ಕೆರೆಯ ನೀರು ಮರದ ಪುಷ್ಪ ಧರಿಸಿದಡೇನು ಅಯ್ಯಾ,
ಆಗುವುದೆ ಆಗುವುದೆ ಲಿಂಗಾರ್ಚನೆ?ನೀರಿನಿಂದೆರೆಯಲಿಕ್ಕಾತನೇನು ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಬಳಲಿದನೆ?
ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಧರಿಸಲಿಕ್ಕಾತನೇನು ವಿಟರಾಜನೆ?
ನಿನ್ನ ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ,
ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸಬಲ್ಲಡೆ
ಭಕ್ತನೆಂಬೆ ಮಹೇಶ್ವರನೆಂಬೆ ನೋಡಾ
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.
TRANSLITERATION
kereya nIru marada puShpa dharisidaDEnu ayyaa,
aaguvude aaguvude liMgaaracane?nIriniMdereyalikkaatanEnu bisiliniMda balaliadne?
puShpadiMda dharisalikkaatanEnu viTaraajane?
ninna manaveMba nIriniMda,
j~jaanaveMba puShpadimda poojisaballaDe
bhaktaneMbe mahEshvaraneMbe nODaa
kapilasiddhamallikaarjunaa.
CLICK HERE TO READ-ALONG:
TRANSLATION (WORDS)
kereya (of lake) nIru (water) marada (of tree) puShpa (flower) dharisidaDEnu (what if put on/ offered) ayyaa,(oh, sir)
aaguvude (would it be) aaguvude (would it be) liMgaaracane? (worship?)nIriniMdereyalikkaatanEnu (to shower water on him is he) bisiliniMda (by sun) balaliadne ( exhausted)?
puShpadiMda (with flower) dharisalikkaatanEnu ( to decorate him, is he) viTaraajane?(libertine, somebody, usually a man, who indulges in pleasures that are considered immoral and who has sexual relationships with many people)
ninna (your) manaveMba ( called/of mind) nIriniMda (with water),
j~jaanaveMba (called/of knowledge) puShpadimda (with flower) poojisaballaDe (if worshipped)
bhaktaneMbe (I will say he is a devotee) mahEshvaraneMbe (I will say he is Maheshvara/God) nODaa (you see)
kapilasiddhamallikaarjunaa (Kapilasiddhamallikaarjuna).
TRANSLATION
Offering the water from the lake and flowers from the tree oh, Sir!
Would it be, Would it be, Linga worship?Is He exhausted by the Sunlight, to shower Him with water?
Is He a libertine, to decorate Him with flowers?
If you worship with the water known as mind and the flower known as knowledge,
I will call you a true devotee, I will call you Mahesvara (God), you see!
Kapilasiddhamallikaarjuna!
COMMENTARY
In our previous postings we have mentioned that Sharanas did not believe in idol worship. They did not advocate that one must have a temple to worship. On the contrary, they suggested that one can worship from wherever one is. They provided the icon of Ishtalinga as a representative of the God within (Prana Linga) and suggested that one concentrates, contemplates, and meditates with the Ishtalinga serving as the focal point. They said the true worship is realization of the God within through purification of mind and knowledge of Him within. In this Vachana, Sharana Siddarameswara reinforces the concept of true worship. He says that worshipping the God (His icon or idol) with water from the lake and flower from the tree is not true worship. He admonishes saying that God is neither exhausted by Sunshine to shower Him with water, nor he is a libertine to decorate Him with flowers. According to him, a devotee who has purified his mind and has developed the true knowledge of the God within is a real worshipper; even a true God!
We can provide another context to this Vachana. Water and flowers are external materials we gather to worship an idol an external entity to us. We think this exhibition of offering these materials to the idol is the true worship. We follow this practice because we are exposed to such practices and we are inherently satisfied with it, or because we do not have time or need to question and explore what this practice means. Even Ishtalinga eventually became an object of worship in this mode and lost its true significance. The last lines of the Vachana bring us back from this practice, to start seeking inwards through purified mind and knowledge of Him.
