VACHANA IN KANNADA
ಆರೂ ಇಲ್ಲದ ಅರಣ್ಯದೊಳಗೆ ಮನೆಯ ಕಟ್ಟಿದಡೆ
ಕಾಡುಗಿಚ್ಚು ಎದ್ದುಬಂದು ಹತ್ತಿತ್ತಲ್ಲಾ!
ಆ ಉರಿಯೊಳಗೆ ಮನೆ ಬೇವಲ್ಲಿ
ಮನೆಯೊಡೆಯನೆತ್ತಹೋದನೋ?
ಆ ಉರಿಯೊಳಗೆ ಬೆಂದ ಮನೆ ಚೇಗೆಯಾಗದುದ ಕಂಡು
ಮನೆಯೊಡೆಯನಳಲುತ್ತ ಬಳಲುತ್ತೈದಾನೆ.
ಗುಹೇಶ್ವರಾ ನಿಮ್ಮ ಒಲವಿಲ್ಲದ ಠಾವ ಕಂಡು
ಮನದಲ್ಲಿ ಹೇಸಿ ತೊಲಗಿದೆನಯ್ಯಾ.
TRANSLITERATION
aarU illada araNyadoLage maneya kaTTidaDe
kaaDugiccu eddubaMdu hattittallaa!
aa uriyoLage mane bEvalli
maneyoDeyanettahOdanO?
aa uriyoLage beMda mane cEgeyaagaduda kaMDu
maneyoDeyanaLalutta baLaluttaidaane.
guhEshavaraa nimma olavillada Thaava kaMDu
manadalli hEsi tolagidenayyaa.
TRANSLATION (WORDS)
aarU illada (lonesome. deserted) araNyadoLage (in the wilderness, forest) maneya (house) kaTTidaDe (when built)
kaaDugiccu (forest fire) eddubaMdu (by itself came) hattittallaa! (engulfed)
aa uriyoLage (in that fire) mane (house) bEvalli (while burning)
maneyoDeyanettahOdanO? (where did the house master go?)
aa uriyoLage (in that fire) beMda mane (burnt house) cEgeyaagaduda (not destroyed) kaMDu (seeing)
maneyoDeyanaLalutta (the master of the house is wailing) baLaluttaidaane.(and tired)
guhEshavaraa (Oh God) nimma (your) olavillada (without love) Thaava (the place) kaMDu (seeing)
manadalli (in my mind) hEsi (disgusted) tolagidenayyaa(I ran away, quit the place).
TRANSLATION (VACHANA IN ENGLISH)
On building a house in the deserted wilderness,
Alas! The forest fire erupted and engulfed!
While the house burnt in that fire,
Where did the master of the house go?
Finding that the house though burnt in that fire, but not destroyed,
The master of the house is wailing and tired!
Oh Guhesvara, finding that this place is without your love,
I got disgusted and left it, Sir!
COMMENTARY
In this cryptic Vachana, Allama Prabhu insists that life without God’s love is not worth living. He equates the man to a house built in wilderness. We are all surrounded by our fellow beings, but Allama Prabhu calls this environment deserted, because in practice each of us is on our own. We are immersed in our own materialistic pursuits, while we are in this forest of life and society. We create and face our own problems, while providing a façade of the social structure supporting one another.
The forest fire erupts by itself through the friction among the trees, so are the problems in society. They arise without one’s direct actions and doings. But, the individual suffers from them, just as the house burnt by the forest fires.
When the house is burning from the forest fire, where did the master of the house go? We are supposedly in charge of our lives and should be able to control and surmount all the problems that occur. But, we find ourselves to be lost.
We are lost, but not completely destroyed by these problems. We suffer and suffer – the master of the house is wailing and tired, while the house is burnt, but not destroyed!
The only way to overcome this sad state of life is to induce God’s love into it. Allama Prabhu says that he got disgusted to witness this house not drenched in God’s love, and left from there! He does not want any part of the society that does not invite God into it!
We are blessed with this beautiful body, mind and soul complex. We are wandering around in pursuit of materialistic perfection. In this rat race, we forget the provider, the profound within us. Only when we invite Him to be part of us, be our guide and the protector, we can make this world beautiful and fit. When His love drenches this wilderness, the lonliness and problems go away - the strength to face problems and the equanimity appear.
Let us find Him within and invite His love into our lives!
KANNADA COMMENTARY
ಅರ್ಥ:
ಆರೂ ಇಲ್ಲದ (ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ, ಭಯಾನಕವಾದ) ಅರಣ್ಯದೊಳಗೆ ಮನೆಯ ಕಟ್ಟಿದಡೆ (ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿದರೆ)
ಕಾಡುಗಿಚ್ಚು (ಕಾಡಿನ ಬೆಂಕಿ) ಎದ್ದುಬಂದು ಹತ್ತಿತ್ತಲ್ಲಾ! (ಅಯ್ಯೋ! ತಾನಾಗಿಯೇ ಹತ್ತಿಕೊಂಡಿತು)
ಆ ಉರಿಯೊಳಗೆ ಮನೆ ಬೇವಲ್ಲಿ (ಆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಮನೆ ಬೇಯುತ್ತಿರುವಾಗ)
ಮನೆಯೊಡೆಯನೆತ್ತಹೋದನೋ? (ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಮನೆಯ ಒಡೆಯ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದನೋ?)
