Vachana 114: karikeya kandu – The Jangama

ಕರಿಕೆಯ ಕಂಡು ಪಶುಗಳಾಶ್ರಯಿಸುವವು,
ಔತಣ ಕಂಡು ದ್ವಿಜರಾಶ್ರಯಿಸುವರು,
ಯುದ್ಧವ ಕಂಡು ಶೂರರಾಶ್ರಯಿಸುವರು,
ಸಭೆಯ ಕಂಡು ವಿದ್ವಾಂಸರಾಶ್ರಯಿಸುವರು,
ಇವರೆಲ್ಲ ಮಾಯಾ ಮೂಕರಲ್ಲದೆ ಮಾಯಾರಹಿತರಲ್ಲಯ್ಯಾ,
ಕಂಡು ಕಂಡು ಕಣ್ದೆರೆದು ನೋಡದ
ಮಹಾಮಹಿಮ ಜಂಗಮನ ಪಾದಕ್ಕೆ
ನಮೋ ನಮೋ ಎಂಬೆನಯ್ಯಾ, ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

TRANSLITERATION

karikeya kaMDu pashugaLaashrayisuvsvu,
outaNa kaMDu dvijaraashrayisuvaru,
yuddhava kaMDu shooraraashrayisuvaru,
sabheya aMDu vidvaaMsaraashrayisuvaru,
ivarella maayaamUkarallade maayaarahitarallayyaa,
kaMDu kaMDu kaNderedu nODada
mahaamahima jaMgamana paadakke
namO namO eMbenayyaa kapilasiddhamallikaarjunaa

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/XFcm4eAR2eg

TRANSLATION (WORDS)

karikeya (grass) kaMDu (seeing)  pashugaLaashrayisuvsvu (animals go, fall for),
outaNa (feast) kaMDu (seeing) dvijaraashrayisuvaru (Brahmins go, fall for),
yuddhava (war)  kaMDu (seeing)  shooraraashrayisuvaru (brave, valiant go. fall for)
sabheya  (Congregation, assembly)  kaMDu (seeing)  vidvaaMsaraashrayisuvaru (scholars go,  fall for)
ivarella (all these are)  maayaamUkarallade  (dumbstruck by illusion but) maayaarahitarallayyaa (are not free of illusion)kaMDu (seeing ) kaMDu (seeing again and again) kaNderedu  nODada (not looking,being uninterested)
ahaamahima  (great)  jaMgamana  (the jangama) paadakke (to the feet of )
namO namO (salutations)  eMbenayyaa (I offer)
kapilasiddhamallikaarjunaa ( Oh, Kapilasiddhamallikarjuna)

TRANSLATION
Animals fall for the green grass,
Brahmins fall for the feast,
The valiant fall for the war,
The scholars fall for the assembly,
All these are dumbstruck by illusion; they are not free of it.
I offer my salutations to the feet of that great Jangama, who stays uninterested, even after multiple exposures to these! Oh, kapilasiddhamallikaarjunaa!

COMMENTARY 

Sharana Siddarameswara has illustrated the roles of the Guru (teacher), the disciple, the Linga (icon) and Jangama (the roaming ascetic) through the Vachanas in our previous postings. We have called Jangama a roaming ascetic, an illumined individual dedicating himself to spreading the awareness and knowledge to the community, a dynamic individual in the sense that his knowledge is not static, but keeps deepening and sharpening all the time. Thus, the immediate association of the tag of Jangama to an individual who happens to dress in saffron robes, chants the Lord’s names continuously and visits his disciples, is not accurate. Siddarameswara qualifies Jangama with four scenarios of common occurrence, in this Vachana.     

Animals are attracted by the green grass. It is their staple food. They quit all other activities when they see the green grass and start consuming it. That is the nature of the animal.

The role of Brahmin sect in the four-sect society was to be in charge of knowledge and impart it to others.  As a compensation for this activity, the society would offer them food and other items. As the times progressed, the Brahmin forgets his role in the society, but concentrates on food and feasts. This is not to ridicule all Brahmins as a sect. This is just an illustration of how great ideas turn into rituals. In turn this ritualistic living becomes the norm and accepted behavior.

The soldier is eager to get in the midst of war; he is more interested in exhibiting his bravery and might even create wars to satisfy himself that his bravery is noticed.

The scholar is fond of participating in assemblies and congregations to show off his knowledge. He never thinks in terms of using the knowledge he has to contain his ego , rather he enhances his ego in trying to exhibit his accomplishments.

Siddarameswara says that all the above instances indicate the participants consumed by illusion, rather than overcoming it. He offers salute to those individuals who do not get attracted by opportunities to just show off , rather they utilize their knowledge and awareness for containing the ego, realizing the ultimate truth and spreading it appropriately. He calls such individuals, the great Jangamas. These are the individuals who do not accept everything they come across freely. They examine and analyze every aspect of what they see very carefully, before accepting it. They are always awake and dynamic! 

Let us grasp the real purpose of what we see and what we have! 

KANNADA COMMENTARY 

ಇಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು ಸಾಧಾರಣ ಮನುಷ್ಯರ ಮತ್ತು ಜಂಗಮರ ನಡುವಿನ ಅಂತರವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಸಾಧಾರಣ ಮಾನವರು ಬಹು ಬೇಗ ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ತನುಗುಣಗಳಿಗೆ ಪಕ್ಕಾಗುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಜಂಗಮರು ಅವುಗಳ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ  ನೋಡರು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳನ್ನೂ ಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಪಶುಗಳು ಹಸುರು ಗರಿಕೆ ಹುಲ್ಲನ್ನು ನೋಡಿ ಆಕರ್ಷಿತಗೊಂಡು ಅದನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸುತ್ತವೆ. ಇದು ಪಶುಗಳ ಗುಣ.  ಆದರೆ ಅದೇ ರೀತಿಯಾದ ನಡತೆ ಮಾನವರಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನುಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಔತಣವನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವರು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಲೇವಡಿ ಎಂದು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ತರವಲ್ಲ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಬ್ರಹ್ಮ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ದಾನ ಮಾಡುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ.ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ದೈಹಿಕವಾದ ಬೇಕುಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು  ಸಮಾಜದ ಕರ್ತವ್ಯ. ಇದು ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ ಪದ್ಧತಿ. ಆದರೆ ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಅದು ಕೇವಲ ಪದ್ಧತಿಯಾಗಿ ಉಳಿದು ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಬ್ರಹ್ಮ ವಿದ್ಯೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕೇವಲ ಪೌರೋಹಿತ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ಹೊಟ್ಟೆಗಾಗಿ ಪರದಾಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯುಂಟಾಯಿತು. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕೇವಲ ಕೆಲ ಅನುಷ್ಠಾನಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ಬ್ರಹ್ಮವಿದ್ಯ್ರೆಯನ್ನು ಗಳಿಸುವುದನ್ನು ಮರತೇ ಬಿಟ್ಟನು. ಆದ್ದರಿಂದ ಆತನೂ ಕೂಡ ಸಾಮಾನ್ಯನಂತೆ ಆಸೆಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮಾತು, ಕೇವಲ ವೇಷದಲ್ಲಿ ಜಂಗಮನಾಗಿರುವವನಿಗೂ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಶೂರನು ಯುದ್ಧವನ್ನು ಕಂಡರೆ ಸಾಕು ತನ್ನ ಶೌರ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆಯಲು ಹಾತೊರೆದು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಶೌರ್ಯದ ಪ್ರದರ್ಶನವೇ ಆತನಿಗೆ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ವಿದ್ವಾಂಸನು  ಗೋಷ್ಠಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡರೆ ಅಲ್ಲಿ ತನ್ನ ವಿದ್ವತ್ತನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ವಿದ್ವತ್ತಿನ ಪ್ರದರ್ಶನ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಎರಡು ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿ  ದೈಹಿಕ ಆಸೆ ತಣಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಆಮೇಲಿನ ಎರಡು ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತಣಿಸುವುದೇ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ “ತಾನು” ಎನ್ನುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರೆಲ್ಲರು ಮಾಯೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ (ನಿಜವಾದ) ಜಂಗಮರು ಈ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳತ್ತ ಕಣ್ದೆರುದು ಕೂಡ ನೋಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಹ ಜಂಗಮನಿಗೆ ನಾನು ನಮೋ ಎನ್ನುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಂದರೆ ತಮ್ಮ ಆಸೆಗಳಿಗೆ, ಅಹಂಕಾರಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುವವರು ಸಾಮಾನ್ಯರು. ಅದರಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿಯೂ ನೋಡದವನು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಎಂಬುದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಸಾರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ “ಕಂಡು ಕಂಡು” ಎನ್ನುವ ಪದ ಬಹು ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು. ಇತರರು ಆಸೆಗಳಿಗೆ, ಅಹಂಕಾರಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾದವರು ಪಡುವ ಪಾಡನ್ನು ಕಂಡು, ಅದರಿಂದ ಯಾವ ಸುಖವೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿತು ಅದನ್ನು ಬಯಸದಿರುವುದು, ಆಸೆ ಅಹಂಕಾರಗಳು ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಿಯಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇದು ಕೇವಲ ಜಂಗಮರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಯಾವದನ್ನೂ ಸುಲಭವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಅಂಗೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದನ್ನೂ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮಾಡುವವರಲ್ಲ.  ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತಳಮಟ್ಟದವರೆಗೆ ಪರೀಕ್ಷಿಸುವವರು. ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನು ಒರೆಗೆ ಹಚ್ಚಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವವರು. ಅವರು ಸದಾ ಎಚ್ಚರದಿಂದಿರುವರು. ಇಂತಹವರಿಗೆ ನಾನು ನಮೋ ನಮೋ ಎನ್ನುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು.

