamgamavendu - True Jangama

ಜಂಗಮ ಜಂಗಮವೆಂದು ನುಡಿದು, ಜಗದ ಹಂಗಿಗರಾಗಿ ಇರಲಾಗದು.
ಜಗದ ಕರ್ತನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಜಂಗುಳಿಗಳ ಬಾಗಿಲ ಕಾಯಲಾಗದು.
ಜಂಗಮದ ಸುಳುಹು ಎಂತಿರಬೇಕೆಂದರೆ, ತನ್ನ ನಂಬಿದ ಸಜ್ಜನರ ಸದ್ಭಕ್ತರಲ್ಲಿಗೆ ಲಿಂಗವಾಗಿ ಗಮಿಸಿ,
ತಾ ಕಂಡ ಲಿಂಗಾಂಗವನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಕ್ಷೇಪಿಸಿ, ತಾ ನಿರ್ಗಮಿನಿಯಾಗಿ ಸುಳಿಯಬಲ್ಲರೆ, ಜಂಗಮಲಿಂಗವದು 
ಇಂತಲ್ಲದೆ ಕಂಡವರ ಕಾಡಿ ಬೇಡಿ, ಕೊಟ್ಟರೆ ಕೊಂಡಾಡಿ, ಕೊಡದಿದ್ದಡೆ ಜರಿದು,
ತಾಗು ನಿರೋಧಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ನೋವುತ್ತ, ಬೇವುತ್ತ ಧಾವತಿಗೊಂಬ ಗಾವಿಲರ
ಎಂತು ಜಂಗಮವೆಂಬೆ? ಬಸವಪ್ರಿಯ ಕೂಡಲಚೆನ್ನ್ನಬಸವಣ್ಣ. 

TRANSLITERATION

Jamgama jaMgamavemDu nuDidu, jagada haMgigaraagi iralaagadu.
Jagada karatana kaiyalli hiDidukoMDu jaMguLigaLa baagila kaayalaagadu.
JMgamada suLuhu eMtirabEkeMdare , tanna naMbida sajjanara sadbhktarallige limgavAgi gamisi. 
taa kaMDa liMgaaMgavanu alliyE nikShEpisi taa nirgamaniyaagi  suLiyaballare, jaMgama liMgavadu.
iMtallade kaMDavara kaaDi bEDi kottare koMDaaDi , koDadiddaDe jaridu,
taagu nirOdhakke guriyaagi nOvutta bEvutta dhaavatigoMba gaavilara eMtu jaMgamaveMbe? basava priya kUDalacennabasavaNNa.


CLICK HERE TO READ – ALONG:
http://youtu.be/YXdrvTqYm6Y



TRANSLATION (WORDS)

Jamgama (devotee)  jaMgama (devotee) vemDu  nuDidu, (saying  as) jagada (of the world) haMgigaraagi (under   obligation) iralaagadu.(can’t live)
Jagada (of the world) karatana (creator) kaiyalli ( in own hands) hiDidukoMDu (holding) jaMguLigaLa (of crowd) baagila (at the doors) kaayalaagadu.(can’t wait)
JMgamada (of the devotee)  suLuhu   (clue) eMtirabEkeMdare (should be like), tanna ( one self) naMbida (those believed) sajjanara ( gentlemen’s)  sadbhktarallige (true devotees)  limgavAgi (as the God) gamisi (arrived) 
taa  (own self) kaMDa (seen) liMgaaMgavanu (unity of god and the body)  alliyE (there alone)  nikShEpisi  ( keeping as treasure)  taa (one self) nirgamaniyaagi  (without movement)  suLiyaballareI (if can move), jaMgama liMgavadu.(that is God in devotee, that is living God)
iMtallade (other than that)  kaMDavara (everybody)  kaaDi bEDi ( begging, pestering to give) kotare(if given) koMDaaDi (praising) , koDadiddaDe (if not given) jaridu (condemning),
taagu (hurt) nirOdhakke  ( of obstruction) guriyaagi (target) nOvutta (paining)  bEvutta (agonizing) dhaavatigoMba ( get troubled) gaavilara (fools) eMtu( how) jaMgamaveMbe?(to consider a devotee) basava priya kUDalacennabasavaNNa.(Basavapriya Koodalacennabasavanna)


TRANSLATION

Calling oneself a Jangama (wandering ascetic, realized soul), one cannot live under the obligation of the world.
Holding the creator of the world in own hands, cannot wait at the doors of the crowd.
What should be the clue of a Jangama?  Appearing at the true devotees believing in him as the God, treasuring the unity of the self and the divine realized prior to, right there and moving away without being noticed, is the true nature of jangama.  
How can I call the fool who pesters and begs everybody to give, praises the one who gives and condemns the one who does not give, and subjects himself to pain and agony, a jangama?  Oh!  basava priya kUDalacennabasavaNNa.


