Vachana 64: Naanembudu Ahankaara - I and You

ನಾನೆಂಬುದು ಅಹಂಕಾರ, ನೀನೆಂಬುದು ಮಾಯೆ
ನಾನು ನೀನೆಂಬ ಉಭಯವಳಿದರೆ
ನಾನೆಂಬವನೂ ನೀನೆಂಬವನೂ ನೀನೇ ಅಯ್ಯ
ಇವೆರಡರ ಭೇದವೆಲ್ಲಿಯದೋ ಮಹಾಲಿಂಗ ಗುರು ಶಿವಸಿದ್ಧೇಶ್ವರಪ್ರಭುವೇ?

TRANSLITERATION

nAneMbudu ahaMkAra, nIneMbudu mAye
nAnu nIneMba uBayavaLidare
nAneMbavanU nIneMbavanU nInE ayya
iveraDara BEdavelliyadO mahAliMga guru SivasiddhESvarapraBuvE?

CLICK HERE TO HEAR IT
http://www.youtube.com/watch?v=hp635bBY2AQ

TRANSLATION (WORDS)

nAnu (I) eMbudu (so called) ahaMkAra (ego), nInu (you) eMbudu (so called) mAye (illusion)
nAnu(I) nInu (you) eMba(so called) uBayavu (both) aLidare(ended)
nAneMbavanU (the so called I) nIneMbavanU(the so called you) nInE (only you) ayya (my Lord)
iveraDara (between these two) BEdavelliyadO (where is the difference) mahAliMga (Lord superior) guru (teacher) Siva (Shiva) siddhESvara (the realized one) praBuvE (Lord)?

TRANSLATION

The I-ness is ego, the you-ness is illusion!
If both I and you are ended,
The so called I and the so called you are only You, my Lord!
Where is the difference between these two, Oh Lord mahAliMga guru SivasiddhESvarapraBu!

COMMENTARY

In this Vachana, Thontada Sri Siddalingeswara Swami comments on the barrier we create in our lives because of ‘I’ and ‘you’. He says, the I-ness is ego and the you-ness is illusion. When we end the I and you duality and understand that there is no difference between the two, we realize the two are one and the same: the Lord within. The basic reason for ego and illusion is the lack of knowledge and awareness. When the light of knowledge shines the illusion of the rope lying in darkness as a serpent goes away and we realize that it is really the rope. So does the ego.  
The ‘I’ envelops our lives completely. We say that I achieved this, I created this, this land is mine, I built this house, I earned this wealth, my children, etc. We create a partition of our own by being with individuals of our own profession, our own religion or faith, our own status in society, etc. We feel comfortable to be in this partition hoping that everyone within the partition are always supportive of our wellbeing and progress. We feel that the individuals from other partitions to be more of our competitors rather than supporters. Thus the I and you peaks create a gulf between the partitions. When we open our minds and observe others, we realize that the concepts of happiness and sorrow, big and small, rich and poor, success and failure, etc. are basically same in all the partitions, The I-you gap then begins to narrow. When life’s events prove to us that the individuals from other partitions come to our rescue equally well as those in our partitions, and those in our partition may not be as supportive as we thought, the I-you duality starts to vanish. We start feeling that we are all one and the same and realize the one Lord within all of us. Basavanna said “no one is inferior to me, no one is superior to the devotees of the Lord”.

Realizing that the soul within each of us (Jeevaatma - Anga) is a spark of the supreme soul (paramaatma - Linga), and the purpose of the individual soul is to eventually merge with the supreme (Linga-Anga Saamarsya), allows us to erase the gap of I and you. Further, recognizing that in this journey towards the supreme, each soul follows its own script, allows us to treat others just like we expect them to treat us. It gives us strength to walk in other’s shoes before we judge their actions.

Let us erase the ‘I – you’ gap!

KANNADA COMMENTARY

ಈ ವಚನ ತೋಂಟದ ಶ್ರೀ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿಗಳದ್ದು. ಇಲ್ಲಿ “ನಾನು” “ನೀನು” ಎಂಬ ಭೇದಭಾವ ಯಾವಾಗ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಿಷಯ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಎಂಬುದು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ನೀನು ಎಂಬುದು ಮಾಯೆ ಅಂದರೆ ಅಜ್ಞಾನ. ಅಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವದರಿಂದಲೇ ನಮಗೆ ಈ ಭೇದ ಕಾಣುವುದು. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಇರುವ ಸ್ಥಿತಿಯೇ ಇದು. ನಾವು ಯಾವಾಗಲೂ “ನಾನು” “ನನ್ನ” ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಸದಾ ನಾವು, ಅದನ್ನು ಮಾಡಿರುವುದು ನಾನು, ಅದನ್ನು ಕೊಂಡಿರುವುದು ನಾನು, ಅದನ್ನು ಆರಿಸಿರುವುದು ನಾನು, ಅದನ್ನು ಹೇಳಿರುವುದು ನಾನು, ಅದನ್ನು ಕಲಿಸುತಿರುವುದು ನಾನು, ಅದನ್ನು ತಂದಿರುವುದು ನಾನು, ಇದು ನನ್ನ ವಸ್ತು, ನನ್ನ ದೇಶ,ನನ್ನ ಮನೆ, ನನ್ನ ಮಗ, ನನ್ನ ದೇವರು, ನನ್ನ ಧರ್ಮ, ನನ್ನ ವಿಚಾರ, ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನು ನಾನು ನನ್ನದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಇದು ಅಹಂಕಾರದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ. ಅಲ್ಲಿ “ನಾನು” ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಈ ನಾನು ನನ್ನದು ಎಂಬುದರ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನೀನು ನಿನ್ನದು ಎಂಬುದು ಇರಲೇ ಬೇಕಲ್ಲವೆ? ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ನಾನು ನೀನು ನನ್ನದು ನಿನ್ನದು ಎಂಬ ಭೇದವನ್ನು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ “ನಾನು” ಮತ್ತು “ನೀನು” ಎಂಬ ದ್ವೈತ ಭಾವ. ಈ “ನಾನು” “ನೀನು” ಎಂಬ ಭಾವ ಅಳಿದರೆ ಆ “ನೀನೇ ನಾನು” ಎಂಬ ಭಾವ ಅಳವಡುತ್ತದೆ, ಆ ಎರಡರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭೇದವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗೇಶ್ವರರು.