Vachana 113: Guruvininda Lingava kandenallade - Dynamic Awareness

ಗುರುವಿನಿಂದ ಲಿಂಗವ ಕಂಡೆನಲ್ಲದೆ
ಲಿಂಗದಿಂದ ಲಿಂಗವ ಕಾಣಲಿಲ್ಲಯ್ಯಾ.
ಲಿಂಗದಿಂದ ಫಲಪದಂಗಳಲ್ಲದೆ
ಫಲಪದಂಗಳಿಂದ ಫಲಪದಂಗಳ ಕಾಣಲಿಲ್ಲಯ್ಯಾ,
ಜಂಗಮದಿಂದ ಮೋಕ್ಷವ ಕಂಡೆನಲ್ಲದೆ
ಮೋಕ್ಷದಿಂದ ಮೋಕ್ಷವ ಕಾಣಲಿಲ್ಲಯ್ಯಾ ನೋಡಾ
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ

TRANSLITERATION

guruviniMda liMgava kaMDenallade 
liMgadiMda  liMgava kaaNalillayyaa,
liMgadiMda phala padaMgaLallade 
phalapadaMgaLiMda  phalapadaMgala kaaNlillayyaa
jaMgamadiMda mOkShava  kaMDenallade
mOkShadimda mOkaShava kaaNalillayyaa nODaa 
kapilasiddhamallikaarjunaa.

CLICK HERE TO READ-ALONG:
http://youtu.be/xV-KU_tKVsw

TRANSLATION (WORDS)

guruviniMda  (through the Guru) liMgava (Limga, God)  kaMDenallade (realized but not, attained  but not)
liMgadiMda  (through the Linga, icon) liMgava ( God,) kaaNalillayyaa,(did not realize, Sir)
liMgadiMda (through the Linga, God)  phala padaMgaLallade  (awareness, realization as the product but not)
phalapadaMgaLiMda  (through  fruits and chanting)   phalapadaMgala (knowledge, fruitfulness) kaaNlillayyaa ( did not realize, Sir)
jaMgamadiMda (the which is moving and not static)  mOkShava (salvation)  kaMDenallade (realized but not)
mOkShadimda  (through  so called salvation)  mOkaShava (salvation)  kaaNalillayyaa nODaa (did not realize , atttain  Sir) nODaa (you see)
kapilasiddhamallikaarjunaa.(Kapilasiddhamallikarjuna)

TRANSLATION

I realized Linga (God) through the Guru,
I did not realize Linga (God) through the Linga (icon), oh Sir!
I attained knowledge (realization,fruitfulness) through the Linga (God),
I did not attain knowledge (fruitfulness) through fruits and chanting, oh Sir!
I attained salvation through the Jangama (dynamic, never static),
I did not attain salvation through the so called salvation, you see
Sir kapilasiddhamallikaarjunaa.

COMMENTARY

In this Vachana Sharana Siddarameswara   emphasizes the roles of Guru (Teacher) and Linga (icon), and clarifies the meaning of Jangama (the dynamic). In the first line of the Vachana he says that he realized Linga (God) through the teacher, but not through the Linga (icon). Recall that the role of Guru is to impart awareness to the disciple, mark the occasion with the offer of icon, and moving forward to other disciples. The disciple does not have any use for the icon once he has gained the awareness and lost his ignorance. As such, one does not realize Linga (God) through the Linga (icon). The Linga (icon) is simply a stone carved out of a larger stone. It does not offer anything if the awareness for what it stands for is forgotten.

The second line of the Vachana says that one attains the awareness (fruitfulness) through Linga (God), but not through offering fruits and chanting.  Siddarameswara is emphasizing that offering fruits and flowers and continuous chanting does not take one towards realization of God. 

The third line provides the meaning of Jangama as that which is not static. We have said that the Jangama is a realized ascetic who has taken the vow of spreading his realization to the community at large by moving from disciple to disciple. Siddarameswara interprets Jangama as the non-static awareness, meaning that the knowledge and what one knows should not stay static; it should continue to improve upon itself. One should not assume that he/she knows it all. The thirst for enhancing one’s awareness and knowledge should continue forever.  Siddarameswara says that one attains salvation by being dynamic. Moksha (salvation) is the ultimate state. As such it can be viewed as static.  Siddarameswara says that static nature does not lead to salvation.

It is said that Siddarameswara was a builder of temples and tanks. He was an avid worshipper of the static form of Shivalinga in these temples. He believed that building tanks as offering immense service to the community since these tanks became sources of water for the community.  Once Allama Prabhu meets him and makes him aware of a higher cause than just being a philanthropic citizen of the community. Siddarameswara takes Allama Prabhu as his Guru. This Vachana seems to illustrate his own experience and journey towards the realization of the ultimate principle.

Let us be aware and dynamic!

 KANNADA COMMENTARY

ಇದು ಸಿದ್ಧರಾಮೆಶ್ವರರ ಚಿಕ್ಕದಾದ ಆದರೆ ಬಹಳ ಸುಂದರವಾದ ಮತ್ತು  ಆಳವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ತಿಳಿಸುವ ವಚನ. ಈ ವಚನದ ಮೊದಲನೆ ಸಾಲೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಯೋಚಿಸಲು ಹಚ್ಚುತ್ತದೆ. “ಗುರುವಿನಿಂದ ಲಿಂಗವ ಕಂಡೆನಲ್ಲದೆ ಲಿಂಗದಿಂದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕಾಣಲಿಲ್ಲಯ್ಯಾ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅವರು. 

