Vachana 112: Kaayave Peethike – Icons

ಕಾಯವೆ ಪೀಠಿಕೆ ಲಿಂಗವೆ ಪ್ರಾಣವಾಗಿರಲು,
ಬೇರೆ ಮತ್ತೆ ಕುರುಹೇಕಯ್ಯಾ?
ಕುರುಹುವಿಡಿದು ಕೂಡುವ ನಿರವಯವುಂಟೆ? ಜಗದೊಳಗೆ
ನಷ್ಟವ ಕೈಯಲಿ ಹಿಡಿದು ದೃಷ್ಟವ ಕಂಡೆಹೆನೆಂದಡೆ
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿನಾಥಯ್ಯನು ಸಾಧ್ಯವಹ ಪರಿಯ ಹೇಳಾ ಪ್ರಭುವೆ.

TRANSLITERATION

kaayave pIThike liMgave praaNavaagiralu,
bEre matte kuruhEkayyaa?
kuruhuviDidu  kUDuva niravayavuMTe? jagadoLage,
naShTava kaiyali hiDidu dRuShtava kaMdeheneDade
kapilasiddhamallinaaThayyanu saadhyavahaa pariya hELaa prabhuve.

CLICK HERE TO READ-ALONG:
http://youtu.be/l5P8LOJDJ0E

TRANSLATION (WORDS)

kaayave  ( when the body itself)  pIThike ( is the seat)  liMgave  ( when Linga the icon it self) praaNavaagiralu,(is life, breath)
bEre (other)  matte (again)  kuruhEkayyaa? (why  other icon)
kuruhuviDidu  (through the icon)  kUDuva  (uniting) niravayavuMTe? (is there a formless) jagadoLage (in the world),
naShTava (destroyable)  kaiyali  (in hand)  hiDidu (holding) dRuShtava  (that which is to be seen, perceived) kaMDeheneMdaDe ( if one says “I will see”)
kapilasiddhamallinaaThayyanu  (Kapilasiddhamallinathayya)   saadhyavahaa pariya (how is it possible) hELaa prabhuve.(say Oh Prabhu, Allama Prabhu)

TRANSLATION

When the body is the seat and the life breath is the Linga (icon),
Sir, where is the need for another icon?
Can the formless be united with through the icon, in this world?
Holding the destroyable (icon) in hand, if one says “I will see that which is to be perceived (to be seen)”,
Pray tell Oh Prabhu (Allama Prabhu)! how is it possible uniting with the Lord Kapilasiddhamallinathayya?

COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Siddarameswara continues with his thoughts on the role of icon from the previous Vachana where he said that the icon is not needed (becomes useless) once the devotee gains the awareness of the Lord within. He says that the body is the seat of the Linga(icon, symbol of God) and the life breath (Prana) is the Linga(icon). As such, where is the need for another icon? How can an icon unite one with the formless?  He questions as to how one can say that he/she has seen that to be seen ( perceived) and imperishable, holding a perishable icon in the hand. Siddarameswara is addressing Allama Prabhu to confirm his thoughts.

An icon is just an icon. It is perishable. One has to go past it. If one holds on to the icon, he/she will not perceive the omniscient, formless principle. Uniting with Him requires a separation from the icon.
Icons, idols and the rituals associated with them may be needed to develop the initial awareness of the concept of God, i.e. for one to become God minded. But, one has to go past these and realize the God within.

Let us not quit moving inwards!

KANNADA COMMENTARY

ಹಿಂದಿನ ವಚನದ  ಭಾವವೇ ಇಲ್ಲಿಯೂ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು ಕುರುಹಿನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು, ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ; ಈ ದೇಹವೆ ಲಿಂಗದ (ದೇವರ) ಪೀಠವಾಗಿದೆ. ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣವೇ ಲಿಂಗವಾಗಿದೆ. ಅದೇ ಮುಖ್ಯ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ಬೇರೆ ಕುರುಹು ಏಕೆ ಬೇಕು? ಈ ಮೂಲಕ ಅವರು ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನೇ ದೇಗುಲವಾಗಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಾಣವೆ ಲಿಂಗವಾಗಿರುವಾಗ ಅದು ಕುಳಿತಿರುವ ಈ ದೇಹವು ಅದರ ಪೀಠವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಲಿಂಗ ಯಾವುದರ ಕುರುಹಾಗಿದೆಯೋ ಆ ಮೂಲ ವಸ್ತು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವಾಗ ಆ ಬಾಹ್ಯ ಕುರುಹಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆಯೆ? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕುರುಹಿನ ಮೂಲಕ  ಆ ಅಖಂಡವಾದುದನ್ನು, ನಿರವಯವಾದುದನ್ನು, ಅವಯವಗಳಿಲ್ಲದಂತಹ ಆ ನಿರಾಕಾರವಾದುದನ್ನು ಕೂಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವೆ?  ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ನಷ್ಟವಾಗುವ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ  ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು  ಅವಿನಾಶಿ ತತ್ವವನ್ನು ಕಾಣುವೆನೆಂದರೆ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು ಹೇಳು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.  ಕುರುಹು ಯಾವ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಬಿಡುವುದೆ ಸರಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಕುರುಹು ನಷ್ಟವಾಗುವಂತಹುದು, ಅದು ಪ್ರಾಣವಿಲ್ಲದ್ದು, ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದರೆ ಎಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದರೆ ಅವಿನಾಶಿ ತತ್ವವನ್ನು ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.  ಕೈಯಲ್ಲಿ  ನಾಶ ಹೊಂದುವ ವಸ್ತುವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅದರ ಮೂಲಕ ಅವಿನಾಶಿಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇನೆ ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ್ದು.  ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅಖಂಡವಾದುದನ್ನು, ನಿರವಯವಾದುದನ್ನು ಕಾಣಲು ಕುರುಹನ್ನು ಬಿಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು  ಕುರುವಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು ಅಂಧಕಾರದಲ್ಲಿರುತ್ತೇವೆ.  ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಮಗೆ ಆ ಅವಿನಾಶಿ ತತ್ವ ಕೈಗೂಡುವುದಿಲ್ಲ.