Vachana 61: Bekenalaagadu Sharanange - Neither Want, Nor Reject

ಬೇಕೆನಲಾಗದು ಶರಣಂಗೆ, ಬೇಡೆನಲಾಗದು ಶರಣಂಗೆ
 ಬಂದ ಸುಖವನತಿಗಳೆಯಲಾಗದು ಶರಣಂಗೆ
ಇದು ಕಾರಣ, ಕೂಡಲ ಚೆನ್ನ ಸಂಗಯ್ಯಾ ನಿಮ್ಮ ಶರಣರು
ಉಂಡುಪವಾಸಿಗಳು ಬಳಸಿ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಗಳು

TRANSLITERATION

bEkenalAgadu SaraNaMge, bEDenalAgadu SaraNaMge
baMda suKavanatigaLeyalAgadu SaraNaMge
idu kAraNa, kUDala cenna saMgayyA nimma SaraNaru
uMDupavAsigaLu baLasi brahmacArigaLu

CLICK HERE TO HEAR IT:

http://www.youtube.com/watch?v=NnhsSHSQTFY

TRANSLATION

bEkenalAgadu (can’t say I want, can’t wish to have) SaraNaMge (a Sharana, devotee), bEDenalAgadu (can’t refuse, reject) SaraNaMge (a Sharana)
baMda (that which is coming your way) suKa (the pleasure) vanatigaLeyalAgadu (can’t deny) SaraNaMge (a Sharana)
idu kAraNa (for this reason), kUDala cenna saMgayyA (Lord of meeting rivers) nimma (your) SaraNaru(Sharanas)
uMDu (after eating) upavAsigaLu (remain fasting/ hungry) baLasi (enjoying sensual pleasures) brahmacArigaLu (remain untouched/ remain celibates)

A devotee can’t say I want, A devotee can’t refuse!
A devotee can’t deny the pleasure coming his way!
For this reason, Oh! Lord of Meeting Rivers, your devotees
remain fasting (hungry) even after eating, remain untouched even after enjoying worldly pleasures!

COMMENTARY

In Vachana 60, Basavanna advocated ‘sublimating’ senses rather than ‘indulging’ or ‘controlling’. Sharana Chenna Basavanna (Nephew of Basavanna) extends that thought further in this Vachana to characterize a ‘true devotee’. A devotee should not want something, neither should he reject something. He cannot deny the pleasure (or sorrow) coming his way. But, he remains undisturbed by the ups and downs the life brings his way. He does not over indulge in eating although he eats. Neither he over indulges in worldly pleasures although he participates in them. Since the devotee puts his sense organs in a sublimating mode, they do not bind him to the ups and downs of the daily life.

The sense organs provide us the opportunity to enjoy the beauty of the objects around us. Controlling these organs and denying ourselves of the sensation they bring is the same as death according to philosopher J. Krishnamurthy (JK).  Please scroll down to the Kannada Commentary below, for additional excerpts (in English) from JK’s work.

Let us accept the things coming our way with equal ease!


KANNADA COMMENTARY

ಇದು ಚೆನ್ನಬಸವಣ್ಣನವರ ವಚನ. ಇಲ್ಲಿ ಶರಣನಾದವನು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಶರಣನು ತನಗೆ “ಇದು ಬೇಕು ಇದು ಬೇಡ” ಎನ್ನುವುದಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಕಷ್ಟ ಸುಖಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಿಪ್ತನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.  ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ಮನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಕಹಿ ಭಾವನೆ ತಾಳದೆ, ಸುಖವನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಹರ್ಷತಾಳದೆ  ಸಮಾನ ಭಾವದಿಂದ ಅಂಗೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆತನು ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಉದಾತ್ತೀಕರಿಸಿರುತ್ತಾನೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಆತನಿಗೆ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಬಂಧನವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.  ಅಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಶರಣರು ಉಂಡು ಉಪವಾಸಿಗಳಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಬಳಸಿ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಗಳಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಎಂದರೆ, ಅವರು ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ ಸಲ್ಲಬೇಕಾದ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಕೊಡುವ ಕಾರಣದಿಂದ ಅವು ಅವರನ್ನು ಬಾಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ. 