ನಾನು ನೀನು ಎಂಬ ಭೇದ ಉಂಟಾಗುವುದು ಹೇಗೆ? ಮತ್ತು ಅಳಿಯುವುದು ಹೇಗೆ? ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನೋಡಲು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಯಾಗಿದ್ದೇವೆ; ನಮ್ಮ ಜನಾಂಗ, ಬಣ್ಣ, ಎತ್ತರ, ಭಾಷೆ, ಮುಖದ ಲಕ್ಷಣ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಬೇರೆಯಾಗಿರುವವು. ಇದನ್ನು ಅಲ್ಲಗಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನೀನು ಎಂಬ ಭಾವ ಹುಟ್ಟುವುದು ಸಹಜ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಒಂದೇ. ಎಲ್ಲರ ಅನುಭವಗಳೂ ಒಂದೇಯಾಗಿರುತ್ತವೆ. ವಿಶ್ವಾದ್ಯಂತ ಎಲ್ಲರೂ ಹರ್ಷ, ದುಃಖ, ಚಿಂತೆ, ವ್ಯಾಕುಲತೆ, ಭಯ ಮುಂತಾದವುಗಳನ್ನು ಒಂದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭೇದವೂ ಇಲ್ಲ. ಭೇದವಿರುವುದೆಲ್ಲ ಮೇಲುನೋಟದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಆದರೆ ನಾವು ಮಾತ್ರ ಮೇಲೆ ಕಾಣುವುದನ್ನೇ ನಿಜವೆಂದು ನಂಬುತ್ತೇವೆ. ಇತರರಿಂದ ನಾವು ಬೇರೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ನಮ್ಮಂತೆ ಇರುವವರೊಂದಿಗೆ, ನಮ್ಮ ಮತಧರ್ಮದವರೊಂದಿಗೆ, ನಮ್ಮಂತೆ ವಿಚಾರಿಸುವರೊಂದಿಗೆ, ನಮ್ಮ ದೇಶದವರೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಇತರರಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ನಾವು ಒಂದು ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿರುವುದರಿಂದ ನಮಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ಭಾವ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಬೇರ್ಪಡಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನಾವುಗಳು ಭದ್ರವಾಗಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಈ ಯಾವುವೂ ನಮಗೆ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಬೇರೆ ಗುಂಪಿನವರಿಂದ, ಬೇರೆ ಜನಾಂಗದವರಿಂದ, ಬೇರೆ ಧರ್ಮದವರಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮವರಿಂದಲೂ ಕೂಡ ನಮಗೆ ಹಾನಿಯಾಗುವ, ನೋವಾಗುವ ಸಂಭವವಿರುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ನಾವು ಎಣಿಸುವಂತಹ ಭದ್ರತೆ ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲವೇ ಇಲ್ಲ. ವಿಚಾರವು, ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಇಲ್ಲದ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕೆಂದು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವುಗಳು ನಾನಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಭದ್ರತೆಯ ಗೋಡೆ ಒಂದಿಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಕುಸಿದು ಬೀಳುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಯಾರೂ ತಡೆಯಲಾರರು. ಯಾವಾಗ ನಾವು ಇದನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅರಿಯುತ್ತೇವೆಯೋ, ಅಂದರೆ ನಮಗೆ ಏಕೆ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ, ಆ ನೋವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಬಹುದೇ? ಎಂಬುದನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಅರಿಯುತ್ತೇವೆಯೋ ಆಗ ನಾವು ಭದ್ರತೆಗಾಗಿ ಆಸೆ ಪಡುವುದು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆಗ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲಿಯೂ ನಮಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾದುದು ಏನೂ ಕಂಡು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಅರಿವು ಉಭಯ ಭೇದವಳಿಯಲು ಸಹಾಯಕವಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ಎರಡರ ಭೇದ ಅಳಿದರೆ ನೀನೇ ನಾನು ಎಂಬುದು ಅಳವಡುತ್ತದೆ.