ದೇವರ ಕುರುಹಾದ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಕೇವಲ ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಿಜವಾದ ಲಿಂಗವು (ಅರಿವು) ಕೈಗೂಡಲಿಲ್ಲ. ಗುರುವಿನ ಕಾರುಣ್ಯದಿಂದ ಮಾತ್ರ ಅದು ನನಗೆ ಲಭ್ಯವಾಯಿತು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಘಂಟಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಯಾವ ಲಾಭವೂ ಇಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೇ ಆದರು ಅದು ಕೇವಲ ಜೀವವಿಲ್ಲದ ಕಲ್ಲಿಂದ ಕಟೆದ ಲಿಂಗ. ಅದು ದೇವರ ಕುರುಹು ಮಾತ್ರ, ಆ ಕುರುಹಿನ ಹಿಂದೆ ಇರುವ ಅರಿವನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಕೊಟ್ಟವನು ಗುರು. ಆದ್ದರಿಂದ ಆ ಗುರುವಿನಿಂದ ನಾನು ಲಿಂಗವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು. ಇಲ್ಲಿ “ಗುರು” ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಬಹು ಮುಖ್ಯ.  ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮರು, ಒಂದು ರೀತಿಯಿಂದ ಮೊದಲ ಗುರುಗಳಾಗಿ ಬಂದರು. ಅವರು ದೀಕ್ಷೆ ಕೊಟ್ಟ ಗುರುಗಳಲ್ಲ. ಆದರೂ ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣವೇ ಎಲ್ಲವೂ ಅಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವಿನ ಕಡೆಗೆ ಅವರ ಮನವನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದವರು ಅಲ್ಲಮರು. ಅವರಿಂದ ಸಿದ್ಧರಾಮರ  ಆಂತರ್ಯದಲ್ಲಿ ಉದಿಸಿದ ಜ್ಞಾನ, ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನು ಒರೆಗೆ ಹಚ್ಚಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಗುಣ, ಯಾವುದನ್ನೂ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿಮಾಡದೆ, ಸದಾ ಎಚ್ಚರದಿಂದಿರುವ ರೀತಿ, ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನದು. ಅದು ನಿಜವಾದ ಗುರು, ಗುರು ತತ್ವ. ಅದರಿಂದಲೇ ಅವರಿಗೆ ಲಿಂಗದ ಜ್ಞಾನವಾಯಿತು. ಅವರು,ಇನ್ನೂ ಮುಂದುವರಿದು, ಅಂತಹ, ಅಂದರೆ ಆ ಗುರು ತೋರಿಸಿದ ಲಿಂಗದ ಮುಖಾಂತರ ನಾನು “ಫಲಪದಂಗಳ”ನ್ನು ಪಡೆದೆನೆ ಹೊರತು “ಫಲಪದಂಗಳಿಂದ” “ಫಲಪದಗಳ”ನ್ನು ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೆ ಸಲ ಬರುವ “ಫಲಪದಂಗಳು” ಎಂದರೆ, ಕುರುಹಿನ ಹಿಂದಿರುವ ಆ ಪರಮತತ್ವದ ಅರಿವು. ಗುರುವು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಆ ವಿಶೇಷವಾದ ಲಿಂಗದ ಮುಖಾಂತರ  ಉಂಟಾಯಿತು, ಅರಿವೆಂಬ ಫಲ, ಅಜ್ಞಾನದ ಪದ ಹೋಗಿ ಜ್ಞಾನದ ಪದ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಯಿತು  ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಎರಡನೆ ಸಲ ಬರುವ “ಫಲಪದಂಗಳು” ಎಂಬ ಪದಕ್ಕೆ “ಹಣ್ಣು ಹಂಪಲು ಮತ್ತು ಸ್ತುತಿಪದ್ಯಗಳೆಂ”ಬ ಅರ್ಥವಿರುವುದು.  ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಬಾಹ್ಯ ಫಲಗಳನ್ನು, ಹಣ್ಣು ಹಂಪಲುಗಳನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುವುದರಿಂದ ಮತ್ತು ಪದಗಳು ಅಂದರೆ ಸ್ತುತಿ ಪದ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ಪೂಜಿಸುವುದರಿಂದ ಅರಿವು ಉಂಟಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ.  “ಜಂಗಮದಿಂದ ಮೋಕ್ಷವ ಕಂಡೆನಲ್ಲದೆ ಮೋಕ್ಷದಿಂದ ಮೋಕ್ಷವ ಕಾಣಲಿಲ್ಲಯ್ಯಾ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. “ಜಂಗಮ”  ಎಂದರೆ ಸದಾ ಚಲಿಸುವಂತಹದು, ನಿಂತ ನೀರಿನಂತಲ್ಲದ್ದು. ನವ ನವೀನವಾದದ್ದು. ಈ ಹುಟ್ಟು ಸಾವಿನ ಚಕ್ರದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು  ಪಡೆಯ ಬೇಕಾದರೆ ಸದಾ ಬುದ್ಧಿ, ಮನಸ್ಸು ಜಾಗೃತವಾಗಿರಬೇಕೇ ಹೊರತು ಒಂದು ಸಲ ಯವುದನ್ನೋ ಅರಿತುಕೊಂಡು ಅದೇ ಕೊನೆ ಎಂದು ನಿರ್ಣಯಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತುಬಿಡುವುದಲ್ಲ. ಆ ಎಚ್ಚರವೇ ಜಂಗಮ. ಈ ಜಂಗಮ ತತ್ವದಿಂದಲೇ ಬಿಡುಗಡೆ ಸಾಧ್ಯ. ಅಂತಹ ಜಂಗಮ ತತ್ವದಿಂದ ಮೋಕ್ಷವ ಪಡೆದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ “ಜಂಗಮ” ಎಂಬುದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವದು ಮುಖ್ಯ. ವಿಭೂತಿ, ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ, ಕಾವಿ ಧಾರಿಯಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ಜಂಗಮವೆಂದುಕೊಂಡರೆ ಅದು ಅಜ್ಞಾನದ ಪರಮಾವಧಿ.  ಜಂಗಮ ತತ್ವ ಅರಿಯುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಯಾಂತ್ರಿಕತೆಯನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ಸದಾ ಎಚ್ಚರದಿಂದಿರುವುದು ಜಂಗಮ ತತ್ವ. ಇದರಿಂದಲೇ  ಬಿಡುಗಡೆ ಸಾಧ್ಯ. ಆಮೇಲೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು “ಮೋಕ್ಷದಿಂದ ಮೋಕ್ಷವಲ್ಲ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಏನು ಹಾಗೆಂದರೆ. “ಲಿಂಗದ ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆಯಿಂದ, ಸ್ತುತಿಗಳಿಂದ, ಫಲಪುಷ್ಪಗಳಿಂದ, ಗಂಧ, ದೀಪ ಧೂಪಗಳಿಂದ ತಪ್ಪದೆ ಪೂಜಿಸಿದರೆ ಮೋಕ್ಷ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಬಲವಾಗಿ ನಂಬಿ ಆ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಚಲಿಸದೆ, ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಮುಳುಗಿರುವುದರಿಂದ ಮೋಕ್ಷ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಒಂದು ನಂಬಿಕೆ.ಇಂತಹ ನಾನಾ ನಂಬಿಕೆಗಳು ಜನರಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಲಿತವಾಗಿವೆ. ಆದರೆ ಅವೆಲ್ಲವುಗಳಿಂದ ಅದು ಖಂಡಿತ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಂತಹುದರಿಂದ ನಾನು ಮೋಕ್ಷವನ್ನು ಕಾಣಲಿಲ್ಲಯ್ಯ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಮೊದಲು ಸ್ಥಾವರ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕೆರೆ ಅರವಟ್ಟಿಗೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿ ಲೋಕಾಲ್ಯಾಣದ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರತರಾದವರು ಅದರ ಸೀಮಿತ ಫಲವನ್ನು ಅರಿತು ಲಿಂಗದ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕೈಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡ ಸಿದ್ಧರಾಮರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಅನುಭವವನ್ನೇ ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. 

Vachana 112: Kaayave Peethike – Icons

ಕಾಯವೆ ಪೀಠಿಕೆ ಲಿಂಗವೆ ಪ್ರಾಣವಾಗಿರಲು,
ಬೇರೆ ಮತ್ತೆ ಕುರುಹೇಕಯ್ಯಾ?
ಕುರುಹುವಿಡಿದು ಕೂಡುವ ನಿರವಯವುಂಟೆ? ಜಗದೊಳಗೆ
ನಷ್ಟವ ಕೈಯಲಿ ಹಿಡಿದು ದೃಷ್ಟವ ಕಂಡೆಹೆನೆಂದಡೆ
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿನಾಥಯ್ಯನು ಸಾಧ್ಯವಹ ಪರಿಯ ಹೇಳಾ ಪ್ರಭುವೆ.

TRANSLITERATION

kaayave pIThike liMgave praaNavaagiralu,
bEre matte kuruhEkayyaa?
kuruhuviDidu  kUDuva niravayavuMTe? jagadoLage,
naShTava kaiyali hiDidu dRuShtava kaMdeheneDade
kapilasiddhamallinaaThayyanu saadhyavahaa pariya hELaa prabhuve.

CLICK HERE TO READ-ALONG:
http://youtu.be/l5P8LOJDJ0E

TRANSLATION (WORDS)

kaayave  ( when the body itself)  pIThike ( is the seat)  liMgave  ( when Linga the icon it self) praaNavaagiralu,(is life, breath)
bEre (other)  matte (again)  kuruhEkayyaa? (why  other icon)
kuruhuviDidu  (through the icon)  kUDuva  (uniting) niravayavuMTe? (is there a formless) jagadoLage (in the world),
naShTava (destroyable)  kaiyali  (in hand)  hiDidu (holding) dRuShtava  (that which is to be seen, perceived) kaMDeheneMdaDe ( if one says “I will see”)
kapilasiddhamallinaaThayyanu  (Kapilasiddhamallinathayya)   saadhyavahaa pariya (how is it possible) hELaa prabhuve.(say Oh Prabhu, Allama Prabhu)

TRANSLATION

When the body is the seat and the life breath is the Linga (icon),
Sir, where is the need for another icon?
Can the formless be united with through the icon, in this world?
Holding the destroyable (icon) in hand, if one says “I will see that which is to be perceived (to be seen)”,
Pray tell Oh Prabhu (Allama Prabhu)! how is it possible uniting with the Lord Kapilasiddhamallinathayya?

COMMENTARY

In this Vachana, Sharana Siddarameswara continues with his thoughts on the role of icon from the previous Vachana where he said that the icon is not needed (becomes useless) once the devotee gains the awareness of the Lord within. He says that the body is the seat of the Linga(icon, symbol of God) and the life breath (Prana) is the Linga(icon). As such, where is the need for another icon? How can an icon unite one with the formless?  He questions as to how one can say that he/she has seen that to be seen ( perceived) and imperishable, holding a perishable icon in the hand. Siddarameswara is addressing Allama Prabhu to confirm his thoughts.

An icon is just an icon. It is perishable. One has to go past it. If one holds on to the icon, he/she will not perceive the omniscient, formless principle. Uniting with Him requires a separation from the icon.
Icons, idols and the rituals associated with them may be needed to develop the initial awareness of the concept of God, i.e. for one to become God minded. But, one has to go past these and realize the God within.

Let us not quit moving inwards!