COMMENTARY

In this Vachana Sharana Hadapada Appanna outlines the characteristics of a true Jangama.  Jangama is a wandering ascetic, a truly realized soul who has dedicated himself to initiate others into the ‘unity of the body and the divine’ he has realized himself. He does this without any expectations, he does not leave a trace of his presence, he neither takes credit for what he does, nor does he expect anything in return.  We have commented on the importance of Guru in providing the knowledge necessary to follow the spiritual path and kindle the keen awareness to follow the path successfully, resulting ultimately in the unification of the human and the divine (linga-Anga Saamarasya). The Guru is a teacher, while the Jangama is a practitioner who has already achieved the unification. The sole goal of the jangama is to initiate and guide the devotees to reach the divine. He does that without any expectations.  No wonder Sharanas advocated dedicating one’s wealth to support the activities of the jangamas.


Let us receive the knowledge from the teacher and guidance from the practitioner, for success in all we seek!

KANNADA COMMENTARY

ಅಪ್ಪಣ್ಣನವರು ಇಲ್ಲಿ ಜಂಗಮನ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ:  ಜಂಗಮನೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು  ಜಗದ ಹಂಗಿಗನಾಗಿ ಇರುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಂಗಮರು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಜನರ ಭಿಕ್ಷೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾರೆ. ಯಾವ ಕಾಯಕವೂ ಮಾಡದೆ, ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾಗದೆ, ಕಾಷಾಯ ವಸ್ತ್ರಧಾರಿಯಾಗಿ, ವಿಭೂತಿ ಮತ್ತು ರುದ್ರಾಕ್ಷಿಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ, ಲೋಕದ ಜನರ ದಯೆಯನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹವರನ್ನು ಕುರಿತು, “ಜಗತ್ತಿನ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು  ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಕರುಣೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದು ಸರಿಯೆ” ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.  “ಜಗದ ಕರ್ತನನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು” ಎಂದರೇನು? ಜಂಗಮರು ಲಿಂಗಪೂಜೆಮಾಡುವವರು. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ಲಿಂಗವು ಪರಮಾತ್ಮನ ಕುರುಹು. “ ಈ ಚರಾಚರಾತ್ಮಕವಾದ (animate and inanimate) ಜಗತ್ತು ಯಾವ ವಸ್ತುವಿನಲ್ಲಿ ಲೀನ (merge)ವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯನ್ನು (originate)  ಪಡೆಯುತ್ತದೆಯೋ ಆ ವಸ್ತುವೇ ಲಿಂಗ”ವೆಂದು ಬಲ್ಲವರು ಹೇಳುವರು. ಲಿಂಗವೆಂಬ ಆ ಕುರುಹನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅರಿವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು. ಅದು ಯಾವುದರ ಕುರುಹು ಎಂಬುದನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿ ನೋಡುವುದು. ಎಂದರೆ ಈ ಚರಾಚರಾತ್ಮಕವಾದ ಜಗತ್ತೆಲ್ಲವೂ ಆ ಪರಮಾತ್ಮನ ಸ್ವರೂಪವೇ ಎಂಬ ಅರಿವನ್ನು ಹೊಂದುವುದು. ಕೇವಲ ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡು  ತಾನು ಅದರೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುವುದು. ಅಂತಹ ಮಹತ್ತನ್ನು ಸಾಧಿಸುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಜಗದ ಜಂಗುಳಿಯ ದಯೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವುದು ಹೆಡ್ಡತನವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅದು ನಿಜವಾದ ಜಂಗಮತ್ವವಲ್ಲ. ಜಂಗಮನ ಸುಳುಹು ಯಾವುದೆಂದರೆ  ತನ್ನನ್ನು ನಂಬಿದ ಸಜ್ಜನರಲ್ಲಿ ತಾನು ಆ ಲಿಂಗವೆ ಆಗಿ ಬರುವುದು, ಅಂದರೆ ಯಾರ ಮನಸ್ಸು ಆ ಪರಮಾತ್ಮನ ಅರಿವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆಯೋ ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಾನೇ ಬಂದು ತಾನು ಕಂಡುಕೊಂಡ ಅರಿವನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ನಿಕ್ಷೇಪಿಸುವುದು. ಎಂದರೆ ಅಂತಹ ಘನವಾದ ಅರಿವನ್ನು ಅವರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು. ತಾನು ಬಂದು ಹೋದುದರ ಕುರುಹುವಿಲ್ಲದಂತಿರುವುದು. ಎಂದರೆ, ತಾನು ಬಂದು ಈ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಹೋದೆ ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರದ ಲವಲೇಶವೂ ಇಲ್ಲದಂತಿರುವುದು. ಅದು ನಿಜವಾದ ಜಂಗಮದ ಗುಣವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣನವರು. ಅದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು, ಕಂಡ ಕಂಡವರನ್ನು ಕಾಡಿ ಬೇಡುವುದು. ಕೊಟ್ಟವರನ್ನು ಕೊಂಡಾಡು( praise)ವುದು, ಕೊಡದೆ ಇದ್ದವರನ್ನು ಜರಿದು (condemn) ಮಾತಾಡುವುದು. ಮತ್ತು ಆ ಮೂಲಕ ಮನವು ಘಾಸಿಗೊಂಡು  ನೋವು ಮತ್ತು ತಾಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ಬರಿದೆ ಆಯಾಸಗೊಳ್ಳುವವರನ್ನು ಹೇಗೆ ಜಂಗಮರೆನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ಅಪ್ಪಣ್ಣನವರು.