VACHANA 45: Enage Maneyilla – Everything I have is Yours

ಎನಗೆ ಮನೆಯಿಲ್ಲ, ಎನಗೆ ಧನವಿಲ್ಲ
ಮಾಡುವುದೇನು? ನೀಡುವುದೇನು?
ಎನ್ನ ಧನ ಸಕಲ ಸಂಪದ ಸೌಖ್ಯವುಳ್ಳ
ನಿಮ್ಮ ಶರಣರ ತಪ್ಪಲಕ್ಕಿಯನಾಯ್ದು ತಂದು
ಎನ್ನೊಡಲ ಹೊರೆವೆನಾಗಿ ಅಮರೇಶ್ವರ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ
ನೀಡುವ ಬಯಕೆ ಎನಗಿಲ್ಲ

TRANSLITERATION

enage maneyilla, enage dhanavilla
mADuvudEnu? nIDuvudEnu?
enna dhana sakala saMpada sauKyavuLLa
nimma SaraNara tappalakkiyanAydu taMdu
ennoDala horevenAgi amarESvara liMgakke
nIDuva bayake enagilla

CLICK TO HEAR IT:

http://www.youtube.com/watch?v=NhBeMwoDsVg

TRANSLATION

enage maneyilla(I don’t have a house), enage dhanavilla(I don’t have wealth)
mADuvudEnu(what can I do)? nIDuvudEnu(what can I give)?
Enna(my) dhana(wealth) sakala(all) saMpada(wealth) sauKyavuLLa(having contentment)
Nimma(your) SaraNara(devotees’) tappalakkiyanu(rice fallen on the ground)Aydu(collect) taMdu(brought)
ennoDala(my stomach) horevenAgi(because I fill) amarESvara liMgakke (to amareshvara linga)
nIDuva(giving) bayake(desire) enagilla(I don’t have)

I don’t have a house, I don’t have wealth,
What can I do? What can I give?
My wealth is the rice that I collect from the grounds of your devotees’ who have all the wealth and contentment, to fill my stomach!
I don’t have a desire to give to Lord Amaresvara Linga!

COMMENTARY

In this Vachana Aaydakki Marayya opens up the innermost feelings of a daasohi (i.e. one involved in daasoha). He says “I have neither a house nor any wealth. As such, what I can do or give? I just collect the rice fallen at the grounds of Your devotees blessed with wealth and contentment and fill my stomach. As such, I do not feel that ‘I give’ to the Lord”. Maarayya is expressing his utmost humility by saying that he has nothing of his own, everything he has comes from the devotees of the Lord and whatever he gives belongs to the Lord.

 In true daasoha, there is no ‘giver’ and no ‘taker’ since the giver will have developed the attitude that he does not have anything to give and whatever he gives belongs to the Lord. Similarly, the taker will have developed the feeling that whatever he takes is for the work of the Lord. As such the ‘I-ness” is completely absent. The work (kaayaka) performed without a selfish motive is daasoha (serving the Lord). Kaayaka and Daasoha are two faces of the same coin. They must go hand in hand. Professor T. R. Mahadevaiah expresses that daasoha is a much broader concept than feeding the poor (Anna daasoha, Anna = rice, indicative of food). It is providing a means of living by those with to those without (Dhana Daasoha, Dhana=wealth); spreading knowledge by those with to those without(Jnaana Daasoha, Jnaana = knowledge); the strong supporting the weak; the confident enlightening the souls of those who have lost confidence; encouraging the inactive to become active in kaayaka thus the serving the society and the Lord; and in general seeing the Lord within us and all around us and treating our purpose in life as the service of the Lord.

Shiva Sharanas thus promoted the dignity of labor and encouraged performing one’s duties with utmost sincerity and unselfishness, no matter what one’s profession is. There is no room for being inactive. They advocated removing the ‘I-ness’ and developing the mental framework of seeing the Lord within and in everything around us and dedicating ourselves to the service of the Lord through the service to the community.
Let us acquire the bliss through Kaayaka and Daasoha!