KANNADA COMMENTARY

ಹಿಂದಿನ ವಚನದ  ಭಾವವೇ ಇಲ್ಲಿಯೂ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು ಕುರುಹಿನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು, ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ; ಈ ದೇಹವೆ ಲಿಂಗದ (ದೇವರ) ಪೀಠವಾಗಿದೆ. ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣವೇ ಲಿಂಗವಾಗಿದೆ. ಅದೇ ಮುಖ್ಯ. ಹಾಗಿರುವಾಗ ಬೇರೆ ಕುರುಹು ಏಕೆ ಬೇಕು? ಈ ಮೂಲಕ ಅವರು ನಮ್ಮ ದೇಹವನ್ನೇ ದೇಗುಲವಾಗಿಸಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಾಣವೆ ಲಿಂಗವಾಗಿರುವಾಗ ಅದು ಕುಳಿತಿರುವ ಈ ದೇಹವು ಅದರ ಪೀಠವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಲಿಂಗ ಯಾವುದರ ಕುರುಹಾಗಿದೆಯೋ ಆ ಮೂಲ ವಸ್ತು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವಾಗ ಆ ಬಾಹ್ಯ ಕುರುಹಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆಯೆ? ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕುರುಹಿನ ಮೂಲಕ  ಆ ಅಖಂಡವಾದುದನ್ನು, ನಿರವಯವಾದುದನ್ನು, ಅವಯವಗಳಿಲ್ಲದಂತಹ ಆ ನಿರಾಕಾರವಾದುದನ್ನು ಕೂಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವೆ?  ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ನಷ್ಟವಾಗುವ ಲಿಂಗವನ್ನು ಕೈಯಲ್ಲಿ  ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು  ಅವಿನಾಶಿ ತತ್ವವನ್ನು ಕಾಣುವೆನೆಂದರೆ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದು ಹೇಳು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.  ಕುರುಹು ಯಾವ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಬಿಡುವುದೆ ಸರಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಕುರುಹು ನಷ್ಟವಾಗುವಂತಹುದು, ಅದು ಪ್ರಾಣವಿಲ್ಲದ್ದು, ಅದನ್ನು ಹಿಡಿದರೆ ಎಂದರೆ ಅದರಲ್ಲಿಯೇ ಉಳಿದರೆ ಅವಿನಾಶಿ ತತ್ವವನ್ನು ನೋಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.  ಕೈಯಲ್ಲಿ  ನಾಶ ಹೊಂದುವ ವಸ್ತುವನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅದರ ಮೂಲಕ ಅವಿನಾಶಿಯನ್ನು ಕಾಣುತ್ತೇನೆ ಎಂಬುದು ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ್ದು.  ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಅಖಂಡವಾದುದನ್ನು, ನಿರವಯವಾದುದನ್ನು ಕಾಣಲು ಕುರುಹನ್ನು ಬಿಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು  ಕುರುವಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಾವು ಅಂಧಕಾರದಲ್ಲಿರುತ್ತೇವೆ.  ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಮಗೆ ಆ ಅವಿನಾಶಿ ತತ್ವ ಕೈಗೂಡುವುದಿಲ್ಲ. 

Vachana 111: Kateda Kalla Lingava Maadikottaatha – The Icon

ಕಟೆದ ಕಲ್ಲ ಲಿಂಗವ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಾತ  ಗುರುವೆಂಬರು;
ಆ ಲಿಂಗವ ಧರಿಸಿದಾತ ಶಿಷ್ಯವೆಂಬರು.
ಕೊಟ್ಟ ಗುರು ದೇಶಪಾಲಾದ;  ಕೊಟ್ಟ ಕಲ್ಲು ಲಿಂಗವೋ?
ಕಲ್ಲಿನ ಕಲ್ಲು ಕಲ್ಲೆಂಬೆಡೆ,  ಲಿಂಗವ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ;
ಲಿಂಗವೆಂದಡೆ  ಪೂಜಾವಿರಹಿತವಾಯಿತ್ತು, ಪೂಜೆಯಿಲ್ಲದ ಲಿಂಗ ಪಾಷಾಣ,
ಹೋದ ಗುರುವಿನ ಲಿಂಗ ಪಾಷಾಣ ಭೇದಿ; ಭೇದಿಸಿದಡೆ  ಹುರುಳಿಲ್ಲ,
ನದಿಯ ದಾಟುವಲ್ಲಿ ಭೈತ್ರವ ಹಿಡಿದು, ದಾಂಟಿದಂತ್ಯದಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದರು.
ಬಿಟ್ಟ ನಾವೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಲೇಸು., ಈ ಲಿಂಗ ಬರದು ಆರಿಗೆ ನೋಡಾ,
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

 TRANSLITERATION

kaTeda  kalla   limgava  maaDikoTTaata guruveMbaru;
aa liMgava dharisidaata shiShyaveMbaru,
koTTa guru deshapaalaada; koTTakallu liMgavO
kallina kallu kalleMbaDe,  liMgava maaDikoTTa;
liMgaveMdaDe  poojaavirahitavaayittu, poojeyillada liMga paaShaaNa,
hOda guruvina liMga paaShaaNa bhEdi; bhEdisidaDe huruLilla,
nadiyadaaTuvalli bhaitrava hiDidu, daaMTidaMtyadali biTTu hOdaru.
biTTa naave mattobbarige lEsu, I liMga baradu aarige nODaa;
kapilasiddhamallikaarjunaa.

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/SWbHH8peo70

 TRANSLATION (WORDS)

kaTeda  (carved)  kalla (stone)   limgava (God, the Linga)  maaDikoTTaata  (he who made) guruveMbaru (is said to be the Guru The teacher;)
aa  (that) liMgava (Linga)  dharisidaata (he who wares it on) shiShyaveMbaru (is said to be the disciple Shishya),
koTTa ( who gave Linga)  guru ( The teacher ,Guru) deshapaalaada ( went away); koTTa (given)kallu  (stone) liMgavO? (is it a Linga?)
kallina (of the stone) kallu (stone)  kalleMbaDe, (is said to be the stone)  liMgava  (Linga) maaDikoTTa  ( he who made
liMgaveMdaDe (that said  linga)  poojaavirahitavaayittu, (is of no worship)
poojeyillada (without  worship) liMga (the Linga) paaShaaNa, (is a stone,)
hOda (who went away) guruvina  ( of the Guru )liMga  (the Linga) paaShaaNa bhEdi (is penetrable, can pierce through);
bhEdisidaDe (if penetrated, if seen in to)  huruLilla (has no essence),
nadiyadaaTuvalli (while crossing river) bhaitrava ( a ship) hiDidu (taking),
daaMTidaMtyadali (after crossing) biTTu (abandened) hOdaru.( and went)
biTTa (the abandoned)  naave  (boat) mattobbarige (for others)  lEsu,( is good)
I (this)  liMga (Linga)  baradu  (is not of use ) aarige (to anybody) nODaa (you see);
kapilasiddhamallikaarjunaa (Kapilasiddhamallikarjuna)

TRANSLATION 

The one who tranformed the carved stone into a Linga is the Guru (Teacher).
The one who wore the Linga is the disciple.
The Guru who gave Linga, went away,  Is the stone he gave still a Linga?
Although a stone carved out stone is still a stone, he made it in to a Linga;
The Linga now is without worship; Linga without worship is a stone.
The Linga of the Guru who went away is penetrable (seen through),
Penetrating it shows no essence!
One catches a boat to cross a river.
After crossing, he leaves it and goes away!
The boat thus left is useful for others, but the Linga (after seen through) is not of any use, you see! KapilaSiddhaMallikaarjunaa. 
 

COMMENTARY

In this Vachana Sharana Siddarameswara clarifies the roles of Guru (Teacher), Sishya (Disciple) and Linga (the Icon). The role of Guru is to impart knowledge and awareness to his disciple. He transforms a mere stone into Linga (an Icon, Idol or any symbol) and offers it to the disciple, meaning that he has implanted the deep awareness in the disciple. For the disciple, wearing and worshipping the Linga means deepening the knowledge and awareness he just received into the light in his quest for self-realization or finding Him within. Any other type of external worshipping has no meaning.  After offering the Linga, the Guru moves on to other disciples. Once he moves away, if the disciple forgets the worship (i.e. sharpening his awareness) the Linga becomes a stone.  In fact, Siddarameswara implies that the Linga is not needed once the disciple attains awareness. As the icon of awareness the Linga has served its purpose. It is now just a stone. Siddarameswara is urging us to go beyond the symbology offered by the icon, the Linga or an Idol. He is asking us to get away from meaningless rituals and worshipping, instead develop a keen and deep awareness of the God within us and strive to reach the ultimate truth.

 The Vachana ends with a beautiful scenario. A boat is useful to cross a river. Once used, the traveler leaves it on the banks for the other travelers. The boat is useful for others. But, Siddarameswara says that the Linga is not of any use to others, meaning that the awareness is so personal – it is yours, and only yours!

Let us be disciples of the truest kind!