Sharanas envisioned six stages (Shad Sthala) in the growth of a devotee to achieve linga-Anga Saamarasya or merger with Him: Bhakta (Intense devotion), Maheswara (Strong will and discipline), Prasadi (All grace), Pranalingi (Presence of ultimate soul in life breath), Sharana (total surrender), and Aikya (sublime union). Siddrameswara in this Vachana is indeed propelling us into this spiritual path!
Let us explore the meaning behind our rituals and become true worshippers!
KANNADA COMMENTARY
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನರು ಯಾವುದನ್ನು ಪೂಜೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆಯೋ ಅದು ನಿಜವಾದ ಪೂಜೆಯೆ? ಎಂಬುದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು ಇಲ್ಲಿ. ಕೆರೆಯಿಂದ ನೀರನ್ನು ತಂದು, ದೇವರನ್ನು ತೊಳೆದು ಮತ್ತು ಮರಗಳಿಂದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ತಂದು ಆತನನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದರೆ ಅದು ಪೂಜೆಯಾಗುವುದೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಮಾಡುವುದೇ ಅದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಹೌದು ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮನ್ನು ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿಸುತ್ತದೆ. ನೀರಿನಿಂದ ಎರೆಯಲಿಕ್ಕೆ ಆತನೇನು ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಬಳಲಿದ್ದಾನೆಯೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದವರನ್ನು ನೀರು ಕೊಟ್ಟು ಉಪಚರಿಸುವುದು ಸಾಧು ಮತ್ತು ಸಹಜ. ಆದರೆ ದೇವರನ್ನು ನೀರಿನಿಂದ ತೊಳೆಯಲು ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭ ಉಂಟಾಗಿದೆಯೆ? ಹಾಗೆಯೆ ಮರದಿಂದ ಪುಷ್ಪಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ದೇವರನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಲು ಆತನೇನು ವಿಟರಾಜನೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮ ಮನವನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ದೇವರು ಬಿಸಿಲಿಂದ ಬಳಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಅಥವಾ ನಮ್ಮಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆತ ವಿಟನೂ ಅಲ್ಲ. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಆತನನ್ನು ತೊಳೆಯಬೇಕೇಕೆ? ಅಲಂಕರಿಸಬೇಕೇಕೆ? ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಇದನ್ನು ಮಾಡುವುದೇಕೆ? ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೆಯದೆ ಅರ್ಥ ಇರಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸಲು ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೆತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. “ಕೆರೆಯಿಂದ ನೀರು” ಮತ್ತು “ಮರದಿಂದ ಪುಷ್ಪ” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುವಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಕಡೆಗೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕೆರೆ, ಬಾವಿ ಅಥವಾ ನೀರಿನ ಇನ್ನಾವುದೇ ಸ್ರೋತವಾಗಲಿ, ಅಥವಾ ಹೂಗಳನ್ನು ಕೊಡುವ ಮರ, ಗಿಡ, ಬಳ್ಳಿಯಾಗಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಹೊರಗಿನವುಗಳೆ. ಅಂದರೆ ಹೊರಗಿನದನ್ನು ತಂದು ಹೊರಗಿನದನ್ನು ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂದಾಯಿತು. ಇದರಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?
ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಮುಂದೆ “ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸು” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಒಳಗೇ ಇರುವ ಆತನನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಅದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆ, ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಶುಚಿಯಾಗಬೇಕು. ಕೇವಲ ಒಳ್ಳೆಯತನ ಇದ್ದರೆ ಸಾಲದು ಅದು ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಸುಂದರಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ, ಹಾಗೂ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದವನನ್ನು ಭಕ್ತ, ಮಹೇಶ್ವರನೆನ್ನಬಹುದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಲ್ಲಿ ಮೌಢ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ಥಾನವಿಲ್ಲ. ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ, ಆಡಂಬರದ ಪೂಜೆ ಮೌಢ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾದ ಆಂತರಿಕ ಪೂಜೆಯಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