KANNADA COMMENTARY

 ಆಯ್ದಕ್ಕಿ ಮಾರಯ್ಯನವರ ಈ ವಚನ ದಾಸೋಹಿಯ ಆತ್ಮವನ್ನೇ ತೆರೆದಿಡುತ್ತದೆ. “ ನನಗೆ ಮನೆಯಿಲ್ಲ, ನನಗೆ ಧನವಿಲ್ಲ. ಈ ಎರಡೂ ಇಲ್ಲದವನಾದ ನಾನು ಏನು ಮಾಡುವೆನು? ಏನನ್ನು ಕೊಡುವೆನು? ಎನ್ನ ಧನ, ಸಕಲ ಸಂಪತ್ತುಳ್ಳ ನಿಮ್ಮ ಶರಣರ (ಶರಣರ ಕಲ್ಯಾಣಗುಣವೇ ಅವರ ಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಸೌಖ್ಯ) ಮನೆಯಂಗಳದಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದ ಅಕ್ಕಿ ಆಯುವ ಪುಣ್ಯ. ಅದನ್ನು ಆಯ್ದು ತಂದು ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆನು. (ಆ ಅಕ್ಕಿಯೂ ಸಹ ನಿಮ್ಮ ಶರಣರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು) ಹೀಗಾಗಿ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ “ನಾನು” ನೀಡುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಭಾವ ನನಗಿಲ್ಲ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಆಯ್ದಕ್ಕಿ ಮಾರಯ್ಯನವರು. ಇದು ವಿನಯದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ.

ದಾಸೋಹದಲ್ಲಿ ನೀಡುವವರು ಮತ್ತು ನೀಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಯಾರೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ನೀಡುವವರಿಗೆ, ಏನೂ ತನ್ನದಲ್ಲ, ಎಲ್ಲವೂ ಆ ಶಿವನಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು, ತಾನು ಏನೂ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಆ ಶಿವನೇ ತನ್ನಿಂದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವ ಇರುತ್ತದೆ. ಹಾಗೂ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಜಂಗಮನಿಗಂತೂ ಎಲ್ಲವೂ ಕೇವಲ ಶಿವಮಯವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಶಿವನಲ್ಲದೆ ಇರುವುದು ಬೇರೇನೂ ಕಾಣುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ತಾನು ತನ್ನದೆಂಬ ಭಾವ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಇಲ್ಲವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಬುವವನು ಕೂಡ ಆ ಶಿವನೇ ಆಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗಾಗಿ “ಕೊಡುವಾತ ಕೊಂಬಾತ” ಆ ಶಿವನೇ ಹೊರತು ತಾನಲ್ಲ. “ನಾನು” ಎಂಬುದನ್ನು ಮರೆತು ಮಾಡುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆಲಸವೂ ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹವಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹ ಬೇರೆ ಅಲ್ಲ, ಅವು ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳು. ಸ್ವಾರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಕಾಯಕವೇ ದಾಸೋಹ ವಾಗುತ್ತದೆ.