KANNADA COMMENTARY 

ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು, ಗುರು ಎಂದರೆ ಯಾರು? ಗುರುವಿನ ಮಹತ್ವವೇನು? ಲಿಂಗವೆಂದರೇನು? ಅದರ  ಸ್ಥಾನವೆನು? ಎಂಬುದನ್ನು ಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
“ಕಟೆದ ಕಲ್ಲ ಲಿಂಗವ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಾತ  ಗುರುವೆಂಬರು;”  ಕಲ್ಲನ್ನು ಕಟೆದು ಲಿಂಗ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರುವುದೇ. ಆದ್ದರಿಂದ ಲಿಂಗವೂ ಕೇವಲ ಕಲ್ಲು. ಆದರೆ ಗುರುವು  ಅದನ್ನು ಅರುಹಿನ (awareness, the ultimate knowledge) ಕುರುಹು (symbol)  ಎಂದು ಹೇಳಿ ಆ ಕುರುಹಿನ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ಲಿಂಗದ ಸ್ಥಾನ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಗುರುವು ಅದನ್ನು ಧಾರಣೆ ಮಾಡಿಸಿದಾಗ ಅದು ಕೇವಲ ಕಲ್ಲಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಆ ಕಲ್ಲು “ಲಿಂಗ” ವಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ರೀತಿಯಾಗಿ ಕಲ್ಲನ್ನು ಲಿಂಗವಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟವನನ್ನು ಗುರುವೆನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ಆ ಲಿಂಗವನ್ನು ಧರಿಸಿದವನು ಶಿಷ್ಯನೆನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ್ತಾನೆ. ಆ ಲಿಂಗದ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲಿ, ಆ ಶಿಷ್ಯನ ಹತ್ತಿರ ಗುರುವಿನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಯಿತು. ಆತನು ಮತ್ತೆ ಬೇರೆಯ ಶಿಷ್ಯರಿಗೆ ಲಿಂಗದ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಡಲು, ಅಂದರೆ ದೇಶದ ಇತರರ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ, ದೇಶಪಾಲಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಆತ ಕೊಟ್ಟ ಕಲ್ಲನ್ನು ಲಿಂಗವಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಶಿಷ್ಯನ ಕರ್ತವ್ಯ. ಅದರ ಹಿಂದಿನ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಮರೆತರೆ ಅದು ಆತನಿಗೆ ಪುನಃ ಕೇವಲ ಕಲ್ಲಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಆ ಲಿಂಗ ಮೊದಲು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಕಟೆದ ಕೇವಲ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕಲ್ಲಾಗಿತ್ತು. ಅಂದರೆ ಅದು ಶಿಷ್ಯನ ಪಾಲಿಗೆ  ಕಲ್ಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅರಿವನ್ನು ಪಡೆದ ಗುರುವು ಅದನ್ನಾತನಿಗೆ ನಿಜವಾದ “ಲಿಂಗ “ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟ. ಆ ನಿಜವಾದ “ಲಿಂಗ ಪೂಜಾವಿರಹಿತವಾಗಿತ್ತು” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಏಕೆಂದರೆ ಆ “ಲಿಂಗ”ಕ್ಕೆ ಈ ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಆ ಲಿಂಗದ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಅರಿತವನಿಗೆ ಈ ಲಿಂಗ ಕೇವಲ “ಪಾಷಾಣ” ಅಂದರೆ ಕೇವಲ ಕಲ್ಲು. ಅಂದರೆ ಲಿಂಗದ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿದವನಿಗೆ ಬಾಹ್ಯ ಪೂಜೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಕುರುಹಿನ ಅವಶ್ಯಕತೆಯೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆತನ ಪಾಲಿಗೆ ಬಾಹ್ಯ ಕುರುಹು ಕೇವಲ ಕಲ್ಲು. ಅರಿವಿನ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಹೋದ ಗುರವಿನ “ಲಿಂಗ” ಅಂದರೆ ಆತನ ಅರಿವು “ಪಾಷಾಣ ಭೇದಿ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಆಂದರೆ ಆ ಗುರುವು ತೋರಿದ ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಶಿಷ್ಯ ತಾನು, ಕೇವಲ ಪಾಷಾಣವಾದ ಲಿಂಗದ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಭೇದಿಸಿದನು. ಆ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ಭೇದಿಸಿದ ಮಲೆ ಈ ಹೊರ ಕುರುಹಿನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಹುರುಳೂ ಇಲ್ಲವೆಂಬುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
ಜನರು ನದಿ ದಾಟುವಾಗ ನಾವೆಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತಾರೆ. ದಾಟಿದ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಹಿಂದೆಬಿಟ್ಟು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.ನದಿ ದಾಟಿದ ಮೇಲೆ ಆ ನಾವೆಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿರುವುದಿಲ್ಲ.  ಹಾಗೆ ಹಿಂದೆ ಬಿಟ್ಟ ನಾವೆ ನದಿ ದಾಟ ಬಯಸುವ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಲೇಸು, ಅದು ಅವರ ಉಪಯೋಗಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಲಿಂಗದ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಹಾಗಲ್ಲ. ಅರಿವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಂದ ಲಿಂಗ ಅರಿವು ಪಡೆದ ಮೇಲೆ ಯಾರ ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಬಾರದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು.

Vachana 110: Hubbagalella Ubbubbi - The Festival

ಹಬ್ಬಗಳೆಲ್ಲ ಉಬ್ಬುಬ್ಬಿ ಲಿಂಗದ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಬಂದಬ್ಬರವ ನೋಡಾ!
ಲಿಂಗದ ಹಬ್ಬ ನಿಮ್ಮ ಬಾಯಿಗೆ ಒಬ್ಬಿಯಲ್ಲದೆ ನಿಮ್ಮ ಜನನಕ್ಕೆ ಹಬ್ಬವೇನೋ?
ಕಬ್ಬಿಲ ಮಬ್ಬುಳ್ಳ  ಕೊಬ್ಬಿಗರಿರಾ!
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನರಿಯದಿರ್ದೆಡೆ?

TRANSLITERATION

habbagaLella ubbubbi liMgada habbakke baMdabbbarava nODaa!
liMgada habba nimma baayige obbiyallade nimma jananakke  habbavEnO?
kabbila mabbuaLLa kobbigariraa!
kapilasiddhamallikaarjunanariyadirdeDe?

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/x9CZmuy2uJw

TRANSLATION (WORDS)
habbagaLella  (all the festivals)  ubbubbi (swollen, heightened, enhanced) liMgada (for God’s) habbakke  (festival)  baMdabbbarava  ( have come with extravaganza) nODaa! (you see)
liMgada (God’s) habba (festival)  nimma (your)  baayige ( to your tongue) obbiyallade (other than sweet meet)
nimma( to your)  jananakke (birth)  habbavEnO? (is it a festival) kabbila mabbuaLLa (dense headed) kobbigariraa!( hauteur, haughty people!)
kapilasiddhamallikaarjunanariyadirdeDe? (if you don’t become aware of kapilasiddhamallikaarjuna)

TRANSLATION

With all the heightened excitement and festivities, look how extravagant these God’s festivals have become!
God’s festival has just become a sweet meet for your tongue, rather than a festival of your birth!
Oh! Dense headed hauteur!
(what good is it) if you don’t become aware of  Lord Kapilasiddha Mallikaarjuna?

COMMENTARY

From this Vachana of Siddarameswara, it is apparent that even in the twelfth century, people celebrated festivals with lot of excitement and extravaganza. The extravagance has taken a much higher level now a days. We spend a lot of money and time on these festivals. We build bigger and bigger idols; our processions get larger and more elaborate; we block city streets to conduct these festivities; we fight to prove that our idol is bigger or more beautiful than other’s. We do all this in the name of God, but we forget Him completely. Siddarameswara says that these festivals have become a means of devouring sweet meets to keep our tongues satisfied. He questions if we ever celebrate festival of our birth. That means awareness of god should become the festival of our life to gain freedom from the cycle of life and death. He uses fairly harsh words in calling one a dense headed hauteur, if he/she just celebrates these festivals without becoming aware of the God. 

The word ‘Kabbila’ means ‘hunter’. A hunter typically spends all his time in hunting animals. He boasts about how large or fierce an animal he killed. He feeds on the animals he hunts and does not think of anything else until the next day or the time his hunger propels him to hunt again. Siddrameswara compares people who simply celebrate festivals without becoming aware of God, to such hunters.

Celebrations and festivities are not wrong by any means. But, concentrating on the extravagance to show off what we have or what we can do; celebrating to prove one is superior to others; just following the rituals in the name of celebrating the God; etc. are not useful. What is most important is the awareness of God and striving to find Him within.

Let us always be aware of what we are celebrating!


KANNADA COMMENTARY

ಈ ವಚನವನ್ನೋದಿ ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿಯೂ ಇಂದಿನಂತೆಯೇ ಜನರು ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ಕೊಬ್ಬಿನಿಂದ, ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆಂದು ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತದೆ. ಈಗೀಗಂತೂ ಈ ಸಂಪ್ರದಾಯದ  ಹಾವಳಿ ಅತಿಯಾಗಿದೆ. ಹಿಂದೆ ಅದಕ್ಕೆ  ಬಡತನದ ಕಡಿವಾಣವಿತ್ತು. ಇಂದು ದುಡ್ಡಿನ ಅಬ್ಬರದೊಂದಿಗೆ ಹಬ್ಬಗಳ ಆಬ್ಬರವೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ಅಂತಹ ಅಬ್ಬರದ ಆಚರಣೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಲಾಭವೇನೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧರಾಮರು.