ಜೆ. ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರು ಈ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಷದವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ:

ನಿಗ್ರಹವು ಆಸೆಯ ರೂಪವೇ ಅಲ್ಲವೆ? “ನಾನು ನಿಗ್ರಹಿಸಬೇಕು” ಎನ್ನುವುದು ಆಸೆಯೇ ಅಲ್ಲವೆ?  ನಿಗ್ರಹಿಸುವವನು ಇಂತಹುದನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು ಇಂತಹುದನ್ನು ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದೆಲ್ಲ ಆಸೆ ಪಡುತ್ತಾನೆ. ಅವನ  ಆಸೆಗಳು ಆತನ ವಿಚಾರಗಳಿಂದ ಹುಟ್ಟಿರುತ್ತವೆ. ಆ ವಿಚಾರಗಳು ಮೊದಲೇ ರೂಪಿಸಿದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ವಿನ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಅವರ ಮಾತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಹೇಳುವುದಾದರೆ-The mind then is never free, always subjugating itself to a pattern, whether that pattern is established by another or by oneself. ಅಂದಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿ ಬಂಧನವಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಮುಕ್ತಿಯಿಲ್ಲ.

ಆದ್ದರಿಂದ ನಿಗ್ರಹಿಸುವುದನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಬಿಡಬೇಕು. ಹಾಗಾದರೆ ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಮನಬಂದೆಡೆಗೆ ಹೋಗಲು ಬಿಡಬೇಕೆ? ಅವು ಬಯಸಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಒದಗಿಸಬೇಕೆ? ಇಲ್ಲ. “ಬೇಕೆನಲಾಗದು ಬೇಡೆನಲಾಗದು” ಎಂದು ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಶರಣರು. ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಜೆಕೆಯವರ (ಜಿಡ್ಡು ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಯವರ) ಮಾತುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು.

ಜೆಕೆ ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಸವಿಯುವ ಅವಕಾಶ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಂದ  ಉಂಟಾಗುವ ಜ್ಞಾನದಿಂದಲೇ ಜೀವಿಸುತ್ತೇವೆ. ಇಂದ್ರಿಯ ಜ್ಞಾನವು ಸಹಜವಾದದ್ದು. ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ತುಳಿಯುವುದು ಎಂದರೆ ನಾವು ಸತ್ತಂತೆಯೇ ಸರಿ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ತುಳಿಯದೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಗಮನಿಸುವುದು ಸರಿ. ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಸೌಂದರ್ಯ ಸವಿಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ, ಮತ್ತು  ಆನಂತರ, ಅವು  ಸ್ವಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ನಡುವಿನ  ಅಂತರವನ್ನು ತಿಳಿಯುವುದು ಮುಖ್ಯ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಜೆಕೆ ಯವರು. ಇದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವರು ಅನೇಕ ಒಳ್ಳೆಯ ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ:

What is the origin, the source, of desire? Go into it very, very deeply to capture the whole movement of desire, the implication of it, the depth of it, the reality of it. If you had no senses, there will be no sensation. Sensation arises when you see something in the window of a shop, a shirt, a radio, or what you will. You see it - visual perception. Then you go inside that shop, touch the material, and from the touching of it, there is a sensation.........  Then, if you observe very closely, thought says, `How nice it would be if I had that shirt on me.... So, at that moment when thought creates the image out of the sensation, is the origin of desire...... The fact is, it is natural to be sensitive, to have sensations. Otherwise you are paralyzed. You must have sensation, you must have sensitivity in your fingers, in your eyes, in your hearing and looking, and you are sensitive to watch, to look - out of that looking, watching, observing, sensation inevitably arises. It must arise; otherwise you are blind, deaf. When there is sensation, then thought creates an image, and at that moment desire is born..... Find out whether thought can be in abeyance, not immediately create a picture, an image of you in that shirt, or in that car, and so on. Can there be a gap between sensation and thought impinging upon that sensation? Find out. It will make your mind, brain, alert, watchful. (Mind Without Measure  By J. Krishnamurti )

ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಸೌಂದರ್ಯ ಸವಿಯುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ, ಮತ್ತು  ಆನಂತರ ಅವು, ಸ್ವಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ನಡುವಿನ  ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಉದಾತ್ತೀಕರಣದ ಸಂಭವವಿರುತ್ತದೆ.

 ಶರಣರು ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಸುಖವನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾರ್ಥದ ಲವಲೇಶವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ.  ಅವರು ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಅದು “ತನ”ಗಾಗಿಯಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಉಂಡೂ ಉಪವಾಸಿಗಳಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಬಳಸಿದರೂ ಕೂಡ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಗಳೇ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾವ ಸುಖವಾಗಲಿ ದುಃಖವಾಗಲಿ ಅವರಿಗೆ ಅಂಟುವುದಿಲ್ಲ, ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಚೆನ್ನಬಸವಣ್ಣನವರು.