ಇಂದು “ದಾಸೋಹ” ದ ಅರ್ಥ ಸಂಕುಚಿತಗೊಂಡಿದೆ. ದಾಸೋಹವೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಊಟಕ್ಕೆ ಹಾಕುವುದು ಎಂಬ ಅರ್ಥ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ. ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಟಿ. ಆರ್. ಮಹದೇವಯ್ಯನವರು “ ದಾಸೋಹವೆಂದರೆ ಬರಿ ಆಹಾರ ದಾನವಲ್ಲ, ಇದಕ್ಕೆ ವಿಶಾಲವಾದ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಉಳ್ಳವರು ಇಲ್ಲದವರಿಗೆ ನೀಡುವುದು, ತಿಳಿದವರು ತಿಳಿಯದವರಿಗೆ ಕಲಿಸುವುದು, ಹತಾಶರಾದವರ ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಆಶಾಜ್ಯೋತಿಯನ್ನು ಬೆಳಗಿಸುವುದು. ಬಲ್ಲಿದವರಾದವರು ಅಶಕ್ತರಿಗೆ ನೆರವಾಗಿ ಸಬಲಗೊಳಿಸುವುದು, ಕೀಳರಿಮೆಯಿಂದ ಮೂಲೆಗುಂಪಾದವರಿಗೆ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುವ ಆತ್ಮ ವಿಶ್ವಾಸ ಮೂಡಿಸುವುದು, ಜಡರಾದವರಿಗೆ, ನವೋತ್ಸಾಹ, ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯನ್ನುಂಟುಮಾಡುವುದು, ಸುಪ್ತ ಪ್ರತಿಭೆಗಳ ಪ್ರಕಾಶನಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡುವುದು, ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸೇರುತ್ತವೆ, ಇವುಗಳ ಲಾಭ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ, ದೇಶಕ್ಕೆ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಶರಣರು ಈ ಲೋಕವನ್ನು, ಈ ಸಮಾಜವನ್ನು, ಈ ಬದುಕನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಅದನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಅದರ ಕಲ್ಯಾಣ ಮತ್ತು ಆತ್ಮೋನ್ನತಿಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದರು. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅವರು ಕೈಗೊಂಡ ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಉದಾತ್ತವಾದ ವಿಚಾರಗಳು.

Vachana 44: baktaru kaayakavendu - True Service

ಭಕ್ತರು ಕಾಯಕವೆಂದು ದಾಯಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತಂದು ದಾಸೋಹವ ಮಾಡಬಹುದೆ?

ಒಮ್ಮನವ ತಂದು ಒಮ್ಮನದಲ್ಲಿಯೆ ಮಾಡಿ ಇಮ್ಮನವಾಗದ ಮುನ್ನವೆ

ಮಾರಯ್ಯಪ್ರಿಯ ಅಮರೇಶ್ವರಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲಬೇಕು ಮಾರಯ್ಯ

TRANSLITERATION

Baktaru kAyakaveMdu dAyagArikeyalli taMdu dAsOhava mADabahude?

ommanava taMdu ommanadalliye mADi immanavAgada munnave

mArayyapriya amarESvaraliMgakke sallabEku mArayya

CLICK HERE TO HEAR IT:

http://www.youtube.com/watch?v=e8onQSPKz5E

TRANSLATION

Baktaru(devotees) kAyakaveMdu(thinking it as sacred work) dAyagArikeyalli(from inherited property) taMdu(brought) dAsOhava(sacred community service) mADabahude(can it be done)?

ommanava (single mind) taMdu(brought, develop) ommanadalliye(single mindedly) mADi (done) immanavAgada(getting to two mindedness) munnave(before)

mArayyapriya(beloved of Maarayya) amarESvaraliMgakke(to Lord amarESvara Linga) sallabEku(should be offered)  mArayya(Maarayya).

Can the devotees perform the sacred community service using inherited property, rather than the earnings from sacred work?

One must develop single mindedness, perform the sacred work with the single mind, before it gets distracted into two, and offer the fruits of work to Lord Amaresvara Linga.

COMMENTARY

In this Vachana, Sharane Lakkamma says that one must perform kaayaka (the sacred work) and devote the fruits of work to daasoha (the sacred community service). Further, one must develop a strong (single) mind, and with the strong single mindedness should perform the work. Before the mind gets corrupted due to other desires and distractions, one must offer the fruits of work to the Lord and to community service.  Lakkamma says that it is improper to say that donating the inherited wealth to the community is daasoha.  

Daasoham stands for daasa = servant aham= me. Through daasoha, we are enhancing our ‘serving the community’ mentality. When we perform our work with the strong mindset of  using the fruits of work for the service of the community, we will have dedicated ourselves completely to the service of the fellow beings. On the other hand, when inherited wealth is used for community service, our mental set up is one of  “I gave” rather than “I served”. Lakkamma advocates ‘served’ over ‘gave’ mentality. It is always easier to give away the wealth we inherit compared to that we work hard to earn. Conducting daasoha through our earnings thus makes us humbler and less attached to the mundane wealth.