“ಹಬ್ಬಗಳೆಲ್ಲ ಉಬ್ಬುಬ್ಬಿ”  ಎಂದರೆ ಜನರು ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಉಬ್ಬುಬ್ಬಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಅತಿ ಹಿಗ್ಗಿನಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಲಿಂಗದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ, ದೇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಅಬ್ಬರದಿಂದ ಆಡಂಬರದಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಹಬ್ಬಗಳಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನವೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅವು “ಬಾಯಿಗೆ ಒಬ್ಬಿ” ಅಷ್ಟೆ. ಹಬ್ಬಗಳ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ತಿನ್ನಲು ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ನಾಲಗೆಯ ಚಪಲ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ತೀರುತ್ತದೆ (ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ).  ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭವೇನೂ ಇಲ್ಲ. ಹಬ್ಬಗಳ ಉದ್ದೇಶವಷ್ಟೇಯೆ? ಲಿಂಗ ಪೂಜೆ ಅಥವಾ ದೇವರ ಆಡಂಬರದ ಪೂಜೆಯೇ ಗುರಿ. ಅಷ್ಟೆಯೆ?  ಹೋಳಿಗೆ ಮಾಡಿ ತಿನ್ನುವುದೇ ಏಕೈಕ ಉದ್ದೇಶವೆ?  ಎಂದು ನಮ್ಮನ್ನೇ ನಾವು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಹಬ್ಬಗಳ ಉದ್ದೇಶ ಅಷ್ಟೆಯಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪೂಜೆಯ ನೆಪವೇಕೆ? ಹಾಗೆಯೇ ಹೋಳಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಿಂದು ಬಾಯಿಯ ಚಪಲ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಲ್ಲ? ಆದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನರು ಹಬ್ಬಕ್ಕೇ ಹೋಳಿಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಂದು ಪೂಜೆ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಅದಕ್ಕೇನೋ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅರ್ಥವಿರಬೇಕು? ಅದು ಯಾವುದು? ಅದನ್ನೇ ಮುಂದೆ “ ನಿನ್ನ ಜನನಕ್ಕೆ ಹಬ್ಬವೇನೋ” ಎಂದು ಕೇಳುವುದರಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಆ ಕಡೆಗೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಜನನಕ್ಕೆ ಹಬ್ಬವೆಂದರೇನು? ನಾವು ದೇವರನ್ನು ಪೂಜಿಸುವುದು ನಮ್ಮ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ
ಹಬ್ಬವಾಗಬೇಕು. ಅಂದರೆ ಅದರಿಂದ ನಾವು ಹುಟ್ಟು ಸಾವಿನ ಚಕ್ರದಿಂದ ಹೊರಬರಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಅರ್ಥ.  ಆಗ ಅದು ನಿಜವಾದ ಹಬ್ಬವಾಗುತ್ತದೆ, ನಿಜವಾದ ಪೂಜೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ, ಆ ಪೂಜೆ ನಮಗೆ ಜ್ಞಾನೋದಯದ  ಸಾಧನವಾಗಬೇಕು. ಆಗ ಅದು ನಿಜವಾದ ಹಬ್ಬವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ “ಪುನರಪಿ ಜನನಂ ಪುನರಪಿ ಮರಣಂ, ಪುನರಪಿ ಜನನೀ ಜಠರೇ ಶಯನಂ” ಆಗುತ್ತದೆ. ಈ ಅರ್ಥಬರುವ ಮಾತನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹೇಳಿ ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ  ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಆಡಂಬರದಿಂದ ಆಚರಿಸಿ ತೃಪ್ತರಾಗಿ ಉಬ್ಬಿಹೋಗುವವರನ್ನು ಕುರಿತು “ಕಬ್ಬಿಲ ಮಬ್ಬುಳ್ಳ ಕೊಬ್ಬಿಗರಿರಾ” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕಬ್ಬಿಲ ಅಂದರೆ ಬೇಡ. ಬೇಡನು ಸದಾ ಬೇಟೆಯಿಂದ  ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ಆತನ ಜೀವನದ ಗುರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಬೇಟೆಯಾಡಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಂದು, ತಾನು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸದಿಂದ “ನಾನು ಇಂತಿಂತಿಹ ಪ್ರಾಣಿಯನ್ನು ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ಬೇಟೆಯಾಡಿದೆ” ಎಂದುಕೊಂಡು ತೃಪ್ತನಾಗಿ ಕೊಬ್ಬುವುದೇ ಆತನ ಪರಿ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾವುದರ ಕಡೆಗೂ ಆತನ ಮನಸ್ಸು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆತನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಮಬ್ಬು ಕವಿದಿರುತ್ತದೆ. ದೇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಆಡಂಬರದ ಪೂಜೆಮಾಡಿ ಹೋಳಿಗೆಯನ್ನು ಮೆದ್ದು ಸಂತಸದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವವರು ಸಹ ಆತನಂತೆಯೇ,ಆತನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಬೇಡನಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅಂತರವೂ ಇಲ್ಲ  ಎಂದು ಹೇಳುವುದರ ಮೂಲಕ ನಮ್ಮ ತಪ್ಪನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತೋರಿಸಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನ್ನು ಅರಿಯದೆ ಕೇವಲ ಹಬ್ಬಗಳ ಆಡಂಬರಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರೆ ನಾವು ಕೊಬ್ಬಿದ, ಕೇವಲ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ನಾಲಗೆ ಚಪಲ ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಬ್ಬು ಕವಿದ ಬೇಟೆಗಾರನಂತೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು. ಬೇಡನ ಬುದ್ಧಿಗೆ ಮಬ್ಬು ಕವಿದಿರುವ ಕಾರಣ ಆತನಿಗೆ ತಾನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಹಿಂಸೆ ತಪ್ಪೆಂದು ತೋರುವುದಿಲ್ಲ.  ಅದೇ ರೀತಿಯಾಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವವನಿಗೆ ಆಡಂಬರದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಸುವ ಪ್ರಾಕೃರ್ತಿಕ ಹಾನಿಯ ಕಡೆಗೆ, ಅಂತಹ ಪೂಜೆಯ ನಿರರ್ಥಕತೆಯ ಕಡೆಗೆ ಗಮನ ಹರಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತಾವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಸರಿ ಎಂಬ ಮಬ್ಬು ಕವಿದಿರುತ್ತದೆ. 

Vachana 109: Kereya Neeru Marada Pushpa – True Worship

ಕೆರೆಯ ನೀರು ಮರದ ಪುಷ್ಪ ಧರಿಸಿದಡೇನು ಅಯ್ಯಾ,

ಆಗುವುದೆ ಆಗುವುದೆ ಲಿಂಗಾರ್ಚನೆ?
ನೀರಿನಿಂದೆರೆಯಲಿಕ್ಕಾತನೇನು ಬಿಸಿಲಿನಿಂದ ಬಳಲಿದನೆ?
ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಧರಿಸಲಿಕ್ಕಾತನೇನು ವಿಟರಾಜನೆ?
ನಿನ್ನ ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ,
ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸಬಲ್ಲಡೆ
ಭಕ್ತನೆಂಬೆ ಮಹೇಶ್ವರನೆಂಬೆ ನೋಡಾ
ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

TRANSLITERATION

kereya nIru marada puShpa dharisidaDEnu ayyaa,

aaguvude aaguvude liMgaaracane?
nIriniMdereyalikkaatanEnu bisiliniMda balaliadne?
puShpadiMda dharisalikkaatanEnu  viTaraajane?
ninna manaveMba nIriniMda,
j~jaanaveMba puShpadimda poojisaballaDe
bhaktaneMbe mahEshvaraneMbe nODaa
kapilasiddhamallikaarjunaa.

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/mSRRA5Z5_Tc

TRANSLATION (WORDS)

kereya (of lake) nIru (water) marada (of  tree) puShpa (flower) dharisidaDEnu (what if put on/ offered)  ayyaa,(oh, sir)

aaguvude (would it be) aaguvude (would it be)  liMgaaracane? (worship?)
nIriniMdereyalikkaatanEnu (to shower water on him is he) bisiliniMda (by sun) balaliadne ( exhausted)?
puShpadiMda (with flower) dharisalikkaatanEnu ( to decorate him,  is he)   viTaraajane?(libertine, somebody, usually a man, who indulges in pleasures that are considered immoral and who has sexual relationships with many people)
ninna (your) manaveMba ( called/of mind) nIriniMda (with water),
j~jaanaveMba (called/of knowledge) puShpadimda (with flower) poojisaballaDe (if worshipped)
bhaktaneMbe (I will say he is a devotee) mahEshvaraneMbe (I will say he is Maheshvara/God) nODaa (you see)
kapilasiddhamallikaarjunaa (Kapilasiddhamallikaarjuna). 