ಆ ಉರಿಯೊಳಗೆ ಬೆಂದ ಮನೆ (ಆ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟ ಮನೆ) ಚೇಗೆಯಾಗದುದು ಕಂಡು (ನಾಶವಾಗದೆಇರುವುದನ್ನು ಕಂಡು)
ಮನೆಯೊಡೆಯನಳಲುತ್ತ ಬಳಲುತ್ತೈದಾನೆ. (ಆ ಮನೆಯ ಒಡೆಯ ದುಃಖಪಡುತ್ತ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾನೆ)
ಗುಹೇಶ್ವರಾ ನಿಮ್ಮ ಒಲವಿಲ್ಲದ ಠಾವ ಕಂಡು (ಗುಹೇಶ್ವರನ ಒಲವು ಇಲ್ಲದಿರುವ ಅಂತಹ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಕಂಡು)
ಮನದಲ್ಲಿ ಹೇಸಿ ತೊಲಗಿದೆನಯ್ಯಾ.(ಮನದಲ್ಲಿ ಅಸಹ್ಯ ಹುಟ್ಟಿ ನಾನು ತೊಲಗಿ ಹೋದೆನು)
ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿರುವವನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಸಂಸಾರವನ್ನು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ ಅರಣ್ಯವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇಷ್ಟೊಂದು ಜನರಿಂದ ತುಂಬಿರುವ ಸಂಸಾರವನ್ನು ನಿರ್ಜನವಾದ ಅರಣ್ಯವೆನ್ನಲು ಕಾರಣವೇನು? ಏಕೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿರುವವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವವರು. ಸ್ವಾರ್ಥಿಗಳು. ನೆಪ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗಿರುವುದು. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಸುಖ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನೂ ಒಂಟಿಯಾಗಿಯೇ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಮೇಲು ನೋಟಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ಭಾಗಿಗಳಾಗಿರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನೂ ಒಂಟಿಯೇ. ಯಾರಿಗೂ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದು ನಿರ್ಜನವಾದ ಕಾಡು. ಅಂತಹುದರಲ್ಲಿ ಜೀವ ತಾನು ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಮರಗಳ ಘರ್ಷಣೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕಾಡು ಕಿಚ್ಚು ತಾನಾಗಿಯೇ ಹತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಎಂದರೆ ತಾಪತ್ರಯಗಳು ತಾವಾಗಿಯೇ ಮುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಯಾರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಅರಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ತಾಪತ್ರಯಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವ ಬೇಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಮನೆಯ ಒಡೆಯನು ಎಲ್ಲಿ ಹೋದನೆಂದು ತಿಳಿಯದು. ಅಂದರೆ ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಒಡೆಯನಾದವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನ ವಶದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆದರೆ ತಾಪತ್ರಯಗಳ ಮೇಲೆ ಅವನಿಗೆ ಯಾವ ಹತೋಟಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಆತನು ಇದ್ದೂ ಇಲ್ಲದಂತಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆತನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸೋಜಿಗ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದವನು ಸುಟ್ಟು ಹೋಗಿ ಸಾಯುವುದು ಸಹಜ. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ತಾಪತ್ರಯಗಳೆಂಬ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ಜೀವನು ಸುಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ ಆದರೆ ನಾಶವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮನೆಯ ಒಡೆಯ ದುಃಖ ಅನುಭವಿಸುತ್ತ ಸೋತುಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ಹೀಗೆಲ್ಲ ನಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಗುಹೇಶ್ವರನ ಒಲವು ಇಲ್ಲದ್ದು. ಆತನ ಒಲವು ಅಥವಾ ಕೃಪೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಹೀಗೆ ನಡೆಯುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಅಂದರೆ ಶಿವನ ಕಾರುಣ್ಯ ಜೀವನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಅರಿವು ಮೂಡಿಸುತ್ತದೆ. ಎಂದರೆ ತಾಪತ್ರಯಗಳು ಸಮುದ್ರದ ತೆರೆಗಳಂತೆ. ಅವುಗಳು ಬರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಹೋಗುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳು ಸಂಸಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಮೋಹದಿಂದ ಉಂಟಾದವುಗಳು. ಮೋಹವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಅವೂ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತವೆ, ಅವುಗಳಿಂದ ನಾವು ಬಾಧಿತರಾಗಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವು ಮೂಡುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆತನಿಗೆ ತಾಪತ್ರಯಗಳಿಂದ, ಒಂಟಿತನದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಆ ಶಿವನ ಒಲವು ಇಲ್ಲದಾಗ ಜೀವ ನಾಶವಾಗದೆ ಸದಾ ಬಳಲುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಠಾವಿನಿಂದ ಅಂದರೆ ಶಿವನ, ಗುಹೇಶ್ವರನ ಒಲವು ಇಲ್ಲದೆ ಕಡೆ ಇರಲು ಅವರಿಗ ಹೇಸಿಗೆ ಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಹೇಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ತಾವು ಹೊರಟು ಹೋದರೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
No comments:
Post a Comment