Professor T. R. Mahadevayya equates kaayaka and daasoha to the two faces of the same coin. He says, that kaayaka is the means of acquiring wealth while daasoha is the means of disposing it. As such, the two should go hand in hand. We should offer the threefold means (tanu = body, mana = mind, dhana= wealth) we have to the service of the community in general, and the trio (guru = teacher, linga = Lord and jangama = wandering ascetic) in particular, with the deepest humility.

Let us develop the single mindedness to devote our work to community service with the deepest humility!

KANNADA COMMENTARY

ಇಲ್ಲಿ ಸತ್ಯ ಶುದ್ಧ ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹ ಯಾವುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಲಕ್ಕಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಭಕ್ತರು ತಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಪಿತ್ರಾರ್ಜಿತವಾಗಿ ಬಂದುದರಲ್ಲಿ ದಾಸೋಹ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು  ಕಾಯಕವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆಕೆ  ಅದು ತಪ್ಪು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಬೇರೆಯವರಿಂದ ಬಂದುದನ್ನು ಕೊಟ್ಟುಬಿಡುವುದು ಸುಲಭ, ಆದರೆ ತಾನು ಸ್ವತಃ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ದುಡಿದುದನ್ನು ಕೊಡುವುದು ಕಷ್ಟ, ಎಂದು ಇಲ್ಲಿ ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ ಲಕ್ಕಮ್ಮ. ಸ್ವತಃ ದುಡಿಯಬೇಕು. ಒಂದೇ ಮನಸ್ಸಿಂದ ದುಡಿದು, ಒಂದೇ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಅದನ್ನು ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಲು ಅಣಿಗೊಳಿಸಿ, ಇಮ್ಮನ ವಾಗದ ಮುನ್ನ ಅಂದರೆ ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನಾವುದೋ ಆಸೆಗೆ ಪಕ್ಕಾಗದ ಮುನ್ನ ಅದು ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿತವಾಗಬೇಕು. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಅದು ನಿಜವಾದ ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹವಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಾಗಾದರೆ ತಮಗೆ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಬಂದುದರಲ್ಲಿ ದಾಸೋಹ ಮಾಡುವುದು ತಪ್ಪೆ? ಇಲ್ಲ ಅದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದು ಕಾಯಕವಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಶುದ್ಧ ದಾಸೋಹವಾಗಲಿ  ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ದಾನ ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ದಾನ ಮಾಡುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ದಾನ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹದಲ್ಲಿ ಅಂತರವಿದೆ. ದಾನ ಮಾಡುವಾಗ “ನಾನು ದಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ” ಎನ್ನುವ ಅಹಂ ಭಾವವಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ದಾಸೋಹ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ  ಕೃತಕೃತ್ಯಭಾವ ವಿರುತ್ತದೆ.  ದಾಸೋಹ ಮಾಡಿ ತಾನು ಉಪಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಉಪಕೃತನಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎನ್ನುವ ಭಾವವಿರುತ್ತದೆ.

ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹದ ವಿಷಯ ಹೇಳುತ್ತ  ಪ್ರೊ. ಟಿ. ಅರ್. ಮಹದೇವಯ್ಯನವರು “....ಕಾಯಕ ಮತ್ತು ದಾಸೋಹ ತತ್ವಗಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ. ಅವು ಒಂದೇ ನಾಣ್ಯದ ಎರಡು ಮುಖಗಳು. ಒಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಪೂರಕ, ಪೋಷಕ. ಒಂದು ಗಳಿಕೆಯ ಮಾರ್ಗವಾದರೆ ಇನ್ನೊಂದು ಬಳಕೆಯ ಮಾರ್ಗ. ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ದುಡಿಮೆಯ ಫಲ ಕಂಡರೆ ದಾಸೋಹದಲ್ಲಿ ಹಂಚಿ ಉಣ್ಣುವ ಕೃತಕೃತ್ಯತೆಯಿದೆ. ಹೀಗೆ ಇವು ಸಂಪತ್ತಿನ ಉತ್ಪಾದನೆ ಮತ್ತು ವಿತರಣೆಯ ಸೂತ್ರಗಳು.