TRANSLATION

Offering the water from the lake and flowers from the tree oh, Sir!

Would it be, Would it be, Linga worship?
Is He exhausted by the Sunlight, to shower Him with water?
Is He a libertine, to decorate Him with flowers?
If you worship with the water known as mind and the flower known as knowledge,
I will call you a true devotee, I will call you Mahesvara (God), you see!
Kapilasiddhamallikaarjuna!

COMMENTARY

In our previous postings we have mentioned that Sharanas did not believe in idol worship. They did not advocate that one must have a temple to worship. On the contrary, they suggested that one can worship from wherever one is. They provided the icon of Ishtalinga as a representative of the God within (Prana Linga) and suggested that one concentrates, contemplates, and meditates with the Ishtalinga serving as the focal point. They said the true worship is realization of the God within through purification of mind and knowledge of Him within. In this Vachana, Sharana Siddarameswara reinforces the concept of true worship. He says that worshipping the God (His icon or idol) with water from the lake and flower from the tree is not true worship.  He admonishes saying that God is neither exhausted by Sunshine to shower Him with water, nor he is a libertine to decorate Him with flowers. According to him, a devotee who has purified his mind and has developed the true knowledge of the God within is a real worshipper; even a true God!

We can provide another context to this Vachana. Water and flowers are external materials we gather to worship an idol an external entity to us. We think this exhibition of offering these materials to the idol is the true worship. We follow this practice because we are exposed to such practices and we are inherently satisfied with it, or because we do not have time or need to question and explore what this practice means. Even Ishtalinga eventually became an object of worship in this mode and lost its true significance. The last lines of the Vachana bring us back from this practice, to start seeking inwards through purified mind and knowledge of Him.

Sharanas envisioned six stages (Shad Sthala) in the growth of a devotee to achieve linga-Anga Saamarasya or merger with Him: Bhakta (Intense devotion), Maheswara (Strong will and discipline), Prasadi (All grace), Pranalingi (Presence of ultimate soul in life breath), Sharana (total surrender), and Aikya (sublime union). Siddrameswara in this Vachana is indeed propelling us into this spiritual path! 

Let us explore the meaning behind our rituals and become true worshippers! 

  KANNADA COMMENTARY

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜನರು ಯಾವುದನ್ನು ಪೂಜೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆಯೋ ಅದು ನಿಜವಾದ ಪೂಜೆಯೆ? ಎಂಬುದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಂತೆ  ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು ಇಲ್ಲಿ. ಕೆರೆಯಿಂದ ನೀರನ್ನು ತಂದು, ದೇವರನ್ನು ತೊಳೆದು ಮತ್ತು ಮರಗಳಿಂದ ಹೂವುಗಳನ್ನು ತಂದು ಆತನನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದರೆ ಅದು ಪೂಜೆಯಾಗುವುದೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಮಾಡುವುದೇ ಅದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಹೌದು ಎಂದಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಮುಂದಿನ ಅವರ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮನ್ನು ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿಸುತ್ತದೆ. ನೀರಿನಿಂದ ಎರೆಯಲಿಕ್ಕೆ ಆತನೇನು ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಬಳಲಿದ್ದಾನೆಯೆ? ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ. ಬಿಸಿಲಿನ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದವರನ್ನು ನೀರು ಕೊಟ್ಟು ಉಪಚರಿಸುವುದು ಸಾಧು ಮತ್ತು ಸಹಜ. ಆದರೆ ದೇವರನ್ನು ನೀರಿನಿಂದ ತೊಳೆಯಲು ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭ ಉಂಟಾಗಿದೆಯೆ? ಹಾಗೆಯೆ ಮರದಿಂದ ಪುಷ್ಪಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ದೇವರನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಲು ಆತನೇನು ವಿಟರಾಜನೆ? ಎಂದು ಕೇಳಿ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ನಮ್ಮ ಮನವನ್ನು ಬಡಿದೆಬ್ಬಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ದೇವರು ಬಿಸಿಲಿಂದ ಬಳಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ, ಅಥವಾ ನಮ್ಮಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆತ ವಿಟನೂ ಅಲ್ಲ. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಆತನನ್ನು ತೊಳೆಯಬೇಕೇಕೆ? ಅಲಂಕರಿಸಬೇಕೇಕೆ? ಹಾಗಾದರೆ ನಾವು ಇದನ್ನು ಮಾಡುವುದೇಕೆ? ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೆಯದೆ ಅರ್ಥ ಇರಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸಲು ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನೆತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ. “ಕೆರೆಯಿಂದ ನೀರು” ಮತ್ತು  “ಮರದಿಂದ ಪುಷ್ಪ” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುವಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಕಡೆಗೆ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಕೆರೆ, ಬಾವಿ ಅಥವಾ ನೀರಿನ ಇನ್ನಾವುದೇ ಸ್ರೋತವಾಗಲಿ, ಅಥವಾ ಹೂಗಳನ್ನು ಕೊಡುವ  ಮರ, ಗಿಡ, ಬಳ್ಳಿಯಾಗಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಹೊರಗಿನವುಗಳೆ. ಅಂದರೆ ಹೊರಗಿನದನ್ನು ತಂದು ಹೊರಗಿನದನ್ನು ಕಾರಣವಿಲ್ಲದೆ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂದಾಯಿತು. ಇದರಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ?

ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಮುಂದೆ “ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸು” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಒಳಗೇ ಇರುವ ಆತನನ್ನು ಪಡೆಯಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸು ಅದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆ, ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಶುಚಿಯಾಗಬೇಕು. ಕೇವಲ ಒಳ್ಳೆಯತನ ಇದ್ದರೆ ಸಾಲದು ಅದು ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಸುಂದರಗೊಳ್ಳಬೇಕು.  ಮನವೆಂಬ ನೀರಿನಿಂದ, ಹಾಗೂ ಜ್ಞಾನವೆಂಬ ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದವನನ್ನು ಭಕ್ತ, ಮಹೇಶ್ವರನೆನ್ನಬಹುದು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮರು. ಅಲ್ಲಿ ಮೌಢ್ಯಕ್ಕೆ ಸ್ಥಾನವಿಲ್ಲ. ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ, ಆಡಂಬರದ  ಪೂಜೆ ಮೌಢ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾದ ಆಂತರಿಕ ಪೂಜೆಯಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

Vachana 108: Ninna Deha Noduvade – You have Nothing!

ನಿನ್ನ ದೇಹ ನೋಡುವಡೆ ಪಂಚಭೌತಿಕ, ನೀ ನೋಡುವಡೆ ಜೀವಾಂಶಿಕ;
ನಿನ್ನ ಧನ ನೋಡುವಡೆ ಕುಬೇರನದು, ನಿನ್ನ ಮನ ನೋಡುವಡೆ ವಾಯುವಕೂಡಿದ್ದು;
ವಿಚಾರಿಸಿ ನೋಡಿದಡೆ ಬ್ರಹ್ಮನದು.
ನಾ ಮಾಡುವೆನೆಂದಡೆ ಅದು ಆದಿ ಶಕ್ತಿ ಚೈತನ್ಯ;
ನಾ ತಿಳಿದಿಹೆನೆಂದಡೆ ಅದು ಜ್ಞಾನದ ಬಲ.
ಆ ಜ್ಞಾನವು ನಾ ಎಂದಡೆ ಇದಿರಿಟ್ಟು ತೋರುತ್ತದೆ.
ತೋರುವ ಆನಂದ ಮೂರ್ತಿ ನಾ ಎಂದಡೆ ಅದು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಂದಿತ್ತು.
ಸಾಕ್ಷಿ ಎಂಬುದದು ತಿಳಿದು ತಿಳಿಯದೆಂಬುದಕ್ಕೆ,
ಬಯಲಾದ ನಮ್ಮ ಕಪಿಲಸಿದ್ಧಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ತಂದೆಯು

TRANSLITERATION

ninna dEha nODuvaDe paMcabhoutika, nI nODuvadE jIvaaMshika;

ninna dhana nODuvaDe kubEranadu, ninna mana nODuvade vaayuvaUDiddu;
vicaarisi nODidaDe brahmanadu.
naa maaDuveneMdaDE adu aadi Shakti caitanya;
naa tiLidiheneMdaDe adu jn~aanada bala.
aa jn~aanavu naa eMdaDe idiriTTu tOruttade.
tOruva aanaMdamUrti naa eMdaDe adu saakShiyaagi niMdittu.
saakShi eMbudadu tiLidu tiLiyadeMbudakke,
bayalaada namma kapiasiddhamallikaarjuna taMdeyu

CLICK HERE TO READ-ALONG:

http://youtu.be/FdtBxqb2vEA

TRANSLATION (WORDS)

ninna (your) dEha (body) nODuvaDe (if you see, observe) paMcabhoutika (is of five elements).

nI (you) nODuvadE (if you see, observe) jIvaaMshika (are a part of life);
ninna (your) dhana (money) nODuvaDe (if you see, observe) kubEranadu( belongs to Kubera the God of wealth),
ninna (your)  mana (mind)  nODuvade (if you see, observe) vaayuvakUDiddu (is of air, wavers);
vicaarisi (think) nODidaDe (if you observe)  brahmanadu (it is of Brahma).
naa (I)maaDuveneMdaDE (will do it ,if you say)adu (that is) aadi (source,beginning)Shakti caitanya (energy chaitanya);
naa (I)  tiLidiheneMdaDe (I know it, if you say) adu(that is)  jn~aanada (of knowledge) bala (power).
aa jn~aanavu (that knowledge is) naa (me) eMdaDe (if said) idiriTTu (holding it before you) tOruttade (it shows).
tOruva aanaMdamUrti (Ananadamurti the bliss that is seen) naa (I) eMdaDe (if said) adu (that) saakShiyaagi  niMdittu (stands as witness).
saakShi (witness) eMbudadu (that which is said) tiLidu (knowing) tiLiyadeMbudakke (say that it is unknown),
bayalaada (he became one with , merged in)namma kapiasiddhamallikaarjuna taMdeyu (our kapilasiddhamallikaarjuna)

TRANSLATION
Look at your body; it belongs to the five elements it is made of!

