Vachana 25 Madakeya Maduvade - With Teachers and devotees

TRANSLITERATION

ಮಡಕೆಯ ಮಾಡುವಡೆ ಮಣ್ಣೇ ಮೊದಲು,
ತೊಡಿಗೆಯ ಮಾಡುವಡೆ ಹೊನ್ನೇ ಮೊದಲು,
ಶಿವಪಥವನರಿವಡೆ ಗುರುಪಥವೇ  ಮೊದಲು
ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವನರಿವಡೆ ಶರಣರ ಸಂಗವೇ ಮೊದಲು

maDakeya mADuvaDe maNNE modalu,

toDigeya mADuvaDe honnE modalu,

SivapathavanarivaDe gurupathavE  modalu

kUDalasaMgamadEvanarivaDe SaraNara saMgavE modalu

CLICK TO HEAR IT

http://www.youtube.com/watch?v=G3Pf_jiCHVA

TRANSLATION

maDakeya  (pot) maaDuvaDe (to make)  maNNE (clay)  modalu ( is principal )

toDigeya (ornaments)  maaDuvaDE( to make) honne(gold)  modalu ( is principal)

shivapathavan( god’s path) arivaDe(to know)  gurupathavE (teacher’s guidance) modalu(is principal)

kooDalasaMgamadEvana(Lord) arivaDe(to know) sharaNara(his devotees’) saMgavE (company is) modalu (principal)

In making a clay pot, the clay comes first.

In making an ornament, the gold comes first.

In knowing Lord Shiva’s path, the Guru’s guidance comes first.

In knowing the Lord Kudala Sangama Deva, the fellowship of His devotees comes first.  

COMMENTARY

Basavanna emphasizes the importance of the teacher (Guru) and the devotees of the Lord in our path towards Godliness.  Clay and gold are the main ingredients in making clay pots and ornaments respectively.  It could be plastic or other metals in today’s context. Getting the basic ingredients of appropriate consistency is the first step in making a pot or ornament or any other object. A teacher’s (Guru’s) guidance is necessary to know the path of the Lord. The fellowship of His devotees is essential for knowing the Lord. 

Attaining the path of the Lord (godliness) is not easy. It requires a rigorous determination and training. The role of the Guru is to constantly encourage one to be God minded, and bring one back to the mode of the seeker when one strays from that path, with utmost kindness and persistence. Once such a mind set is brought about, the seeker moves towards knowing the Lord. Knowing the Lord is an activity that is beyond the realm of our sense organs. It requires the awakening of our inner eyes. Such awakening can only be brought about by the fellowship of the devotees who are already in that awakened state. 

Guru is the one who removes the ignorance by shining the light of knowledge:  Gu (darkness) Ru (remover). Guru has traditionally been given a prominent status equivalent to that of Gods (Guru Brahma, Guru Vishnu, Gurudevo Maheswaraha! Guru Saakshaat parabrahma, Tasmai Sri Guruve Namah!) .  The saying goes “guruvina gulaamanaguvatanaka doreyadanna mukti”  meaning one will not attain salvation until surrendering to Guru. One would question the need for a Guru in these days where we can ‘Google’ to get all we need to move forward in day to day lives. Googling just provides the data we need; we will have to transform it into information and eventually appropriate knowledge. This is where Guru’s role becomes important.  Attaining God mindedness is beyond the activities of our mundane lives. It requires a true guidance from a knowledgeable teacher. It is said that the Guru appears when the student is ready to receive the knowledge!

 Who is a devotee? He is the one who has attained Godliness and is beyond the realm of feelings brought about by our sense organs. He has opened his inner eye to the Lord within. He is referred to as ‘Jangama’ – a dynamic one! He moves around, but solidly grounded in the thoughts of the Lord. He speaks, but silent within. He is merged with the Lord but does not stray away from sharing his knowledge with the world. He works hard, but not for his own sake; he shares what all he has with the rest. His only intention is to pull his fellow beings to the state of pure consciousness he is in. No wonder the fellowship of such devotees is essential for us to reach the Lord.

Let us seek the guidance from the teachers and the fellowship of the devotees to help us open our eyes to the Lord within!

KANNADA COMMENTARY

ಶರಣರ ಸಂಗದ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಸಾರುವ ಇನ್ನೊಂದು ವಚನ.

ಮಡಕೆಯನ್ನು ಮಾಡಲು ಮೂಲತಃ ಮಣ್ಣು ಬೇಕು. ಮಡಕೆ ಯಾವ ಆಕಾರದ್ದೇ ಆಗಲಿ, ಯಾವ ಗಾತ್ರದ್ದೇ ಆಗಲಿ, ಯಾವ ಬಣ್ಣದ್ದೇ ಆಗಲಿ ಅದನ್ನು ಮಾಡಲು ಮಣ್ಣೇ ಆಧಾರ. (ಇಂದಿನ ದಿನ ನಾವು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ಕಿನಂತಹ ಇತರ ಮಡಕೆಗಳನ್ನೂ ಕಾಣುತ್ತೇವೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ  ಮೂಲ ವಸ್ತು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳನ್ನು ಕೇವಲ ಮಣ್ಣಿನಿಂದಲೇ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಅವಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಮಣ್ಣೇ ಮೂಲ ವಸ್ತುವಾಗಿತ್ತು.) ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಯಾವುದೇ ತರದ ಒಡವೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು  ಬಂಗಾರವೇ ಮೂಲವಸ್ತು. ( ಇಂದಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅದು ಇನ್ನಾವುದೋ ಲೋಹ ವಾಗಬಹುದು) ಹಾಗೆಯೇ ಶಿವಪಥವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಲು ಗುರುಪಥ ಮತ್ತು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮದೇವನನ್ನು ಅರಿಯಲು ಶರಣರ ಸಂಗವೇ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಬಸವಣ್ಣನವರು.

ನಾನಾತರದ ಮಡಕೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವುಗಳ ಮೂಲ ವಸ್ತು ಮಣ್ಣು ಎಂದು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ಮಣ್ಣೇ ಎಂಬುದು ಸತ್ಯ. ಅದೇ ತರಹ ಆಭರಣಗಳ ಮೂಲವಸ್ತುವೂ ಚಿನ್ನವೇ ಆಗಿರುವಂತೆ ಶಿವಪಥವನ್ನು ತುಳಿಯುವವರಿಗೆ ಗುರುವಿನ ಮಾರ್ಗವೇ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು. ಗುರುವಿನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವಿಲ್ಲದೆ ಶಿವಪಥವನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟಕರವಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಶಿವಪಥವು ಸುಲಭವಾದದ್ದಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಠಿಣವಾದ ಸಾಧನೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ. ಈ ಸಾಧನೆಯ ದಾರಿಗೆ ಹಚ್ಚುವವನು ಗುರುವೆ. ಕರುಣೆಯಿಂದ  ಶಿಷ್ಯನಿಗೆ ಸದಾ ಅದನ್ನು ನೆನೆಪಿಸಿಕೊಟ್ಟು ಅದರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯುಂಟುಮಾಡಿ ಮುಂದುವರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುವವನು ಗುರು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಕೂಡಲಸಂಗಮನನ್ನು ಅರಿಯಲು ಸಿದ್ಧನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆ ಮುಂದೆ ಕೇವಲ ಸಾಧನೆಯು  ಆತನನ್ನು ಕೂಡಲ ಸಂಗಮನ ಹತ್ತಿರ ಒಯ್ಯುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಮುಂದಿನದೆಲ್ಲ  ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅಮೂರ್ತವಾದ,  ಮಾತಿಗೆ ನಿಲುಕದ, ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ ದಕ್ಕದ, ಕೇವಲ ಅನುಭಾವಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕುವ ವಿಷಯ.  ಅದನ್ನು ಕಾಣಲು ಒಳಗಣ್ಣು ತೆಗೆಯಬೇಕು.  ಒಳಗಣ್ಣು ತೆರೆಯದಿದ್ದರೆ ಕೂಡಲ ಸಂಗಮನು  ಅದೃಶ್ಯನಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತಾನೆ. ಈ ಒಳಗಣ್ಣು ತೆರೆಸುವವರೇ ಶರಣರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಆತನನ್ನು ಅರಿಯಲು ಅವರೇ ಮೂಲ.

ಶರಣರು ಎಂದರೆ ಯಾರು? (ಇದನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಬಯಸುಅವರಿಗಾಗಿ)

“ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಶರಣ,  ಸಿದ್ಧಿಯ ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ನಿಂತವನು. ಶ್ರದ್ಧೆ, ನಿಷ್ಠೆ, ಅವಧಾನ, ಅನುಭವ, ಭಕ್ತಿಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ಆನಂದ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಲೀಲಾರೂಪಿಯಾದವನು; ದೇಹವನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದರೂ ಆತ ನಿರ್ದೇಹಿ, ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಆತ ನಿರ್ಗಮನಿ, ನುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಆತ ನಿಶ್ಶಬ್ದಿ, ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಜಗತ್ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಪಿಸಿದ್ದಾನೆ, ಆದರೂ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಅತೀತನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಜಂಗಮವೆಂಬುದು ಅತ್ಯಂತ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಈ ನಿಲವಿಗೇರಿದ ಶಿವಯೋಗಿಯನ್ನು ಕುರಿತು ಹೇಳಿದ  ಮಾತೇ ಆಗಿದೆ  ಈ ನಿಲವಿಗೆ ಏರಿದ್ದರೂ ಆ ಶಿಖರದಲ್ಲಿಯೇ ಆತ ನಿಂತುಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ತನ್ನ ಅನುಭಾವದ ಬೆಳಕನ್ನು  ಸುತ್ತಲಿನ ಸಮಾಜದ ಮೇಲೂ  ಬೀರುವ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.  ಮೇಲೇರಿ ಕಂಡುದನ್ನು ಇಳಿದು  ಕಟ್ಟುವ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲನಾಗುತ್ತಾನೆ........... ಧನದಲ್ಲಿ ಶುಚಿ, ಪ್ರಾಣದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಭಯನಾಗಿ ಈಗಲೂ ಆತ ದುಡಿಯುತ್ತಾನೆ, ಆದರೆ ಆ ದುಡಿಮೆ ತನಗಾಗಿಯಲ್ಲ;  ಜಗತ್ತಿಗಾಗಿ,  ಜನತೆಯ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ, ಲೋಕಸಂಗ್ರಹಕ್ಕಾಗಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆ ಇವುಗಳ ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧದ  ರಹಸ್ಯವನ್ನು  ಶರಣ ಮನಗಂಡು ಅದನ್ನು ನಿತ್ಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅನಷ್ಠಾನಕ್ಕೆ ತಂದು ಸಮಾಜಿಕ ಜೀವನವನ್ನು  ಹಸನುಗೊಳಿಸುವ ಭವರೋಗ ವೈದ್ಯನಾಗುತ್ತಾನೆ.............ಹೀಗೆ...ಜೀವನ್ಮುಕ್ತ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಲೋಕ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಕೈಯನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಚಾಚಿ ಜನತೆಯನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಾನುಭಾವಿ” ( ಬಸವ ವಚನ ದೀಪಿಕೆ- ಡಾ. ಎಚ್. ತಿಪ್ಪೇರುದ್ರಸ್ವಾಮಿ).