ದಾಸಃ ಅಹಂ – ದಾಸೋಹಃ - ನಾನು ದಾಸನಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಜನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು. ಇದಕ್ಕೆ  ಶರಣರು ಹೊಸ ಅರ್ಥವನ್ನು ಟಂಕಿಸಿದ್ದಾರೆ.ತನ್ನ ತನು ಮನ ಧನಗಳನ್ನು (ತ್ರಿವಿಧಗಳನ್ನು) ಗುರು ಲಿಂಗ ಜಂಗಮಕ್ಕೆ ( ತ್ರಿವಿಧಕ್ಕೆ) ನಿರಹಂಕಾರ ಬುದ್ಧಿಯಿಂದ , ಸೇವಾ ಮನೋಭಾವದಿಂದ ಅರ್ಪಿಸಿ, ಪ್ರಸಾದವನ್ನು  ತಾನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದು ಎಂದರ್ಥ. ಅಂದರೆ ಕಾಯಕ ಕೃತಾರ್ಥವಾಗುವುದು ದಾಸೋಹದಲ್ಲಿ ”  ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಅದಕ್ಕೇ ಒಮ್ಮನದಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ, ಏನನ್ನು ಕೊಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆಯೋ ಅದನ್ನು ಒಮ್ಮನದಿಂದ ತಂದು, ಇಮ್ಮನವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ, ಅಂದರೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಆಸೆ ಸುಳಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನವೆ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಬೇಕು. ಇಲ್ಲಿ ಇಮ್ಮನ ಎಂಬ ಪದ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು. ಮನಸ್ಸು ಬಹಳ ಚಂಚಲವಾದದ್ದು. ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅದು ಯೋಚಿಸುವ ರೀತಿಯೇ ಬದಲಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ. 

ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ತನಗಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ಕೇವಲ ತನ್ನ ಅನುಕೂಲತೆಯ ಬಗ್ಗೆ  ಯೋಚಿಸುವುದಲ್ಲ, ತಾನು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ  ಕೊರತೆಯುಂಟಾಗಬಾರದು, ಯಾರಿಗೂ ಮೋಸವಾಗಬಾರದು,ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸಿಗುವ ಫಲವೇನಾದರಾಗಲಿ ತಾನು ಮಾಡುವ  ಕೆಲಸವು ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಮಟ್ಟದ್ದಾಗಿರಬೇಕು, ಅದರಿಂದ ಇತರರ ಕಲ್ಯಾಣವಾಗಬೇಕು ಎಂಬ ಭಾವದಿಂದ ಕೆಲಸಮಾಡಬೇಕು. ಸ್ವಾರ್ಥ ಭಾವ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ  ಮನಸ್ಸು ಏಕಾಗ್ರತೆಯಿಂದ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಅದರಿಂದ ಸಿಗುವ ಫಲದ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಸ್ವಾರ್ಥವಾಗಿ ಒಮ್ಮನದಿಂದ ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸವು ಉದಾತ್ತತೆ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಅದರ ಫಲವನ್ನು ಅದೇ ರೀತಿ ಒಮ್ಮನದಿಂದ ಗುರು ಲಿಂಗ ಜಂಗಮರ ದಾಸೋಹದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿದಾಗ ಅದು ಸತ್ಯ ಶುದ್ಧಕಾಯಕವೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸು ಬಹಳ ಚಂಚಲವಾದದ್ದು. ಅದು ಬಹು ಬೇಗ ಎರಡು ಬಗೆಯುತ್ತದೆ. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಫಲ ಬಂದಕೂಡಲೇ ಅದನ್ನು ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ ನಾನಾ ಉಪಾಯಗಳನ್ನು ಮಾಡತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಆಯದಕ್ಕಿ ಲಕ್ಕಮ್ಮ “ಇಮ್ಮನವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮುನ್ನವೆ” ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.