Look at you; you are made of life sources!
Look at your wealth; it belongs to Kubera, the God of wealth!
Look at your mind; it is wavering ever, never stable!
Look at your thoughts; they belong to Brahma, the creator!
If you say ‘I did it’, it is due to the embryonic energy source!
If you say ‘I know it’, it is due to the power of knowledge bestowed on you!
If you say ‘that knowledge is me’ (internalize it), it materializes in front of you!
If you say ‘I am the idol of bliss that materialized’, it will stand as witness!
Knowing the witness, yet saying that it is unknown makes you one with the Lord  Kapilasiddhamallikaarjuna!

COMMENTARY

We have said that the ultimate goal of the spiritual path is to be one with God. Sharanas have termed it linga-anga saamarasya or  achieving the null (bayalu, shoonya sampaadane). This is the ultimate state of self-realization. The prerequisite for achieving it is elimination of ego or I-ness. The journey through the spiritual path then is the process of turning our senses to inside from their constant preoccupation with the outside, the material world. In this Vachana, Sharana Siddarameswara urges us to examine various aspects of our lives contributing to the I-ness. He says that although you pay immense attention to your body and feel that it is yours, it actually belongs to the five elements it is made of. It is not really yours.  Similarly, your ‘life’ (i.e. you) is a product of sources that gave you life. Your wealth belongs to Kubera, the God of wealth. Kubera is one among the eight guards of the universe, in charge of protecting natural resources from which the ‘wealth’ is made of. A natural calamity can wipe out these resources and hence the wealth. Only Kubera can protect it meaning that the nature is capable of reviving itself from any calamity, you are not. Hence the wealth does not belong to you.  You cannot control your wavering mind and your thoughts are gifts of the creator Brahma. You cannot say ‘I did it’ because the capability to do is from that omnipotent energy source. You cannot even say ‘I know’ because the knowledge is bestowed on you by the creator, it is not yours. Siddarameswara says that when the knowledge is internalized meaning that you start looking deeply inside, it materializes as a separate entity in front of you. If you further feel that the blissful entity that just materialized is within you, then that entity will serve as the witness for your merger with God. The prerequisite for the merger though is the intense feeling inside and the state of not knowing all that is known. This is the egoless state. This is the merger with Him!

Let us become sincere observers of our own self and the surroundings and achieve independence from it all!

KANNADA COMMENTARY    

ಸದಾ “ಇದು ನಾನು”  “ಇದು ನಾನು” ಎಂದು ಉಬ್ಬುಬ್ಬಿ ಮಾತನಾಡುವವರಿಗೆ “ನಾನು” ಎನ್ನುವ ಆ ವಸ್ತು ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಅಥವಾ ಏನು ಎಂಬುದನ್ನು ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು. ನಾವು ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಈ ದೇಹವನ್ನೇ “ನಾನು” ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ನಾವು. ಆದರೆ ಅದು ಪಂಚಭೂತಗಳಿಂದ ಆಗಿರುವುದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ಪಂಚಭೂತಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದುದು. ಪಂಚಭೂತಗಳಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ದೇಹವೂ ಇಲ್ಲ. ಆ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಜೀವವಿರುವುದರಿಂದ ಅದು ” ನಾನು” ಎನ್ನುತ್ತದೆ. ಜೀವವಿಲ್ಲದಿದ್ದ ದೇಹವಿದ್ದು ಪ್ರಯೋಜನವೇನು?   ಇನ್ನು   ಧನವನ್ನು “ನನ್ನದು” ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಅದು ಸಂಪತ್ತಿನ ಅಧಿದೇವತೆಯಾದ ಕುಬೇರನದು ಎನ್ನತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು. ಕುಬೇರನು ಅಷ್ಟದಿಕ್ಪಾಲಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು ಮತ್ತು ಆತನು ಧನದ ಅಧಿದೇವತೆ ಕೂಡ. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಿಂದ ಧನವನ್ನು ಗಳಿಸುತ್ತಾರೆ ಜನರು. ದಿಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಾಯವವ ಕುಬೇರ. ಎಂದರೆ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಸಂತುಲನವಾದರೆ ಅದನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಚೈತನ್ಯ ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಆ ತತ್ವವನ್ನೇ, ಆ ಚೈತನ್ಯವನ್ನೇ ದಿಕ್ಪಾಲಕವೆಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಪ್ರಕೃತಿಯ ಎಲ್ಲವೂ ಪ್ರಕೃತಿಗೇ ಸೇರಿದ್ದು. ಅಂದರೆ ಕುಬೇರನಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಅದುನ್ನು ಮಾನವನು ತನ್ನದು ಎನ್ನುವದು ತಪ್ಪು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು  ಮನ ನನ್ನದು ಎಂದು ಬೀಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು  ಪ್ರಾಣವಾಯುವಿನದು. ಏಕೆಂದರೆ ಪ್ರಾಣವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮನಸ್ಸು ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ವಿಚಾರಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಅದು ಬ್ರಹ್ಮನದು. ಮನಸ್ಸನ್ನು “ನಾನು” ಸೃಷ್ಟಿಸಿದುದಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮನೇ ಅದನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಬ್ರಹ್ಮ ಎಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ಅದನ್ನು ಪರತತ್ವ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಪರತತ್ವದಿಂದ ಉಂಟಾದದ್ದು. ಅದನ್ನು ನಾನು, ಅಥವಾ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮಾಡಿದುದಲ್ಲ. ಮಾನವನ ಮನಸ್ಸು ತನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಇಡೀ ವಾತಾವರಣ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಒಡನಾಡಿಗಳಿಂದ ಹುಟ್ಟರುವಂತಹದು. ಆದ್ದರಿಂದ ಅದು ನನ್ನದು ಎಂದು ಬೀಗುವುದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವೇ ಇಲ್ಲ. ಇದೆಲ್ಲವೂ ನಾನಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಹೋಗಲಿ. ಆದರೆ,  ನಾನು ಏನೇನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆಯೋ ಅದೆಲ್ಲ ನಾನೇ ಎಂದು ಹೇಳಿದರೆ ಅದು ಕೂಡ ತಪ್ಪು. ಏಕೆಂದರೆ ನನ್ನಿಂದ ನಡೆಯುವುದೆಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಮೂಲವಾದದ್ದು ಆದಿ ಶಕ್ತಿ ಚೈತನ್ಯ.  ಆ ಚೈತನ್ಯದ ಅಸ್ತಿತ್ವದಿಂದಲೇ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯುವುದು. ಆದ್ದರಿಂದ “ನಾನು ಮಾಡಿದೆನು“ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವೇ ಇಲ್ಲ.  ಹೋಗಲಿ ಎಂದು ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು “ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ” ಎಂದರೆ ಆ ಭಾವ ಜ್ಞಾನದ ಬಲದಿಂದ ಬರುವಂತಹದ್ದು. ತಾನು ಗಳಿಸಿದ ಜ್ಞಾನದ ಬಲದಿಂದ “ನಾನು ತಿಳಿದಿದ್ದೇನೆ” ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು “ಆ ಜ್ಞಾನವೇ ನಾನು” ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಆಳವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಆ ಜ್ಞಾನ  “ನನ್ನಿಂ”ದ ಬೇರೆಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.  ಹಾಗೆ ತಟಸ್ಥವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಆ ಆನಂದಮೂರ್ತಿಯೇ ನಾನು ಎಂದುಕೊಂಡರೆ ಅದು ಕೇವಲ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ. ಆ ಸಾಕ್ಷಿಯನ್ನು ಅರಿತು ಕೂಡ ಅರಿಯದಂತೆ ಇದ್ದಾಗ ಎಲ್ಲವೂ ಬಯಲಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರರು.